Friday, April 20, 2012

ඉන්ද්‍රචාපය

ඉඩොරේ රස්නේ මැදින් හමාගෙන ආ උණුසුම් සුළං රැල්ලක් කටුමැටි ගසා තිබුණු පැල් කොටේ බිත්තිවල දැවටුනේ සුළඟත් සමග කැටුව ආ දුහුවිලි පදාසයකුත් සමගිනි. කනපාටින් තවත් කන පාටට හැරෙමින් ගරා වැටෙමින් තිබෙන මැටි බිත්ති දෙසත් කරකුට්ටම් වී ගිය වහලයේ පොල් අතු දෙසත් බැලු චන්ද්‍රපාලගේ මුවින් පිටවූ උණුසුම් සුසුමක්ද ඒ සමගම වාතලයට මුසු විය. ඔහු බිමට පහත් වී සරමේ වාටියෙන් දෑස්පිහදාගත්තේ ගිනි හුළඟට හිතින් බැනවදිමිනි. තව පොහොයකින් හෝ කීපයකින් පසුව කඩාපාත්වෙන මහා වැස්සට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද යනවග ඔහු මනසින් සැලසුම් අඳින්නට විය. ගේ ඉදිරිපස ඇති මිදුලේ ඉඩෝරයේ අරියාදුවට මට්ටු වී තැනින් තැන ඉරිතලා ගිය පොලවේ බොහෝ කලකට පෙර ඉන්දවූ අඹ ගහ පාමුල තැනුණු කොස් පිටපලු බංකුවට චන්ද්‍රපාල පැමිණ දැන් දෙහෝරාවකටත් ආසන්න විය.දෙපාමුල තිබුණු බුලත් වංගෙඩිය ගෙන දෙවන වතාවටත් විටක් හැපීමට බුලත් තට්ටුව අතට ගත් ඔහු මිදුලේ සෙල්ලම් කරමින් සිටි තම බාල දියණියට තමා වෙත පැමිණෙන ලෙස අතින් සඥා කළේය.


"සුදු බන්ඩියේ දුවිල්ලේ පෙරලීගෙන මක්කයි කරන්නේ"



 කිරිදත් පෙන්නා විරිත්තාගෙන පැමිණි සුදු බන්ඩි අප්පච්චි සමග හුරතල් වුවාය.


"කෝම්පිට්ටු උයනවා,"


මේ ඉඩෝරයේ කහපාටට හැරුණු දුවිලි පස් තට්ටුවට වතුර කඳුලක් නැතුව පොල්කට්ට තුල කෝම්පිට්ටු හැදෙන්නේ කෙසේද කියා ඔහු සුදු බන්ඩිගෙන් නොඇසුවේ ඒවගක් වටහා ගන්නට පොඩි ඒකිට තේරුමක් නොවූ නිසාද එසේත් නැතිනම් දියණියගේ කතාව ඔහු අවබෝධයකින් වටහා නොගත් නිසාද යන්න කිසිවෙක් නොදනී. එහෙයින් සංවාදය එතෙකින් අවසන් විය. සුදු බන්ඩිවත් කොස් පිටපලු බංකුව මත ඉන්දවූ ඔහු බුලත් නැට්ටක් කඩා සුදු බන්ඩිගේ මුවට එබුවේය. ඇය දෙඇස තදින් පියාගෙන දෑතින්ම සවන් යුග වසාගෙන සුරුවමට බුලත් නැට්ට හපන්නට විය. මොහොක් දෑස් දල්වා බලාසිටියේ තම ඉන්ද්‍රජාලික පියා දෙසය, කල්පනා කරන්නේ තමන් ජීවිතයේ පළමුවරට විඳි අපුරු අත්දැකීම පිලිබඳවය.


"සසයිද සුදු බන්ඩියේ"

"ම්....ම්"

ඉවුම් පිහුම් කටයුතු හමාර කොට හාල් හේදු වතුර කොරහක් අතැතිව පිළිකන්නේ සිට පැමිණි චන්ද්‍රපාලගේ බිරිඳ  දියණියගේ හා පියාගේ සංවාදයට සම්බන්ධ වීමට සිතා වතුර කොරහ වී බිස්ස ළඟ මෑලි වුන රම්පා පඳුරට වක් කලාය. 


"හනේ අම්මප දවස තිස්සෙම විට කාල ගේ වටේ කෙල ගහනවා මදිවට පොඩි එකිටත් පුරුද්ද බෝ කරනවද මනුස්සයෝ?"


සිරිනිමාගේ කෑගැහිල්ලට බියට පත් සුදු බන්ඩි චන්ද්‍රපාලට තවත් තුරුල් වී ගුලි වුනාය. අපිරිමිත සෙනෙහසකින් දියණියගේ හිස අත ගෑ චන්ද්‍රපාල

"සුදුබන්ඩියේ ගේ ඇතුලට ගෙහුං කට හොදගන්ට, අම්ම කෑ ගහනවා."


නැවතත් සිරිනිමාගේ කෑගැහිල්ල ඇසුනු සුදු බන්ඩි තකහනියෙන් බංකුවෙන් පනින්නට ගොස් වැලමිටද හමගහ ගත්තාය. සිරිනිමා තමාටත් දියණියටත් මෙසේ බෙරිහන් දෙන්නේ කෝපයකින් නොවන බව චන්ද්‍රපාල දනී. එය සිරිනිමාගේ ගතිය බව ඔහු හොඳටම දනී. මන්ද මෙසේ තමාට බැන වැදී ඇති  අවස්ථා බොහෝ තිබුනත් ඒ සණ්ඩු මිනිත්තු කීපයකට වඩා නොපවතින හෙයිනි.


"බත් ටික කාල පොලට ගිහින් ආවනම් හොඳයි"

"හ්ම් එහනම් යං කන්ඩ"


හප හපා හුන් බුලත් විටෙන් ඉතුරු වූ හපය කාරා කෙල ගසා  සිරිනිමා සමග මුළුතැන්ගෙට පිවිසියේය.
තැනින් තැන ඉදුණු සුදු කෙස් ගස් චන්ද්‍රපාලට පමණට වඩා වයස්ගත පෙනුමක් එක් කරන්නට සමත් විය. එමෙන්ම ගිනි මද්ධහනත් සමග ඔට්ටුවීමෙන් දෙපා අතපය කළු පාටට ගැසී ඒවාට අවලක්ෂණ පෙනුමක් එක් වී තිබුණි.  වසරේ බොහෝ කාලයක අව් රස්නෙන් බැට කන චන්ද්‍රපාලගේ ගමේ උදවිය හා සැසඳීමේදී චන්ද්‍රපාලත් ඔවුනොවුනුත් අතර එතරම් වෙනසක් දැකගත හැකි නොවේ.
මන්ද චණ්ඩ වූ හිරු රැස් කාටත් අත්කර දෙන ඉරණම කොටස් කරුවන් අතර පන්ගුපෙරුවකින් තොරව සමසේ බෙදී යන නිසාවෙනි.


වංගෙඩිය මත හිඳගත් සිරිනිමාගේ දෑස ඈත එපිට මිරිඟුව අසල සැරිසැරීය.

චන්ද්‍රපාල බත් පත අනනවා මිසක කන කෑමක් නැත.මේ බව දුටු සිරිනිමා තම සුපුරුදු වාග් විලාශය හසුරුවන්නට විය.

"මොකෝ මනුස්සයෝ අහස පොලව ගැට ගහල ලිහ ගන්ඩ බැරුව දඟලනවා වගේ බත් පත අන අන විතරක් ඉන්නේ."

"නෑ මක්කක්වත් නෙමේ..............මේ වලෙන් ගොඩ එන්න අපට සුවිප් ටිකට් එකක්වත් ඇදෙනවානම්"

"ඇදෙයි ඇදෙයි අපට සුවිප් ටිකට් නෙමෙයි හතර මහා නිදානේ......මනුස්සයෝ නරකද බුලත් කොරටුවක්වත් පටන් ගත්තොත්"

"බුලත්......? මේ ගිනි අව් කුටකේ වැහි බිඳක් නැති පත්තුවේ."

"වතුර නම් වැව් බන්ට් එකෙන් කලගෙඩි වලට හරි අදින්න බැරියැ....දෙයියෝ බලල මේ කන්නෙදිවත් වී ටිකක් වපුරගන්න, බුලත් පාත්තියක් ඉන්දවන්න වැස්ස වලාහක දෙයියෝ දිවැස් හෙලනවානම්"


සිරිනිමා චන්ද්‍රපාලට අඩුවැඩිය බෙදමින් හුන් බොරට උයාපු හාල්මැස්සෝ හොදි රැඳී මැටිකෝප්පය පිල උඩ තබා දෑත චීත්තයේ පිහදාගෙන දොහොත් මුදුන් දී අහසට නමස්කාර කලාය.


දෙකේ කණිසම වැදෙද්දී පොලට ගිය චන්ද්‍රපාල යලි නිවසට පැමිණියේ දෙහෝරාවක් පමණ ගතවුවාට පසුවය.  ඒ ඉහ මත තබාගෙන ආ එලවලුත් තව අඩුමකුඩුම මල්ලකුත් නිසා ඔහු හොඳටම හෙම්බත් වී සිටියේය. සිරිනිමා එවලේ නිවසේ නැතිවීම ගැන හිතෙන ඇයට බැන බැන  කර මත රැඳී ලේන්සුවෙන් දාඩිය  පිහ දමා බිම තබා තිබු කලගෙඩියෙන් වතුර පොල්කටුවක් නමාගත් ඔහු දෙතුන් පාරක්ම වතුර නමාගෙන පිපාසය සංසිඳුවා ගත්තේය. නිවස ඉදිරිපස පිල් කන්ඩිය අසල ඇති බුරු ඇඳට පැමිණ මදක් හාන්සි වූ ඔහු හන්දියෙන් මිලට ගත් ඉනේ ගසාගෙන සිටි ලොතරැයි ටිකට් පත ගෙන ඒ දෙස මොහොතක් බලාගෙන සිටියේය.


දහසකුත් බලාපොරොත්තු, ගමන් විඩාව තෙහෙට්ටුව ඇතුළු තවත් බොහෝ දේ වක්‍රාකාරයෙන් බලපා ඔහුට දැඩි නිදිමත ගතියක් දැනුනි.


නැවතත් අත රැඳී ලොතරැයි ටිකට් පත දිහා බැලු ඔහු මනසින් අනාගතය සැලසුම් කරන්නේය.
පිටිපස්සෙන් ගෙපලක් කපල සිමෙන්ති බදාම වලින් ගේ කෑල්ලක් අටවගන්න පුළුවන්.ඒ කිට්ටුවටම වෙන්න ලිඳක් කපාගතහැකි. අල්ලපු වැටේ ගොයියා දැනගත්තොත් ඉරිසියාවේ පැලෙයි. අපට හුනියමක් වත් කරයිද දන්නේ නෑ. ඉක්මනට කඩපිල්වත්තේ ගුරාට කියල ආරක්ෂාවක් කරගන්න ඕනේ. කල් යල් නොබලා මේ සල්ලි ටික බැංකුවේ පොතක් හදල දාල ටික ටික හිමීට ගන්නවා.


"අන්න බලාපන්කෝ චන්ද්‍රපාලගේ මෝටර් බයිසිකලේ ලස්සන. ලස්ස ගානක්ලු." කඩපිලට ගිය විටදී මේ කියන්නේ තමා ගැන නේද යැයි චන්ද්‍රපාල ආඩම්බර වෙයි. මීට දෙතුන් දොහකට පෙර ගමේ කඩේ පිලේ එතරම් වැදගම්මක් නැති මිනිසෙක්ට හදිසියේ මෙතරම් පිළිගැනීමක් ගෞරවයක් ලැබුනේ දෙවියන්ගේ ආශිර්වාදය නිසාම බැව් චන්ද්‍රපාල කල්පනා කරයි.  කිසිදා තමා සමග ඕනේකමකින් කතා නොකරපු සිනා නොවුණු බොහෝ දෙනෙක් දැන් චන්ද්‍රපාල සමග ජයට ඇයි හොඳයියට එයි.


"චන්ද්‍රපාල ඕනේ වෙලාවක ඕනේ තරමක් බඩු ණයට ගන්න, පස්සේ පුලුපුලුවන් විදිහට ගෙවල දාන බැරියැ . අපි අපිට උදව් පදව් කරගත්තේ නැත්තම් අපිට වෙන කවුද ඉන්නේ" ඒ හන්දියේ කඩේ උබේසේකර මුදලාලිය. මීට සතියකට පමණ පෙර ගමේ කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ඉදිරියේ තවත් ණයට දෙන්න බැරි බව කියා පලු යනකම් බැන වැදුන මුදලාලිමය.


"චන්ද්‍රපාල අයියේ මෙහෙන් ඈඳී ගත්තනම්..වඩේ කෑල්ලක්  හරි රොටි කෑල්ලක් හරි කාල කහට උගුරුක් බොමු." 


 පුදුමයකි. දෑ අවුරුද්දකට පෙර සියඹලා තැන්න අක්කරේ උගසට තබාගෙන ගත් ණයෙන් මාස් පතා පොලිය හුරා කන ඇඩ්වින්ය.


"ඉඩම් අක්කරේ මං උඹට ආපු ලියල දෙන්නම්කෝ.. උඹල පොලිය ආයේ ගෙවන්න ඕන වෙන්නේ නෑ. පුළුවන් වෙලාවක කොටහ කොටහ දීල ඉඩම බේරගනින්, මොකද යනකොට අපි මේවා අරන් යන්නයෑ"


මුදලාලි වඩේ පින්ගානත් හකුරු බන්දේසියත් අඬු නැති කෝප්ප වලට දැමු තේ දෙකත් ගෙනවිත් දාම් ලෑල්ල මත තැබුවේය.


"ආ චන්දපාල අයියේ මේක බීල හිටියනම් වඩේ කෑල්ලක් කාල" ඒ ඇඩ්වින්ය

මුවමත සිනාවක් රන්දාගත් චන්ද්‍රපාල දෑතින්ම තේ කෝප්පය ගන්නට යද්දීම අවාසනාවකට ඇඟිලි තුඩු අතරින් මිදුණු කෝප්පය තමාගේ උකුල මතට වැටුණි. තේ කහට එතරම් රස්නයක් නොවුනත් චන්ද්‍රපාලගේ මුහුණ රතුවිය.

හදිසියේම අවදි වූ  චන්ද්‍රපාලගේ මුහුණ තවමත් රතුවී ඇත.


" මං කියල තියනව නේද සුදු බන්ඩිට චු බරනම් ඇඟේවත් බුරු ඇඳේවත් දාන්න එපා කියල එලියට යනවා මිසක්" ඒ සිරිනිමාය.

පියවි ලෝකයත් ස්වප්න ලෝකයත් අතර රැඳුනු චන්ද්‍රපාල මොහොතක් සිහි එලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයක යෙදුනි . සුදු බන්ඩිව අතට ගත් චන්ද්‍රපාලට දැකගත හැකිවුයේ පොලට ගොස් එනවිට මිලදී ගත් ලොතරැයි ටිකට් පතේ බාගයක් සුදු බන්ඩිගේ මුව තුලත් ඉතුරු බාගය තවත් කුඩා කැබලිවලට පත්වී බුරු ඇඳ අසල වැටී ඇති ආකාරයත්ය  


Monday, April 9, 2012

අදිසි හස්ත

ජීවිත මාවතේ පළමු කාර්තුව අවසන් කරමින් සිටින ඇය ඉන්දීවරී නම් විය.කුලවත් වලව් පලන්තියක විසු ධනවත් දෙමාපිය යුවලකට දාව උපන් ඇය ජීවත් වුයේ දෙමාපියන්ගෙන් උරුම කරගත් අවේනික ජීවන දෘෂ්ටියක් ඇතිවය. දවසින් දවස සීග්‍රයෙන් සමාජයේ සිදුවනවෙනස්කම් වලට අනුගත වීමට ඇගේ දෙමාපියන් මෙන්ම ඇයගේද කැමැත්තක් නොවීය.
පාරම්පරික සාම්ප්‍රදායික චින්තන රටාවන් වලින් අත්මිදීමට සිදුවීම ඔවුන් සැලකුවේ අවනම්බුවක් විඳීමට සිදුවන්නක් ලෙසය.

එහෙතුවෙන් පරම්පරාගත චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අකුරටම ඉටු කිරීමට ඔවුන් නිතරම වගබලා ගත්හ.සුදුසු කාලය එළඹී කල්හි මව් දෙමව්පියන් වෙහෙසුනේ තම ආදරණීය දියණියට විවාහයක් කරදීමටය. ඒ සඳහා වලව්වේ ඒ කටයුත්ත පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට බාරව සිටි කපුවෙකුට නියම කෙරිණි.
එහි ප්‍රතිපලයක් වශයෙන් "මැදමංකඩවර වලව්ව" වෙත දීගෙක යෑම සඳහා අකමැත්තෙන් වුවද සූදානම් වීමට ඇයට සිදුවිය.


ඉන්දීවරී "මැදමංකඩවර වලව්ව" වෙත කැන්දාගෙන ආ දිනයේ පටන් දුටු වලව්ව වසා අවට පවතින අන්ධකාරයට දැඩිසේ සාප කළාය. හාත්පස අඳුරට හේතු වූ රූස්ස ගස් වලින් හා විශාල ස්ථම්භ වලින් සමන්විත "මැදමංකඩවර වලව්ව" ගුප්ත කම ඉහවහා ගිය ඉපැරණි වලව්වක් බව ඇගේ මනසේ සටහන් කරන්නට සිතුවිලි සමත් විය.


අඩක් විවෘත කල විශාල කවුළු පියන් තුලින් නික්මුණ අදුර මිශ්‍ර වූ සිහින් ආලෝකය විශාල සාලය පුරා තැනින් තැන පිළිවෙලට  තැන්පත් කර තිබුණු වටිනා පැරණි භාණ්ඩ එකතුව මත වැටීමෙන් ප්‍රතිබිම්බනය වන්නා වූ දර්ශනය ඇගේ සිත තුල විකාර රූපි සිතිවිලි මෙන්ම නාමිකව සඳහන් කල නොහැකි හැඟීම් රාශියක් ජනිත කිරීමට සමත් විය.


ලී තරප්පු පෙළ දිගේ ඉහල මාලයට පිවිසේත්දී නාස් හනු කඩාගෙන යන පුස් ගඳ ඇතිවන්නේ කාලෙකින් නඩත්තු නොකළ රට උළු වහලේ උළු කැට බුරුල් වීම නිසා වැසි දිනවල වහලයෙන් එන දිය සීරාවක් සොල්දොර මත තැන්පත් වීම නිසා බව සොයා ගැනීමට ඇයට අසීරු නොවිය. වසර ගණනකින් විවෘත නොකළ පාත මාලයේ ගබඩා කාමරයද ඇතුළු තවත් කාමරයක් ඇයගේ උපදෙස් මත කුලී කරුවෙක් ලවා අස්පස් කර දැමු ඇය එහි දොර ජනෙල් හැර තබා පෙර පැවති මුසල ගතිය පලවා හැරීමට සමත් වුවාය. 


මෙසේ කාලයක් ගත වෙත්දී වලව්වේ පැවති අඩුපාඩු එකින් එක සොයා ගනිමින් ඒවා පිළිසකර කිරීමෙන් හා පිළියම් යෙදීමෙන් මැදමංකඩවර වලව්වට නව එළියක් අත්කර දෙමින් වලව්වේ පරිසරයට පුර්ණ වශයෙන් අනුගත වන්නට ඇයට හැකි වුනා සේම මුණසිංහගේ හොඳ හිතද ඉක්මනින් දිනා ගැනීමටද සමත් විය. එහෙතුවෙන් මුණසිංහ හා ඉන්දීවරී අතර යහපත් පවුල් ජීවිතයකට පැහැදිලි අඩිතාලමක් ගොඩනගා ගැන්මට ඇගේ චර්යා රටාවන් හේතු විය.  


නමුත් ඇගේ සිතේ වලව්ව පිළිබද පැවති නිර්නාමික හැඟීම ඒ සැනින් යටපත් නොවීය.


සතියේ බොහෝ දිනවල පාන්දරින්ම තමන්ගේ පුද්ගලික වතු යායවල් වල රාජකාරී කටයුතු සඳහා මොරිස් මයිනර් රථයෙන් පිටත්ව යන මුණසිංහ පෙරලා වලව්වට පැමිණෙන්නේ රාත්‍රී අඳුර පොලවට වැටී හෝරා කීපයක් ගතවුවාටත් පසුවය.


මෙවන් දිනවල ඉන්දීවරී වලව්ව තුල තනි වුවාය.

ඉවුම් පිහුම් කරන වයෝවෘධ කාන්තාව හැරුණු කොට වත්ත පිටිය බලාකියා ගැනීමට සිටි විලියොන් උන්නැහේටද වලව්ව ඇතුලට ඒමට අවසරයක් නොවිය. එහෙතුවෙන් කුස්සි අම්මා මුළුතැන්ගෙටත් විලියොන් උන්නැහේ වත්ත පිටියටත් අමතරව මුළුතැන්ගෙටත් පමණක් සීමා විය. 

පාළුව තනිකම ගෙවා දැමීමට හා කාලය කා දැමීමට ඉන්දීවරී මැහුම් ගෙතුම් තෝරාගත්තේ එය ඊට හොඳම විසඳුමක් යයි සිතාය.දවසේ බොහෝ වෙලාවක් එකී කාර්යෙහි නිරත වීම සඳහා ඇය ඉහල මාලයේ ද්වාරයක් අභියස තැනුණු සඳලුතලයක් තෝරා ගත්තාය.
ඉඳහිට වුවද වලව්වට එපිට ගුරු පාරේ ගමන් ගන්නා අයෙකුට මේ ඉඳගෙන සිටින්නේ ඇය කියා අනුමානයක් නොමැතිවම කිව හැකිව තිබිණි.

දෑත සහ දෙඇස මල් රාමුව මත රඳවා තබා ගැනීමට ඇය සමත් වුවත් ඒ අකාරයෙන්ම ඇගේ සිතද ඈ අසල රඳවා ගැනීමට ඇයට හැකියාවක් නොවීය.
ඉඳිකටුව හා පාට යෙදු රජ්ජුව ඇගේ ඇඟිලි සමග ඔට්ටු වී සළුව මත මල් රටා මැවෙද්දී කාගේවත් අනුබලයකින් තොරව තමන්ට හිතු තැනක යාමට තිබෙන අයිතිවාසිකමෙන් ඇගේ හිතත් ප්‍රයෝජනය ගත්තේය.  

 සිත, සීමා රහිතව වලව්වේ තැන් තැන් වල ඇවිදිද්දී යටපත්ව පැවති නිර්නාමික සිතුවිලි හිස එසවීය.
ඇය ආයාසයෙන් සිත මැඩ ගත්තාය.එවන් අවස්තාවක ඇය ඇගේ සිතට විලංගු දාගත්තේ ඉහලට හුස්මක් ගෙන එය තරමක් වේගයෙන් පිටකර හරිමිනි.
සුළු මොහොතකට පමණක් ඇගේසවිමත් අදෘශ්‍යමාන විලංගු වලින් ගැලවීමක් නොලැබුණු හිත ක්ෂණයෙන් ඉඩක් ලැබුණු සැනින් එසැනින් නැවතත් දසත සැරිසරන්නට විය.

එසේ ඇයට හොරෙන් නික්මුණ සිත අවසානයේ නතර වුයේ "මේ වලව්වේ භූත දෝස, හොල්මන් තියෙන්න බැරිද" යන කල්පිතයට සමාන තැනකිනි.


කල්පිතය ඇගේ සිතේ බොහෝ තැන්වල ප්‍රධාන සිතුවිල්ල වූ කල ඇය සිතට විලංගු දාගන්නේ නැත.
ඇය ඒ කල්පිතය යතාර්තයක්ද යන වග ඔප්පු කිරීමට වෙහෙසුනාය.


කල්පිතය බිඳීමට ප්‍රථම ඇය එවන් භූත දෝස හොල්මන් මේ වලව්වේ ඇති බව තහවුරු කොටගෙනය පිලියමක් කිරීමට ඉටා ගත්තේ. අත රැඳී මල් රාමුව මෙන්ම මැහුම් ගෙතුම් උපකරණ රැගෙන දිනපතා සඳලු තලයට පැමිණෙනවා හැරුණු කොට සළුව මත මැහෙන රටාවක් නැත.
ඒ ඇය ඇගේ සම්පුර්ණ අවධානය වලව්ව වෙත යොදවා සිටි නිසාය. 

  
දින කීපයක සිදුවීම් එකිනෙක ගලපා ගත් කල, තරප්පු පෙළ මතින් කිසිවෙක් ඇවිදින විට නැගෙන "කිරිස් කිරිස්" හඬත්, හිටි හැටියේ තිබුණු බඩු බාහිරාදිය අතුරුදහන් වීමත්, මල් බඳුන් බිම පතිත වීමත්, බත් පතේ වැලි කැට තිබීමෙනුත් යන දර්ශක කීපයක් මත ඇගේ මතය ඇස් පනා පිටම තහවුරු විය.
කවුරුත් නැති මේ නිවස තුල භූතයන් හොල්මන් කරන බව පිළිගැනීමට ඉහත ශාක්ෂි ඇයට හොඳටම ප්‍රමාණවත්ය.  


අවසානයේ ඈ නිගමනයකට එළඹුණාය.


දැන් දැන් ඇගේ ඒක චෛතසික මතය මේ වලව්වේ හොල්මන් භූතයන් වාසය කරන බව එකහෙලාම පිළිගනී.


මෙතුවක් රහසක්ව තබා ගත් සියල්ල ඇය එකින් ඒක පැහැදිලිව මුණසිංහ සමග සුදුසු වෙලාවක් බලා පැවසුවාය. 


ඈ සිතු අයුරින්ම ඇගේ පුහුමත විශ්වාස කිරීමට මුණසිංහ කෙසේවත් සුදානම් නොවීය.


"මහත්තයා ඇයි මං කියන දේ කනකට නොගන්නේ.? මේ වලව්වේ හොල්මන් තියනවා." 


"ඉන්දීවරී........ විකාර කියවන්නේ නැතුව පැත්තකට වෙලා ඉන්නවද" 


"විකාර, ඔව් මං කියවන්නේ විකාර, මහත්තයත් තනිපංගලමේ දවසක් හිටියොත් තේරේවි මං කියන්නේ ඇත්තක්ය කියල"


"ඉන්දීවරී"


ඇය යමක් පැවසීමට ගොස් නතර කළාය.  


"..............................."


නැවත මොන මොනවදෝ තොල් මත මැතිරූ ඇය කී දේ මුණසිංහට නොඇසුනාට වඩා එය උනන්දුවකින් ඇසීමට මුණසිංහට අවශ්‍යතාවයක් නොවුනි.  


කොතෙක් දවසක් තමන්ගේ අදහස මුණසිංහ වෙත පැවසීමට යත්දී  ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් වෙනුවට ලැබුනේ දෙදෙනා අතර පැවති ඇයිහොඳයියත් පලුදු වීමය.

වෙනදාට වඩා බොහෝ අසහනයෙන් කාලය ගෙවා දමන ඉන්දීවරී අවසානයේ තම දෙමාපියන්ගේ මාර්ගයෙන් කට්ටඩියෙක් කැඳවා විශාල තොවිලයක් වලව්වේ පැවැත්වීමට සුදානම් විය.

මුණසිංහගේ මේ පිළිබද එතරම් කැමැත්තක් නොවුනද තම බිරිඳගේ පුහු මතය බිඳීමට මෙමගින්වත් හැකිවේදෝයි සිතා කරබාගෙන සිටියේය.   

තොවිලය රැයක් පුරා පැවැත්වීය. කට්ටඩියා තම වගකීම හරියටම ඉස්ට කල බව තොවිලය අවසානයේ ඉන්දීවරීගේ අදහස විය.

දැන් ඉන්දීවරීගේ හිත නිදහස්ය. නැවතත් පෙර තත්වයට පත්ව ඇත.
දෙදෙනා බොහෝ සතුටින් කාලය ගත කළහ.

මේ කාලයේ ඉන්දීවරී මවක් වීමට සුදානම් වෙමින් සිටියාය.

කාලය මාස කීපයක් ගතවිය.
  
      
නැවතත් පෙර කී භූත ලක්ෂණ වලව්ව තුල මතුවන්නට විය. 


"මහත්තයා"


"ඉන්දීවරී ඇයි'


"අපි කරපු තොවිලේ වැඩක් වෙලා නෑ වගේ"


සියල්ල වටහා ගත් මුණසිංහ කෝපාවිෂ්ට බවක් තම මුහුණට ආරෝපණය කරගනිමින්


"මගේ යකා අවුස්සගන්න ඒක වහාම නතර කොලොත් හොඳයි ඉන්දීවරී, මම ආයේ නොකිව්වය කියන්න එපා"



පසුවදන


ඉන්දීවරී දුටුවේ සතයක් නොව. එය ඇය විසින්ම හදා ගත් පුහු මතයකි. එක සිතිවිල්ලක් ගැන ඕනෙවට වඩා සිතීමෙන් අවසානයේ එයින් අත්මිදීමට නොහැකි තත්වයකට පත්වේ. 

   
තරප්පු පෙළ මතින් කිසිවෙක් ඇවිදින විට නැගෙන "කිරිස් කිරිස්" හඬ නැගුනේ මෙතුවක් ඇය එන තුරු වසා දමා තිබුණු සාලය තුලට හිරු එලිය වැදීමෙන් තෙත බරියම් වී තිබුණු සොල්දොරේ ලෑලි වල සිදුවූ විපර්යාසය හේතුවෙනි.  


හිටි හැටියේ තිබුණු බඩු බාහිරාදිය අතුරුදහන් වීම වුයේ, ඇගේ කල්පනාව මේ සිතුවිල්ල නිසා දැඩි ලෙස පීඩාවට පත්වී තිබීමත් ඇයගේ නොසැලකිල්ලත් හේතුවෙන්මය  


මල් බඳුන් බිම පතිත වුයේ හරින ලද කවුළු පියන් පත් තුලින් වලව්වට වැදෙන සුළං නිසාය
බත් පතේ වැලි කැට තිබුනේ කුස්සි අම්මා ඉතා වයස් ගත වීම නිසා හාල් ගැරීම හරිහරි සිදු නොවුන නිසාත්ය. 

මේ සියල්ල කියව අවසානයේ යම් ප්‍රශ්නයක් පාඨක ඔබ හට මතු වුවොත් " සෑම දෙයකටම සීත හා සිතුවිල්ලේ ස්වභාවය මුල්වේ" යන සිතුවිල්ල සිහි තබාගැනීමෙන් ප්‍රශ්නය විසඳාගත හැක. 
එත් නොහැකිනම් පහත කමෙන්ටුවක සටහනක් කරද පිළිතුරක් ලබා ගත හැක