"සෝරෝට කොහොම රිදිල්ලක් රිදෙනවා ඇත්ද නේද බං...?"

පෙරේදා ගෙදරට සීනි ඔතලා ගෙනාපු පත්තර කඩදහිය හෙනම හෙන වුවමනාවෙන් කියවන්න හිතාන මම මිදුලේ හිටෝපු බංකුව ගාවට අවේ මෙතුවක් කියවීමෙන් සම්පුර්ණ වෙච්ච මගේ ඉතුරු බාගෙට තව පොඩ්ඩක් එකතු වෙන්නේනැතෑ කියලා හිතාන. අඹ ගහට අංශක එකසිය පහක විතර ඇලට් එකක් දාගෙන පත්තර කඩදහියේ තියන එව්වා කියවල මගේ ඇස් ගෙඩි දෙක අඹ ඇට සයිස් වුනා.."හැට දෙහැවිරිදි මිත්තනියට අනූ තෙවැනි වියේ පසුවන සීයාගෙන් අතවර", "අලුත බැඳපු බිරිඳ විසින් සැමියා දුෂණය කෙරේ", "ලෝක විනාසය අමු කෙප්පයක් - වෙනවයි කියපු උන්ට හෙන ගහනවා (ප්‍රවීණ ජොතිශ්‍යවේදී සයිමන් මහතා අවධාරණය කරයි),"ගණිකා වෘත්තිය නීතිගත කලේ නැත්තම් අපි ප්‍රසිද්ධියේ වහ බොනවා - ප්‍රවීන නිලි අකාලිකා කියයි. ","නීතිගත කලොත් අපි ප්‍රසිද්ධියේ නිරුවත් වෙනවා - "අපි ගැහැණු" සමිතියේ මහිලාවෝ වීදි බසිති", "එංගලන්තයේ ඩීසල් මිල ඉහල යයි - ඉදිරි දින කීපයේ ලංකාවේ දීප ව්‍යාප්ත බස් වර්ජනයක්, බස් සංගම් අනතුරු අඟවයි."

පත්තර කඩදහිය කියවල අකුරක් අකුරක් ගානේ ගන්න තියන ආදර්ශ ටික ලෙසටම හිතට අරන් හුස්මක් ගත්තේ රට ගැන හෙන ආඩම්බරෙන්. ඒ එක්කම අයිස්ක්‍රීම් නලාවක් වගේ එකක් නතර වෙන්නේ නැතුව "පෝප්...!, පෝප්..!! කියලා කෑ ගහන සද්දේ ඇහුනට මම ඉනි වැටට උඩින් පොඩ්ඩක් ඉස්සිලා බැලුවේ අන්දකයිප්පු වෙලා. ඇයි යකෝ, තවම උදේ පාන්දර පින්න වෙලිලත් නෑ, මිනිස්සුන්ට අයිස්ක්‍රීම් කවන්න මුට තියන තදියමක්. ගේ ඉස්සරහ පාරදිගේ පිඹගෙන ආව පුස් බයිසිකලයක් බරාස් ගාලා අපේ ගෙවල් පාරට හැරෙව්වා. තව පොඩ්ඩෙන් පැදපු එකාගේ හතර හන්දි වද මල වගේ කරගන්නවා බොරළු වැල්ලේ බිම පතබෑවිලා. බයිසිකලේ පදින එකා මොකා වුනත් ඌ පදින්නේ පොල්ල උඩ හිටගෙන කියලා පේනවා, ඌ දෙපැත්තට පැද්දෙනකොට පිටි පස්සෙන් තව එකෙක්ගේ ඔලුවක් පේනවා. පාතින් තව එක්ස්ට්‍රා කකුල් දෙකක් එහාට වැනෙනවා මෙහාට වැනෙනවා. අම්මපා ඇත්තටම මේ හුටමේ දෙන්නෙක් ඉන්නවද නැත්තම් උදේ පාන්දර අවේලාවේ එලි බැහැලා පින්නට මගේ මොලේ පෙඟිලා අoඤකොරොස් පේනවද කියලා හිතා ගන්න බැරුව මම ඇස් දෙක උල් කරගෙන ඒ දිහාවම බලාගෙන හිටියා.

ඔහේප්පලයන්....බයිසිකලේ දෙන්නෙක් ඉන්නවා කියහන්කො, පිටිපස්සේ ලැගේජ් එක උඩ අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටිය, අපේ ගමේ අයිසුත් නැති ක්‍රිමුත් නැති අයිස්ක්‍රීම්   විකුණන වීරේ අයියා බයිසිකල් සීට් එකේ ඉඳගෙන කකුල් දෙක දෙපැත්තට දාගෙන රම්බාගේ උරහිසෙන් අල්ලාගෙන. රම්බා පොල්ලේ ඉඳන් හති දාගෙන බයිසිකලේ පාගනවා හැන්ඩ්ල් එක අල්ලාගෙන. රම්බාගේ මුනෙන් එකයි හිනාව..මාව දැක්ක ගමන් මුනට ආව හිනාව හපාගෙනම රම්බා ඉස්සරහට ආවා.  වැස්ස කාලෙට පාර දිගේ ගලාගෙන එන වතුර පාර නවත්තන්න ගෙට ඇතුලුවෙන පාර ගාවින් දාපු පොඩි ගැට්ට උඩින් දානකොටම අවාසනාවට "චකස්" ගාලා බයිසිකලේ චේන් එක පැන්නා. රම්බාගේ කට ඔට්ටපාළු ගිලපු උගුඩුවෙක්ගෙ වගේ වුනා,  දිව දොට්ට පැන්නා, ඇස් දෙකේ කළු ඉංගිරියාව නළල දිහාට ගියා.  බයිසිකලේ පොල්ලේ වැදිලා උගේ හොඳම හරිය රොටී කන්න ගලේ අඹරපු ලුණුමිරිසක් ගානට පොඩි වෙන්න ඇති, මගෙත් ඇඟම හිරි වැටිලා ගියා...එහෙමම ටික දුරක් ගියපු බයිසිකලේ ගැරඬියා යනවා වගේ මිදුල පුරා ගිහින් අක්කගේ ඇන්තූරියම් පෝච්චියකුත් සෙත්තපෝච්චි කරගෙන කොට්ටම්බා ගහේ කඳට හේත්තු වුනා.


මම එතනට යනකොට වීරේ මාමා වැටුණු තැනම ඉඳගෙන හිටියේ උන්දැට හොඳටම අමාරුවේද කොහෙද. රම්බා කොර ඇන ඇන ඇවිත් මං ලඟින් දන ගහ ගත්තා. මං හිතන්නේ පොරගේ බඩ කොර වෙන්න ඇති ඇක්සිඩන්ට් එකෙන් හොඳම හරිය මැද පොල්ලේ වැදුණු පාරට..බිම ඉඳගෙන ඉඳපු රම්බා කට හද හද මොනවා හරි මට කියන්න තෙපර බෑවා.


"ර..ර..යිටර්..මට.....මට හරි පුදුමයි රයිටර්..."

"හෑ...!! .ඇයි රම්බා උඹ වැටුන එකද පුදුම....?" ඌව නැගිට්ටන්න හදන ගමන් මම ඇහැව්වා..

"නෑ බං සෝරෝ ගැන පුදුම....."

"හැඃ...ඉතින් සෝරෝගෙයි උඹේ වැටිල්ලෙයි තියන සම්බන්දෙ මොකක්ද..සෝරෝ බයිසිකල් පැද්දේ නෑනේ...අශ්වයෙක්නේ පැද්දේ.....!!!"

"ඉතින් ඒක තමයි බං සෝරෝට කොහොම රිදිල්ලක් රිදෙනවා ඇත්ද නේද බං...?"

"රම්බා.....මම උඹට බඩ කොරවෙන්න තව පාරක් දෙන්න කලින් කියකෝ සෝරෝට රිදෙන්නේ මක්ක හින්දද කියලා තටමන්නේ නැතුව...."

"ඇයි බං අර කන්ද උඩ ඉඳන් මිනිහා අශ්වයාගේ පිටට පනිද්දී උගේ හොඳම හරියට දැනෙන්නේ සුලුපටු වේදනාවක් කියලද උඹ හිතන්නේ...මට මේ අඟල් දෙකක් උඩ ඉඳන් වැටිලා මෙච්චර අමාරුනම්....උට කොහොම ඇද්ද නේද බං ....?"

රම්බා සිරාම සිරා මූඩ් එකෙන් කියපු කතාවේ ඇත්තක් නැත්තෙමත් නෑ තමයි. ඒත් මේ වෙලාවේ ඒ වගේ දාර්ශනික ටෝකක් ඔලුවට එන්න තරම් මේකා දියුණු වෙලා තියන  එක ගැන නම් මට අන්තිම සන්තෝසයි. දෙන්න එක්ක එකතු වෙලා වීරේ මාමව වත්තන් කරගෙන ඇවිත් අඹ ගහ ළඟ බංකුවේ ඉන්ඳේව්වා. අයිස් ක්‍රීම් බයිසිකලේ ඉස්සරහ රෝදේ රීම් එක අටපට්ටම වගේ වෙලා. වෙසක් එකට සව් කොළ ටිකක් අලවල අගේට ඉටිපන්දමක් පත්තු කරලා වහලේ එල්ලන්න තිබ්බා.

"හරි හරි උඹ දැන් වීරේ මාමාගේ බයිසිකල් කට්ටේ නැගලා පිඹගෙන ආවේ මොකෑ කියහන්කෝ"

මං ප්‍රශ්නේ ඇහැව්වේ රම්බාගෙන් වුනාට වීරේ මාමා පැනලා උත්තර දුන්නේ රම්බා දිහා පට්ට නෝක්කාඩු බැල්මට් එකක් දාගෙන උට රවාගෙන.

"රයිටර් ළමයට කියන්න පුතේ, අද පාන්දර මම බඩ රස්සාව කරගන්න සයිකල් කට්ට අරන් පාරට එනකොට මේ කොල්ල දුවගෙන ඇවිත් නාහෙන් අඬන්න ගත්තානේව උන්ගේ ආච්චි අම්මට අන්තිම අමාරුයි පණ යන සයිස්, ඉතින්  හන්දියට ගෙහුං වාහනයක් එක්කන් එන්න බයිසිකලේ දියන් බුදු මාමේ කියලා.....පුතාට කියන්න පුතේ ඒක අහලා මටත් තනි ඇහැට ඇඬුණා. මොකද කියනවනම් මේකාගේ ආච්චි ගැටිස්සි කාලේ ගෙට වුනේ මං වඩාගෙන ඉඳිද්දී....."

වීරේ මාමගේ මුනේ අවලන් ඉලන්දාරි හිනාවක් මතු වුනා....

"වැලි කෙලියේ  ඉඳන් අපි දෙන්නා ගජ මිත්‍රයෝ...ඉතින් මටත් වාවන්නේ නැතුව ගියා කොලුවෝ උන්දැට විපතක් කිව්වම..උදව්වක් නොකර ඉන්න බැරි වුනා. මුට බයිසිකලේ දීලා මු මේ බයිසිකල් කට්ට කොහේ හරි දාලා ආවොත් පොඩි එවුන් හැමදාම සාගින්දරේ...මට මේ බතල ගෙඩිය දාගෙන පාගන්න හයිය හත්තිය නෑනෙව..ඒපාර මම කිවේ මමත් දාගෙන යන දිහාකට පාගපන් කියලා...ඒ ආව ගමන තමයි මේ" වීරේ මාමා කියාගෙන කියාගෙන යනවා.


"නෑ නෑ රයිටර් ආච්චිට ඉහෙන් බහින ලෙඩක් නෑ....මම ආවේ උඹව මුණ ගැහෙන්න... පොඩි සම්තින්ග් එකක් ලැබෙන ස්වයං රැකියා ටයිප් එකේ වැඩක් තියනවා, ඒක ගැන උඹත් එක්ක කතා කරලා වැඩේට එන්ටර් වෙන්න පුලුවන්ද අහන්න, පයින් එන්න ගියොත් පරක්කු වෙනවා බං. මොකද පරක්කු වෙන්න වෙන්න වැඩේ ඩවුන් වෙලා දෙල් වෙනවා"

මාසෙට සත පහක ගතමන්ට් එකක් නැතුව ඉන්න එකේ මේක මොකක්ද කියලා බලලා එන්ටර් වුනොත් නරකම නෑ කියල මගේ යටි හිත මොර දෙන්න පටන් ගත්තා.

"හ්ම්...හ්ම්...හරි කියපන්කො මොකක්ද වැඩේ කියලා එහෙනම්....?"

"මෙහෙමයි රයිටර්...වීරේ මාමේ උඹත් අහගනින්..උඹටත් වැදගත් වේවි...අපේ ගමට අලුතෙන් ආව එන්.ජී.ඕ. එකකින් රස්සා දෙනවා. මමත් ඉතින් ඒ පැත්තේ කරක් ගහල බැලුවාම උඹට මට අපිට ඊසි ගතමන්ට් එකක් ගන්න කනා පිනක් සෙට් වුනා..., වැඩි කෙලියක් කරන්න නෑ..උදේ පාන්දර ගියා, නිකන් හම්බෙන කෑම එක කාලා පොත අත්සන් කරලා රුපියල් පන්සීයයි දවල් කෑම පැකට් එක අරගෙන  එවුන් ගිහින් දාන තැනට ගිහින් උන් දෙන බෝඩ් කෑලි, බැනර් උස්සගෙන ගිරිය යටින් කෑගහන්න විතරයි තියෙන්නේ"

ඒක අහපු වීරේ මාමගේ කට දෙකොන දෙකන ගාවට ගියා, මටත් උන් හිටි තැන් අමතක වුණා..වීරේ මාමට සන්තෝසේ දරා ගන්න බැරුව අඩියකුත් පොලවේ ගහලා

"යමන් කොල්ලෝ යමන්, මම එක පයින් කැමතියි...අයිස් ක්‍රීම් විකුණලත් දවසට රුපියල් තුන්සීයක් හම්බෙන්නෙත් කලාතුරකින් බොලන්..උඹල මොකෑ කියන්නේ...උඹල යන්නේ නැත්තම් මට සැට් කොරලා දියන්.."

අන්තිමට කොහොම හරි තුන්දෙනාම වැඩේට එක පයින් කැමති වෙලා යෝජනාව සභා සම්මත කරගත්තා. "අපිටත් දවසක හඳ පායනවා, එදාට අපි මල් පැණියෙන් නානවා" වීරේ මාමා අමාරුව පැත්තක දාලා රවුමක් හෙම කැරකිලා සින්දු කෑල්ලකුත් කිව්වා.

තුන් දෙනාම රම්බාගේ ආරංචිය අහගෙන දරාගන්න බැරි සන්තෝසෙත් එක්ක  එන්.ජී.ඕ ඔෆිසිය පැත්තට ආවා අටපට්ටම වෙච්ච බයිසිකල් රෝදේ වින්කලේට දීගෙන යන්න හිතාගෙන. ඉස්සරහට කරන්න යන රස්සාවෙන් හම්බෙන පඩියෙන් වීරේ මාමගේ බයිසිකලේ හදල දෙන්නත් රම්බා පොරොන්දු වුනා. කොහොම කොහොමෙන් හරි කයිය පිට වින්කලේ ගාවට ඇවිත් ඉස්සරහ රෝදේ වින්කල් බාසුන්නැහේ අතට දුන්නම බකල් ඇරලා දියන් කියලා,  බාස් උන්නැහේගේ ඇස් ටොම්බා සයිස් වුනා.

"අනේ මල්ලියේ මම නම් ඔහොම එකක් හදන්න දන්නේ නෑ අම්මාප...මගේ ජීවිතේට ඔහොම එකක් හදලත් නෑ..ඕකේ බකලේ අරින්න මහන්සි වෙනවට වඩා සැපයි බං ස්පැනර් එකක් අරන් ඔලුවට ගහගෙන ගහගෙන ගිහින් මැරෙන එක.   

    

ලෝක විනාශය වැළක්විය නොහැක්කක්මය (Must Read)

මුලින්ම මම මේ පැවසීමට යන දේ පිලිගැනීම මෙන්ම පිලිනොගැනීම ඇත්තේ කියවන ඔබ සතුව බව පැහැදිලිව කිව යුතුයි. මා මේ සියල්ල දැනගත්තේ කෙලෙසකද  යන දේට වඩා ඒ දැනගත් දෙයින් ලබා ගත හැකි ප්‍රයෝජනය ගන්නවා හැරෙන්න ඔබ ඒ ගැන හාරා ඇවිස්සීම මෙන්ම ඒ පිලිබඳ තවදුරටත් සිතීම නොකළ යුත්තක් ලෙසයි මගේ අදහස. "ප්‍රයෝජනයක්" යයි උක්ත වැකියේ සඳහන් කලත් ප්‍රයෝජනයක් ගැනීමට කාලයක් අප සතුව  නැත. ඔබ අපහසුතාවට පත්නොකර පැවසිය යුත්ත ඉතාමත් සංක්ෂිප්තව පවසන්නට උත්සාහ කරමි. ඒ සඳහා මුලික අඩිතාලම යොදාගනු පිණිස මෙසේ ආරම්භ කරනු කැමැත්තෙමි. විශේෂයෙන් සඳහන් කල යුතුයි ලබන විසි එක්වෙනි දින හිරු උදාවීමත් සමග ලෝක විනාශය නියත වශයෙන්ම ආරම්භ වෙන අතර, ඒ උදාවීමත් සමග පෘථිවියට හිරු එලිය පතිත වන අවසාන දිනයද එයම වන බව. ඔබ විශ්වාස කලත් නොකලත් මට කියන්න සිද්ධ වන දෙය නම් එදිනට මේ ලෝකය මහා විපර්යාසයකට බඳුන් වෙන බව.  නැවත යථාතත්වයට පත්කල නොහැකි තත්වයට පත්වන පෘථිවිය, විශ්වයේ පාවෙන තවත් අජීවී ග්‍රාහක අතරේ දුවිලි වලාවක් බවට පත්වෙන බව ඔබ අකමැත්තෙන් වුවද පිළිගත යුතුව ඇත. නමුත්  ඔබ සාම්ප්‍රදානුකුලව හිතන ආකාරයට ලෝක විනාශය, ක්ෂණයකින් මහපොලව පැලි, අහසෙන් ග්‍රාහක කඩා වැටි මුහුද ගොඩ ගලා සිදුවන්නක් නොවුනත්, ඒ සියල්ලම සිද්ධ වේවි සැළකියයුතු කෙටි කාලයක් තුල. අවාසනාවකට ඒ සිදුවන විනාශය දෑස් වලින් දැක ගැනීමට හැකි වුවත් ඒ විනාශයේ සාක්ෂිකරුවෙකු වන ඔබට ඔබ දුටු දෑ මිහිපිට වසන ඔබේ අවල්වාසියාට පැවසීමට නොහැකි වන්නේ මන්දැයි කියා විස්තර කිරීමට අවශ්‍ය නොවෙතැයි හැඟේ.   

බොහෝ විට සත්‍යයට මුහුණ දීමේ නොහැකියාව මත හා තවත් බොහෝ දේ හේතුකොටගෙන ඔබ මේ ලිපිය අවසානය තෙක් නොකියවනු ඇත. නමුත් ලිපියේ අවසාන වචනය තෙක් දිවෙන ඒ සත්‍ය කියවා හරි හැටි අවබෝධාත්මකව තේරුම් ගන්නා ලෙස මා ඔබගෙන් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිනු කැමැත්තෙමි.


ලෝක විනාශය නිසැකවම සිදුවන්නක් බව දැන දැනත්, ලෝකය පිළිබද පර්යේෂණ පවත්වන ලෝ ප්‍රකට ආයතන වගකීමෙන් ඒ පිළිබද පැහැදිලි ප්‍රකාශයක් නොකරන්නේ මන්දැයි කියා ඔබට  සිතෙනු ඇත. ඔබේ සිතිවිලි සාධාරණය. නමුත් සිතන්න එවන් විනාශයක් සිදුවන බව කලින් ලෝවැසියන්ට දැන්වුවොත් උද්ගතවිය හැකි ප්‍රශ්නයේ බරපතල බව. පෘථිවියේ එකදු ජීවයක්වත්  උදාවන විසි එක්වනදායින් පසු ශේෂ නොවන බව ස්ථීරවම දන්නා නමුත් එවැනි නිවේදනයක් පූර්ව වශයෙන් නිකුත් කිරීම අනවශ්‍ය වන්නේ මන්දැයි ඔබට සිතා ගැනීමට හැකියාව ඇතැයි උපකල්පනය කරමි. එනමුදු සරලව මෙසේ ප්‍රකාශ කරනු කැමැත්තෙමි. ලෝක විනාශය අනිවාර්යෙන්ම සිදුවන බව ලෝකවාසී ජනයා දැනගතහොත් මිනිසාගේ හැසිරීම කෙබදු වියහැකියි ඔබටත් අපහසුවකින් තොරව වටහාගත හැක. ලබා ගත හැකි සියලු සැප සම්පත් මේ කෙටි දින කිහිපය තුල උපරිමයෙන් විඳීමට උත්සාහ කරනු ඇති. ඒ සඳහා මිනිසා ඕනෑම පහත් ක්‍රියාවක් කිසිදු පැකිලීමකින් තොරව කිරීමට පසුබට නොවනු ඇති..මංකොල්ලකෑම්, ස්ත්‍රී දුෂණ ගිනිය නොහැකි තරම් පොලිස් පොත් වල සටහන් වනු ඇති. ඊට නොදෙවෙනි සංඛ්‍යාවක් රහසේම අඳුරේ සැඟවී යනු ඇති. වැරදි සඳහා බරපතල ලෙස දඬුවම් විඳීමට දීර්ඝ කාලයක් නොමැති නිසා කිසිදු තැති ගැනීමකින් තොරව මිනිසුන් පළිගතයුත්තන්ගෙන් පලි ගනු ඇත. සිදුවන මිනීමැරුම්ද සියල්ලන්ට නොදවෙනි වනු ඇත.   නගරයක් නගරයක් පාසා රතු රුධිරය වැගිරෙනු ඇත. සියලු ගංගා, සප්ත මහා සාගර රුධිරයේ රක්ත වර්ණයෙන් බබලනු ඇත. ස්වභාවිකව ලොව විනාශ වී යෑම වැළක්විය නොහැකි දෙයක් වුවත්, මරණයේ භීතියෙන් ආශාවල් සපුරා ගැනීම සඳහා සිහි විකල් වූ මිනිසුන්ගේ නින්දිත ක්‍රියා තුලින් ලෝකය විනාශ වීම වැළක්විය හැකිය. එබැවින් ගත යුතු හොඳම හා නිවැරදිම තීරණය එය නොවන්නේද?

මීලඟට ඔබ මගෙන් නගන ප්‍රශ්නය වනුයේ මෙමගින් ආරක්ෂා වීමට උපක්‍රමයක් නොමැතිද විය යුතුය. සත්තකින්ම තිබේ. දියුණු රටවල නායකයින් එමෙන්ම කුප්‍රකට ධනවතුන් දැනටමත් අභ්‍යවකාශ නවාතැන්පළවල් වල තම තමන්ගේ කුටි වෙන්කරගෙන හමාර බව ඔබ විශ්වාස කරනවා නොවන්නට පුළුවනි. ඔවුන්ගේ පැවැත්ම පිළිබද ගැටළු සහගත නමුදු සත්‍යය එයයි. විශාසනීය කටයුතු ආරංචි මාර්ග වලින් දැනගත් තොරතුරු වලට අනුව ශ්‍රී ලංකාවෙනුත් කීපදෙනෙක් මෙම කුටි සඳහා කලින් වෙන්කරගැනීමට මුදල් ඇනවුම් බාර දී ඇති බව අප්‍රසිද්ධ රහසකි. දුගී දුප්පත් ජනයා සැමදා අත් වින්දේ දුකම පමණය. ලෝක විනාශයේදීවත්  එය වෙනස් නොවන්නේ ඔවුන්ගේ බලවත් වූ  පුරුවේ කරුමය නිසාමදැයි සිතා ගත නොහැක. ධනවාදී සමාජය නියෝජනය කරන්නා,   හෙටත් කෙසේ හෝ සුපුරුදු  පරිදි අභ්‍යවකාශයේ හෝ  යෙහෙන් වැජඹෙනු ඇත. ඔබද මාද ඇතුළු අපේ දුප්පත් අසල්වාසීන්ද මේ ඉරණමට ගොදුරු වනවා දෑසින් දැක ගැනීමට තරම් අප අවාසනාවන්ත වනු ඇත.


දෙසැම්බර් විසිඑක් වන දින එළිවන විට ශ්‍රී ලංකාව ඇතුළු ආසන්න රටවල පෘථිවිතලය වෙනදාට වඩා උණුසුමකින් යුක්ත වනු ඇත. කාලය වෙනස් වීම මත සෙසු රට වල මේ තත්වය රාත්‍රියේ උදාවේ. ඔබගේ දැන ගැනීම සඳහා පමණක්  ශ්‍රී ලංකාව පාදක කරගෙන විස්තර කරමි. සියලු ජනයා ගතින් වැගිරෙන දහදිය සමග අලුයම අවදිවෙනු ඇත. වෙනදා දකින මීදුම වෙනුවට පොළොවෙන් නික්මෙන උණුසුම් දුම් වලාවන් ඔබට දැක ගත හැකිවනු ඇත.. එය කෙමෙන් කෙමෙන් උපරිමයට වර්ධනය වන්නට  පැය විසි හතරකට නොඅඩු කාලයක් ගනු ඇත. උපරිමයට ලඟා වූ කල්හි එය බොහෝ මිනිසුන්ට දරාගත නොහැකි වනු ඇත. ගිනියම් වූ පර්වත රත් පැහැයෙන් නලියනු ඇත. සියලු ගස් හේබා ගොස් පත්‍ර හැකිලී මැලවී යනු ඇත. බොහෝ ගස් ගින්නෙන් දැවෙනු ඇත. සියලු ගංගා ජලාශවල ජලය වාෂ්ප වී ඉහල නගිනු ඇත. දරාගැනීමේ හැකියාව ඇත්තවුන් තවදුරටත් ජීවත් වනු ඇති..සෙස්සන්ට අත්වන ඉරණම කටගාටුදායකය. දිවි ගලවා ගන්නවුන්ද පිලිස්සී ගිය හම නිසා දැඩි ශාරීරික පීඩාවන්ට ගොදුරු වනු ඇත. උපරිමයට පත්වූ උෂ්ණත්වය කෙමෙන් පහවෙන්නට ගනී. කෙමෙන් සිතනවාටත් වඩා ඉක්මනින් පෘථිවි තලය සිසිල් වීමට පටන් ගනී. මෙය සිදු වන්නේ කවර විද්‍යාත්මක කාරණයක් නිසාද යන්න මා හරි හැටි නොදන්නේ මා මේ තොරතුරු ලබාගත් ආකාරයේ වරදක් කියා මා සිතුවද එය එසේ නොවන බව තර්කානුකුලව පැහැදිලි ලෙස කීමට අපොහොසත් වීම ගැන කනගාටු වෙමි.

සිසිල්වන වාතලයද ජීවත්ව සිටින අවාසනාවන්තයින්ට දැඩි බලපෑමක් එල්ල කරනු ඇති.  අධික උණුසුම හා අධික සීතල කෙතුවෙන් පෘථිවි පෘෂ්ටය මත තැන තැන හටගත් පැලීම් සියල්ල තව තවත් විශාල වන්නේ ඒත් සමගම ඇතිවන නොනවතින දිගු භුමිකම්පා රැල්ල සමගයි. වාෂ්ප වී ඉහල ඇදී ජලයට අමතරව ගොඩබිම රැඳී සීමිත සාගර ජලය අධික සීතල නිසා අයිස් බවට පත් වී ඇත. භුමිකම්පාව නිසා අයිස් තට්ටුද කැබලි වී විනාශ වී යයි. බැලු බැල්මට ලෝක විනාශය  විකාර රූපී ස්වභාවයක් ඉසිලුවද සිදුවන විනාශය සුළුපටු නොවේ. භුමිකම්පා එක දිගට බොහෝ වෙලාවක් පැවතීමෙන් එක විට හටගන්නා විශාල පිපුරුමකින් සියල්ල නිමවෙනු ඇති. එතනින් ඔබ්බට යමක් ඔබට පැවසීමට මා අත කිසිදු සටහනක් ඉතිරිව නැත. විනාශයෙන් ගැලවීමට සැලසුමකට යාමටත් පෙර තව දින කිහිපයකින් මේ කුරිරු සත්‍ය ඔබද මාද වෙලාගනු ඇත. ඊට පෙර කවර ආකාරයේ හෝ  පලා යාමක් අවශ්‍යද නැත්ද යන කාරනාව මා ඔබෙන් නොවිමසන්නේ ඔබ බුද්ධිමත් ලෙස තීරණයක් ගනු ඇති බවට විශ්වාස කරමිනි. 
     

කෙටි කතා, රයිටර් ඇතුළු සීමිත වූ අනම් මනම් විකාර බ්ලොග් ලිපි ලෙස ලිය ලියා සිටි මා මෙවන් හෙළිදරව්වක් ඔබ හමුවේ කිරීමට සිදුවෙතැයි  කිසි විටකත් නොසිතුවෙමි. මෙය ඔබගෙන් වසන්කර ඔබත් සමග සත්‍යට මුහුණ දී මියැදෙන්නට මට හැකිය.  නමුත් හිත තුල තෙරපෙන අසීමිත පීඩනය තුලින් නැගෙන්නා වූ  බලය යතුරු පුවරුවේ යතුරු සමග තෙරපීමෙන් සටහන් වන්නා වූ යුනිකෝඩ් ඩ්රාෆ්ට් වී විනාශ වෙන ලෝකය සමග විනාශ වෙන්නට දීම නොකළ යුත්තක් නිසා මෙය ඔබ හමුවේ දිග හැරීමට කල්පනා කලෙමි. මායා වරුන් පවසන දේ සතයක් වන බව දැන් ඔබට වැටහෙනු ඇත. සත්තකින්ම එසේ විය යුතුය.  මේ සියලු කරුණු කාරණා මා සොයා එන්නේ පුදුම සහගත ලෙසය. නොසිතු නොවිරූ ලෙසය.  එනම් පෙරදින රාත්‍රිය  සිහිනයෙන් මා හමුවීමට පැමිණි ඉසිවරයෙක් නින්දේදී මා හිසඅත තබා සියල්ල මා හට අවබෝධ කළේය. ඉතින් ඒ විස්තර ඔබ හමුවේ තබා ඇත්ත යකාට දමා, සියුම් ආතල් එකක් ගැනීමට මටද සිත් විය. ඉතින්  මායාවරු කිසිදු නවීන තාක්ෂණික උපකරණයක් උපයෝගී නොකර පැවසුවේ හුදෙක් ආතල් එකක් ගැනීම සඳහා නොවන බව කාහට විශ්වාස කල හැකිද.?  

"තොගේ ආච්චිගේ හවරිය...යකෝ...මට...මට...වා...වා"

රියලිටි තරඟයේ පලවෙනි තරඟකරු හැටියට ආව තඩි අක්කා ස්ටේජ් එකට බැහැපු කඹේ කඩාගෙන අවාසනාවන්ත විදිහට බිම පත බෑවුනේ අහසෙන් ගිය ඉබ්බාට වැහි නැති හෙන ගැහුවා වගේ. පණ යන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී විනිශ්චය මණ්ඩලේ ජාතිය අමතලා වේදිකාව දෙවනත් කරපු හින්දා අනවුන්සර් මල්ලි පොඩි ක්ෂණික ඇඩ් එකකට ගියා. ඒ වුනාට කන් අඩි පැලෙන අප්පුඩි සද්දේ අස්සේ ඒකි කලේ රියල්ම රියල් ඇක්ටින් එකක් කියලා විනිශ්ය මණ්ඩලේ හිටපු තුන්දෙනාගෙන් දෙන්නෙක් බිම හැපී හැපී කිව්ව හින්දා තඩි අක්කව දෙවෙනි වටයට තේරුණා.


කොහොම හරි දෙවෙනියට තරඟ වදින්නේ අපේ ගමේ සකල අභිමානය වෙච්ච චාරුලතා නංගි. අපේ ගමෙන් ගියපු එවුන්, පොට යන්න ඔන්න මෙන්න තියන තම තමන්ගේ ඇස් දල්වාගෙන හුදී ජන පහන් සංවේගයෙන් තොල් විකාගෙන ඇඟිලි කටේ දාගෙන බෝඩ් ලෑලි වන වනා බලාගෙන ඉන්නවා ඒ උත්කර්ෂවත් මාහැඟි අවස්තාව එනකම්.  ඇඩ් එක යන අස්සේ අනවුන්සර් මල්ලි කට්ටියට වෙන්න ඕනේ දේවල් සැරින් සැරේ කියනවා, ඔයා මෙතන ඉන්න ඕනේ, ඔයා රවුමක් කැරකිලා දුවගෙන එන්න ඕනේ, ඔයා ආපු ගමන් එක පාරක් උඩ පනින ඕනේ.. ඉවරයක් නැතුව කියවන ඌ ගැන රම්බගේ ආච්චිට හොඳටම මල, "හත්වලාමේ, මට අර කොලුවාගේ කටට දෙකක් ඇනලා විනාකිරි ටිකක් වක්කරන්න තියනම්, වක්කඩේ ඉන්න ගෙම්බෝ පහරනවා වගේ හැමවෙලේම කියවනවට".   ඔය අස්සේ ටික වෙලාවකට කලින් ප්‍රීතියෙන් උදම් වෙලා හිටපු රම්බා  එතන හිටියේ බඩ යන්ඩ බෙහෙත් බීලා බදුලු කෝච්චියට නැගපු පොරක් වගේ හෙන අසහනයෙන්, මු දත්මිටි කාගෙන එහාට ඇඹරෙනවා මෙහාට ඇඹරෙනවා. බලාගෙන ඉන්න බැරි තැන මම ඇහුවා,


"මොකද බං...,දඟලන්නේ... උඹේ බඩ බුරුල් වෙලාවත්ද....?"

"තොගේ ආච්චිගේ හවරිය...යකෝ...මට...මට...වා...වා"

"අපේ ආච්ච්ගේ හවරිය උන්දෑ මැරෙන්න සතියකට කලින් බොම්බයි මොටයි හදන්න දුන්නා....වා...වා...ගාන්නේ නැතුව හරියට කියකෝ හිවලෝ...?.

"රයිටර්....මට වා...වා...."

 රම්බා කියන්ඩ හදපු එක එහෙම්පිටින්ම ගිලගන්න වුනේ අනවුන්සර් මල්ලි වැඩේ ආයෙම පටන් ගත්ත හින්ද....!


"විරාමයෙන් පසුව ඔබ නැවතත් එක්වන්නේ, හන්දියක් හන්දියක් ගානේ, පඳුරක් පඳුරක් ගානේ, පාලම් උඩ, බෝක්කු යට, නාන තොටේ, වක්කඩේ, ඉබාගාතේ සැරිසැරූ  හිතුවක්කාර ගං සමනලුන්ගේ ගං සමනලියන්ගේ අභිමානවත් මෝල් මංගල්‍යය හෙවත්, පිපෙන්නට තටමන පුංචි මල් කැකුළු තලා පුබුදුවා මෝදු කරවා, මල්වර කරවා, පරාගනය කරවා ජාතියට ජන්මයට පූජා කරන දේශයේ ජනප්‍රියතම රියල් රියලිටි තරඟය සමගයි."

රම්බාගේ ආච්චි දෑත පපුවේ තියාගෙන ස්ටේජ් එක දිහාවට වැඳගෙන ඉන්න අතරේ රියලිටි සභාවේ හිටපු උදවියගේ අත්පොලසන් සද්දයෙන් අපේ කන් අඩි රැව් පිලිරැව් දුන්නා.

"පිළිගන්න මීළඟට වේදිකාවේ  ධක්ෂතාවය ඉධිරිපත් කරන්නේ... සංගීතය තම ආත්මය කොටඝත්, නර්තනය තම අනියම් පෙම කරගත්, මදනකුලප්පුවේ සිට පැමිණි....චා........රුලතාආ...ආ...ආ...." දෙවනත් වෙන්න ඇහුන විසිල් පාරට චාරුලතාගේ පැත්තේ සපොර්ටර්ලගේ හිත් උණු වෙලා.

සහෝදර ප්‍රේමය දෝර ගලන්න වෙලා රම්බාගේ ඇස් වල කඳුළු ලීටර් ගානක් හෝ ගාලා දොට්ට පනින්න ගත්තා, බුරුස් බුරුස් ගාලා දෙපාරක් තුන් පාරක් නහය උඩට ඇද්ද රම්බා දෙකට තුනට නැමිලා කලිසම් සාක්කුවට හොටු ටික හීරුවා. ඊට එහාපැත්තෙ රම්බාගේ අම්මා උන්ගේ ආච්චි බදාගෙන අඬනවා. රම්බාගේ තාත්තා මට මෙහා පැත්තේ ඉඳන් රම්බාගේ නැන්දා බදාගෙන අඬනවා.. රම්බාගේ අම්මා ඒක දිහා බලාගෙන යටි ගිරියෙන් විලාප තිය තිය බලියනවා. 

ස්ක්‍රිප්ට් එකේ හැටියට දැන් තරඟකාරිය වෙච්ච චාරුලතා  ඉඳගෙන හිටිය පුටුවෙන් නැගිටලා කැමරාවට පොඩි ලාමක ටටා පාරක් දාන්න ඕනේ. ඒත් කාලාවරෙන්කෝ අග්ගලා ගෑරුප්පුවෙන් කියන්නැහැ, මේකි අව්වට වේලිලා ඇඹරිච්ච කූඩළු ඇටේ වගේ රුවිතෙට ගිහින් ඉඳගෙන ඉන්න තැනම ඉඳගෙන සතර දිශාවට ඇඹරෙනවා හරියට දෙපාරක් මල්වර වෙලා වගේ...මම බයේ හිටියේ බෝල කුහර සන්ධියක් ඒකිගේ ඉල ඇටේක පැටලිලා හුස්ම හිරවෙලා පණ කෙන්ද යයිවත්ද කියලා.

මිනිහෙක්ගේ හදවත ගැහෙන සද්දේ "ලබ් ඩබ්" වුනාට අපේ පපුව ගැහුනේ "ලබ්ඩ බබ්ඩ, ලබ්ඩ බබ්ඩ" කියලා වගේ කියලයි එවලේ දැනුනේ. ඇයි යකෝ රටට ලෝකෙට ණය වෙලා  රියල් රියලිටි තරුව වෙන්න කියලා ආපු එකී මුරුක්කුවක් වගේ ඇඹරෙද්දී රටේ ලෝකෙට එවුන්ට මුණ දෙන්න බැරුව ඉන්න අපිට ආහාර ජීර්ණ පද්ධතියේ අග කෙලවරට තංගුස් නුලකින් බ්ලැන්කට් මැස්මක් දාගෙන බඩ යන්ඩ ජාපාල ඇට කාලා මැරෙන්න හිතෙනවනෙ මේකි කරන වැඩ වලට. හත්වලාමේ රෑ තිස්සේ ඇහැරගෙන, නිදි මරාගෙන තොරන් සුනිල් අයිය උගේ ඇඟේ පතේ තියාගෙන කරපු ට්‍රේනින් ඔක්කොම ගඟට දාපු ගොම්බෙට්ටක් වගේනෙව.

දැන් අනවුන්සර් මල්ලීගේ රතු කට්ටත් ගැල වෙන සයිස් එකට ඇවිත්. "ඔව්....පිලිගන්න...වේදිකාවේ........."ඔව් පිළිගන්න වේදිකාවේ" කියලා දැන් දහ පාරකට වඩා කියලා".. පිලිගන්න තියා පලිගන්නවත් මේ හුචක්කුව නැගිටලා එන්න එපයි. ඉවසලා ඉවසලා බැරිම තැනද කොහෙද පොර අඩියක් හෙම පොලවේ හප්පලා ආයෙත්


"කිව්වම අහලා පිළිගන්නවා අයිසේ.. වේදිකාවේ..මීළඟට.....චාරුලතා..."


මොන...මේකි හෙල්ලෙනේ නෑ.......................අන්තිමට බැරිම තැනද කොහෙද අනවුන්සර් මල්ලි,


"අනේහ්  මට බෑ....... ඕයි"  ඌ ඇඩෙන නොඇඩෙන සයිස් එකට කට හදාගෙන කිව්වේ මුණ කෝච්චියට අහුවෙච්ච ගොලුබෙලිකට්ට වගේ කරගෙන "


අනේ අපි දැන් කෙටි විරාමෙකට යමු.." කියලා හෙන අහිංසක විදිහට කඳුළු අස්සෙන් කියලා බිමින් ඇන තියාගත්තා ඔලුවේ අත්දෙක ගහගෙන.   
 

මොන ජවුසම දැම්මත්, මොන විදිහකින්වත් ලේසියන් චාරුලතාව පුටුවෙන් හොල්ලන්න බැරි වුනා..අන්තිමට ඇඹරි ඇඹරි හිටපු චාරුලතාව පුටුවෙන් ගලවා ගන්න බැරුව පුටුව පිටින්ම උස්සන් යන්න සිකුරුට්ටෝ දෙන්නෙකුටත් එන්න සිද්ධ වුනා, ඒත් පුටුව ඒකිගේ පස්සෙන් ගලව ගන්න රම්බටයි මටයි ජඩ ගේමක් දෙන්න වුනා. සබකෝලේ ඉස්මුරුත්ත වෙච්ච නිසා ඒකිගේ අක්මාව අක්‍රිය වෙලා,  උණ්ඩුක පුච්චේට රුධිරය සපයන සිහින් ධමනියක් තාවකාලිකව අකර්මන්‍ය වෙලාද  කොහෙද මෙකි පුටුව බදාගෙන ඉඳලා තියෙන්නේ. අනික සූ ගාන විශාල ජනකායක් මැද්දේ ස්ටෙජ්  එකේ ඉන්නකොට හිතට දැනෙන "වේදිකා භීතිකත්වය" චාරුලතාව හතර අතේ වෙලාගෙන ඒකි නැත්තමට නැති කරලා දාලා වගේ එකකට එකක් නොදෙවෙනි තව තව විද්වත් මත ගොඩක් නිකන් තියන මගේ කනට ඇහුනා.


අන්තිමට අපි වන්දනා නඩේ වගේ හිටපු හැත්ත බුරුත්ත ඔක්කොම අකුලාගෙන එන්න හදනකොට ප්‍රෝග්‍රෑම් ඩිරෙක්ටරයා දුවගෙන දුවගෙන ඇවිත් අපිට වැඳ වැඳ කිව්වා "අනේ...බුදු මල්ලියේ..කියන තැනකට වඳින්නම්..කියන ගානක් දෙන්නම්..මේ ඉස්සකුඩිච්චිය අරගෙන උඹල ආපු අතක් බලාගෙන මගේ දෑහෙට පේන්න ඉන්නේ නැතුව මෙතනින් තොලොංචි වෙලා පලයන්" කියලා. අන්තිමට ඌ හුල්ලලා හුල්ලලා රම්බා එපාම කියද්දී අතේ කීයක්ද මන්දා මිට මෙලෙව්වා.

එමින් ගමන් රම්බාට වගේම උන්ගේ පවුලේ උදවියට ඇතිවෙච්ච කැළල ගැන ආපු උදවිය හෙන අම්බ කයිවාරු ගහනවා. රම්බාගේ දුරින් නෑයෝ වෙන ආච්චි කෙනෙක් විටක් ඔතන ගමන් සීයට කියනවා මම අහගෙන "පොල්ලට්ටක් පිරෙන්න මුත්තරා කරන්න බැරි ඇච්ච කෙල්ලෝ රටවල් අල්ලන්න ගියාම ඔහොම තමයි, නැද්ද...අපේ මහත්තයා, වියදම් කරපු සල්ලි වලින් හරක් පට්ටියක් දැම්ම නම් ඊට වඩා හොඳයි..... හොග් හොග් හොග්"

ඒ කතාවටනම් මටත් තද වුණා...රම්බට අසූ හාරදාස් ගානට තද වුනා වගේ මම දැක්කා.. මල විදපු පාරට රම්බා බස් එකේ සීට් එක හපාගෙන හපාගෙන ගියා අවසිහියෙන් වගේ.  

ඇයි යකෝ හරක් පට්ටි දැමීම කෙසේ වෙතත් පොල්කට්ටක් පිරෙන්න මුත්තරා කරලා රට අල්ලනයෑ, ගිනස් වාර්තා තියන්නයෑ..මෙව්වා කාට කියනන්නද...

ගෙවල් ගාවින් බැස්සට එකෙක් හ්ම් නෑ...ලෝක විනාසේ වෙන්න තප්පරයයි වගේ හැම එකාගෙම මුනේ හෙන මළගෙවල් මූඩ් එකක්.
රම්බාගේ තාත්තා කල්පනා කර කර ඉඳලා හෙන බැරෑරුම් පාර්ට් එකක් මුනට අරන් චාරු ලතා ගාවට ඇවිත් ඇහුවා


"මගේ චුටි මණික...ඇයි මයේ අම්ම බය වෙලා වගේ හිටියේ...කියන්න මයේ අම්මා...ඇයි උඹ අපිව නැති කරේ කියපන් කෙල්ලේ"


චාරුලතා, තාත්තගේ බෙල්ල බදාගෙන හු කියා කියා බලියන්න ගත්තේ නැතැයි.


"අනෙහ් තාත්තේ.... එවලේ මම සෑහෙන පීඩනයෙන් හිටියේ.... මං දිහා බලාගෙන උන්නු අයියලා ඔක්කොම මට  චියර් එක දීලා කෑ ගහනකොට මම කීරි ගැහුනා තාත්තේ..කීරි ගැහුනා.."

සෙලෝලොයිඩ්

තිලකරත්න එදින කෙටි නිවාඩුවක් දමා වේලාසන නිවසට ඒමට තීරණය කලේ උවමනාවකටම නොවුනත් මාසික කෙටි නිවාඩුවක් ඉතිරිවී තිබුන හෙයින් ඒවා නොගැනීමෙන් මාසික වේතනයට සිදුවෙන විශේෂ සෙතක්ද නොමැති  නිසාවෙනි. සුපුරුදු පරිදි දක්නට ලැබෙන කාර්යබහුලත්වයෙන් තොර පදික වේදිකාව දිගේ ඇවිද ගිය ඔහු සිනමා ශාලාව අසල මදක් නැවතී උනන්දුවෙන් බැලුවේ විශාල දැන්වීම් පුවරුව දෙසය. ඒ මේ දිනවල තිරගත වන සිනමාපටය කුමක්ද යනවග දැනගනු පිණිසය. යොවුන් වියේදී මේ සිනමා ශාලාව තුල තිරගත වූ සෑම චිත්‍රපටියක්ම පාහේ නැරඹු ප්‍රේක්ෂකයින් අතර තිලකරත්නද සිටිබවට සාක්ෂි දරන්නේ ඔහුත් ඔහුගේ සමකාලීනයිනුත් පමණක් විය හැකිය.

පාසලෙන් කට්ටි පැන තම මිතුරන් සමග බයිස්කෝප් බැලීමට ගොස් ගෙදරට හසුවී දඬුවම්ද විඳ ඇති නමුදු ඔහුව මෙල්ල කිරීමට දඬුවම් තරවටු වලට නොහැකි විය. 70 දශකයේ මුල්භාගය වන විට ඔහුට චිත්‍රපට උන්මාදය තදින්ම වැළඳී තිබිණ. ඔහු සිනමා චරිත අනුකරණය කළේය, නළුවන් ලෙස වචන උච්චාරණය කළේය, කොටින්ම ඔහු ජීවිතය සිනමාවක් සේ සැලකුවේය. සිනමා ශාලාව තුල චිත්‍රපටිය තිරගත වන විට හාත්පස අඩ අඳුරට ඔහු තඳින් පෙම් බැන්දේය. ඔහු ඒ අඳුරේ, සෙලොයිඩ් පටය වෙතින් නික්මෙන ආලෝකය වෙත නෙත් අයා සිටියේ තත්පරයකුදු හෝ අවධානය වෙනතකට යොමුවීම වලක්වමිනි.  ප්‍රේක්ෂකයෙක් සිනමාපටය වෙත සෘජුවම සජීවීව සම්බන්ධ කරන විශ්මයජනක හැකියාවක් ඒ අඳුරට ඇති බව ඔහු විශ්වාස කලේ අත්දැකීමෙනි.  

කාර්යාලයට ගොස් එන විට බොහෝ දින වල සිනමා ශාලාවේ  දැන්වීම් පුවරුව මත සටහන් වූ දැන්වීම් දුටු ඔහු පස්චාත්තාප වුයේ හුදෙක් විශිෂ්ට ඝනයේ සිනමා පටයක් රසවිඳීමට නොහැකි වූ නිසාම නොව,  ස්වදේශික නිර්මාණකරුවා වැටී ඇති ගැඹුරු හෙල සිහියට නැගීමෙනි. නමුදු මෙවර එහි සටහන් වූ දැන්වීම නෙත ගැටෙත්ම ඔහු පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් ඉපිල ගිය නමුදු එනිසාවෙන් හටගත් මන්දස්මිතය මුව මත නොරැඳී සැනින් අතුරුදන් වුයේ එහි පහතින් සඳහන් වූ වැඩිහිටියන්ට පමණයි ලේබලය දැකීමෙනි.  "චඃ අපරාදේ" යන්න මුවින් පිටවී ගිය නමුදු  එය නැරඹීමට ඔහුට ආශාවක් ඇතිවිය. මන්ද දෙස් විදෙස් සම්මාන ජයග්‍රහණය කරන ලද විශිෂ්ට ඝනයේ සම්භාව්‍ය සිනමාපටයක් ලෙස එහි ඉහලින් සටහන් වූ වැකිය ඒ බව ඔහුව ඒ කෙරේ අදෘශ්‍යමානව නැඹුරු කරන්නට  වූ නිසාවෙනි. එහෙත් සිනමා පටය නරඹනවාද නැද්ද යන්න ගන්නා  තීරණය  සිත තුල හටගත් උභය සිතිවිලි මත ඔබ මොබ දෝලනය වූයේ ඔහු ස්ථීරවම තීරණයකට නොඑළඹුනු නිසා විය යුතුය. සැලකිය යුතු සතුටකින්ද දුකකින්ද තොර වූ හදවතට තීරණයක් ගැනීමට ඇරයුම් කරමින් ඔහු නිවස දෙසට පය ඉක්මන් කලේ වියවුල් හදවතිනි. 

මැදිවිය ඉක්මවා ගිය ජීවිතයේ සැන්දෑ සමයේ මුල් කාර්තුවට පිවිස සිටින තිලකරත්න ගතින් තරමක් දුබලව සිටියද ගතිපැවතුම්, සිතුම් පැතුම් අතින් තවමත් ගැටවරයෙක්  සේ තරුණ බව තම බිරිඳද කාර්යාලයේ උදවියද  නිතර නිතර පවසන්නේ හුදෙක් විහිළුවක් කර සිනාසීම සඳහා පමණක් නොවන බවද එහි යම් සත්‍යතාවක් ඇති නිසා බවද ඔහු දනී. මිතුරන්, අසල්වාසීන්  සමග සංවාදයේ යෙදෙන විට ඔහුගේ මුවින් පිටවෙන වචන අදහස් හා තර්ක බොහෝ විට ගැටවරවියේ ඉලන්දාරියෙකුගේ සිතුවිලි වලට සමාන විය.

 "තිලකේ මං වයසට ගියත් ඔයානම් වයසට යන්නේ නෑ", වරෙක එසේ පවසනේ බිරිඳය.  "තිලකරත්න වයසට ගියාට තාමත් කොල්ලා වගේනේ හිතන්නේ", "තිලකරත්න අයිය නම් කවදාවත් වයසට යන්නේ නෑ" "තිලකේ කියහන්කෝ බං උඹ ඔය හිතන විදිහට හිතන්නේ කොහොමද කියලා" ඔහු හා කතාබස් කරන බොහෝ දෙනෙක්ගේ මුවින් මෙවන් වදන් පිට නොවන්නේ කලාතුරකින්ය. එවිට ඔහු පිළිතුරු දෙන්නේ "උඹලත් ඒ කාලේ ආව පිච්චර් හැම එකක්ම වරද්දන්නෙ නැතුව බැලුව නම් උඹලටත් එහෙම ඉන්න තිබ්බා" කියමින් සිනාසෙමිනි. ගැටවර වියේ චිත්‍රපට කිසිදු තෝරා ගැනීමකින් තොරව නැරඹුවද, අදහස් අතින්, වයස අතින් ඔහු කෙමෙන් පරිණත වෙද්දී ඒ ලැයිස්තුවට එක්‌ වුයේ තෝරාගත් නිර්මාණ කීපයක් පමණි. ඒ තෝරා ගන්නා නිර්මාණ පිළිබද ඔහු සෑම විටම උදම් ඇනුවේය..  බොහෝවිට කා සමග හෝ පිළිසඳරක යෙදෙන විට සිනමාව ගැන කියවීමට ඔහු විශේෂ කැමැත්තක් දැක්වීය. ගීතයකට සවන් දී එය කුමන චිත්‍රපටයේද, ගායනා කරන්නේ කවුරුන්ද මෙන්ම තිරගත වූ වසරද කටපාඩමින් කිවහැකි අපුරු හැකියාවක්ද ඔහු සතුව තිබිණි.

කෙටි නිවාඩු දමා කල්වේලා ඇතිව නිවසට පැමිණි ඔහු ඉස්තෝප්පුවට පැමිණ හාන්සිපුටුවට වී කහට කෝප්පයක් තොලගාමින් චිත්‍රපටිය නැරඹීම සඳහා යම්දෝ, නොයම්දෝයි කියා සිතිවිලි සමග නිදහසේ තර්ක කරන්නට විය. වැඩිහිටියන්ට පමණයි ලේබලය සහිත වර්තමාන සිනමාපට පිළිබඳව ඔහු තුල ඇති ආකල්පය එතරම් යහපත් එකක් නොවීය. ඔහු හා තර්ක කරන බොහෝ දෙනෙක් සමගද ඔහු තර්ක පිට තර්ක ගෙනෙමින් ඔප්පු කරන්නේද ඒ බවය. ඔහුට අනුව වර්තමාන සිනමාවේ පෙන්වන නිරුවත හෝ අඩනිරුවත හුදෙක් චිත්‍රපටයේ රසය ඉස්මතු කිරීම සඳහා නොව වාණිජ අරමුණු උදෙසා කරන ලද මවාපෑමක්ය. එවන් චිත්‍රපට නරඹන්නන් ලෙස ඔහු හඳුන්වන්නේ හුදෙක් සිනමාවක ඇති රසාස්වාදය උපරිමයෙන් විඳීම සඳහා නොව එමගින් හිත් වලට කාවද්දන කුණු රසය විඳගැනීමට බලාගෙන සිටින  සංවේදනයෙන් තොර නූගත් පිරිසක් ලෙසටය. බොහෝ කාලයකින් හොඳ චිත්‍රපටියක් නැරඹු දිනක්ද  ඔහුට හරිහැටි සිහියට නගා ගත නොහැකි විය. එහෙතුවෙන් එවන් සිතිවිලි විසින් තෙරපන ලද ආශාව ඔහුට උක්ත චිත්‍රපටිය නැරඹීමට කෙතරම් බල කලද තවමත් හරි හැටි ස්ථීර තීරණයක් ගෙන නැති බවක් ඔහු කෙරෙන් දිස් විය.

චිත්‍රපටිය නැරඹීමට යනවා නම් තම බිරිඳ සමග යාහැකිය. එවිට එය නැරඹීමට තනිව යෑමෙන් උද්ගතවිය හැකි දරුණුම ප්‍රශ්න වලින් එකකින් සම්පුර්ණයෙන්ම නිදහස් විය හැකිය. නමුත් තම බිරිඳ සමග සිනමා ශාලාව තුල සිටිය වග දන්නා හඳුනන කවුරුන් හෝ දුටුවහොත්  තමාගේ ප්‍රතිරූපයට සිදුවෙන හානිය ගැන ඔහු කල්පනා කළේය. මිතුරන් ඉදිරියේ, අසල්වාසීන් ඉදිරියේ වැඩිහිටියන්ට පමණයි ලේබලය සහිත චිත්‍රපටියක් නිසා  තමන් හෑල්ලුවට ලක්වී  බොරු කයිවාරු ගහන පුරාජේරුකාරයෙන් වෙන ආකාරය ඔහු ඉදිරියේ මැවී පෙනෙන්නට විය. පිරිසට මුහුණ දීමට නොහැකිව අපහසුතාවයට පත්වන විට ඔවුනට පැවසීමට නිදහසට කාරණයක් ඔහු කල්පනා කළේය. "මගේ චොයිස් එක ඔය කවුරුත් දන්නවනේ, අද මම මේක බලන්න ආවේ ජාත්‍යන්තර සම්මාන අරන් තිබුන කියලා තිබුන හින්දා"... "චෑ චෑ චෑ ඒක හරියන්නේ නෑ."  ඔහු එය නොගැලපෙන බව සිතුවේ මීට පෙරත් ජාත්‍යන්තර සම්මාන ලද වැඩිහිටියන්ට පමණයි ලේබලය සහිත චිත්‍රපටි තමාගේ ලැයිස්තුවෙන් බැහැරවී ඇති නිසාය.


"තිලකේ....! ආව ගමන් ඉඳලා මොකෝ කල්පනාව..මං බලාගෙන සෑහෙන වෙලාවක ඉඳන්.......ෂෝට් ලීව් එකකුත් අරගෙන ආවේ මොකුත් අසනීපයක්වත්ද ?"


"ම්ම්හ්.... නෑ... සුමනා...එහැටි දෙයක් නෙමෙයි, මගේ ඔලුව කකියන්න ගත්තා, ඒකයි ටිකක් වේලපහින් ආවේ...."  තමන් කෙටි නිවාඩුවක් දමා කලින් ගෙදර ඒමට ගත්  තීරණය පිලිඹද සිත යටින් සතුටු වෙමින් ඔහු මුසාවක් ඇදබෑවේ, එවලේ තමන් සිතමින් සිටි කාරණය තවදුරටත් සඟවා ගනිමිනි. 


පසුදින කාර්යාලයට පැමිණි ඔහු සුපුරුදු පරිදි වැඩ රාජකාරීවල යෙදීමෙන් සිටින අතර තම මේසය අසලින් ගමන් ගත් කාර්යාල කාර්ය සහායකවන රත්නපාල ඔහු හා කතාවට වැටිණ.

"ගුඩ් මොර්නින්ග් තිලකරත්න මහත්තයා"

" ආ.... ගුඩ් මොර්නින්ග් රත්නේ"

"තිලකරත්න මහත්තයා නම් යන්නේ නෑ නෙව අලුත් ෆිල්ම් බලන්න...මහත්තයගේ චොයිස් එක ඒක නෙවෙයි නෙව"

රත්නපාල උපහාසාත්මකව ඔහු දෙස බලා සිනාසුනේ තමන් අපහසුතාවට ලක්කිරීමට බැව් තිලකරත්නට වරදවා තේරම් ගත්තද එබවක් පිටතින් නොපෙන්වීය.

"රත්නපාල දන්නවනේ මගේ චොයිස් එක...!" ඔහු බැරෑරුම් ස්වරයෙන් කීවේය.

"එහෙනං එහෙනං මොකෝ මං  නොදන්නේ.....අපි නම් ඔන්න ලබන සෙනසුරාදා ඔක්කොම අර අලුතෙන් ආව ෆිල්ම් එක බලන්න යන්න දාගෙන තියෙන්නේ"

"මොන ෆිල්ම් එකද ?...ඔක්කොම කිව්වේ..පවුලේ උදවියද...?" තිලකරත්න  කිසිවක් නොදත්තකු සේ තතු විමසුවේය.

"අපෝ නෑ පොඩි එවුන් එක්ක ගිහින් බලන්න පුලුවනෑ ඒක...මං කිව්වේ මේ කන්තෝරුවේ අපේ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ අය ගැන"

"අඃ...එහෙමද....?...කවද්ද යනවයි කිවේ" තිලකරත්න එය අවධාරණය කොට ඇසුවේ එය ඔහුට තීරණයක් ගැනීමට කදිම අවස්තාවක් නිසා විය යුතුය.

"ලබන සෙනසුරාදා"

"හ්ම් හ්ම්...හොඳා හොඳා....!!" තිලකරත්න නොසැලකිල්ලෙන් පිළිතුරු දුන්නේය.

සවස කන්තෝරු වැඩ රාජකාරී අවසන්වී නිවස කරා එද්දීද ඔහු කල්පනා කලේ ඒ චිත්‍රපටිය නැරඹීමට යොදන සැලසුම පිලිබඳවය. "එක්කෝ කවුරු දැක්කම මොකෝ...මං ගන්නේ මට ඕන තීරණ..ඔන්න ඔහේ මම යනවා.." ....."ඒත් කන්තෝරුවේ උදවිය, අහල පහල උදවිය මූණට හම්බෙච්ච වෙලාවක මං එහෙ ඉන්නවා දැකල මොනවා නොකියා ඉඳීවිද..කටින් නොකීවත් මොනවා නොහිතාවිද "සුමනා වුනත් මොනවා නොකියාවිද, එයැයිත් මං මහ වචන දෙකේ මනුස්සයෙක් කියලා හිතන්න බැරි නෑ."  ඒ වනවිට වැහි කළුවෙන් බරවී තිබුණු අපැහැදිලි අහසත් ඔහුගේ චිත්ත සන්තානයත් අතර දැඩි වෙනසක් නොතිබෙන්නට ඇත. කඩා හැලෙන්නට මාන බලන වැහි කළුව උඩු සුළඟත් සමග තනිව උණුසුම් සටනකය. තිලකරත්නත් එසේම තම සන්තානගත සිතුවිලි සමග තනිව පොරබදන්නට විය.  


අවසානයේදී මේ සිකුරාදා අසනීප නිවාඩුවක් දමා බිරිඳ සමග හවස චිත්‍රපටිය නැරඹීමට ඔහු ස්ථීර  තීරණයක් ගත්තේය. ඒ කාර්යාලයේ සියලු දෙනා සෙනසුරාදා චිත්‍රපටිය නැරඹීමට යන නිසාවෙන් ඊට පෙර දිනක කිසිවෙක් එය නැරඹීමට නොඑන බව අනුමාන කරමිනි. "ඔව් සිකුරාදා හොඳම දවස, එදාට කන්තෝරුවේ කවුරුවත් චිත්‍රපටිය බලන්න එන එකක් නෑ, කලින් දවසේ අසනීපයි කියලා කෝල් එකක් දීලා ගෙදර ඉඳලා හවස් වෙලා සුමනත් එක්ක යනවා චිත්‍රපටිය බලන්න.".."ඒත් අහල පහල උදවිය ආවොත් තමයි ප්‍රශ්නේ", "නෑ.. නෑ අද කාලේ හැටියට ඔලුව උස්සන්න බැරිකොට අහල පහල අයත් ඒවි කියලා හිතන්න අමාරුයි....", "මොනවා වුනත් තව ටිකක් බලමුකෝ ගෙදර ගිහිනුත් හොඳට කල්පනාකරලා." ....."තවම සුමනාට කීවෙත් නෑනේ".. පදික වේදිකාවේ තට්ටුවක විකිණීමට තබා තිබුණු කව් බෝයි තොප්පිය ඔහු මිලට ගත්තේ අතේ මුදල් ගැවසුණු නිසාවත්, ඔහුට එයට හිත ගිය නිසාවත් නොවන බැව් නම් පැහැදිලිය. මන්ද වෙළෙන්දා නියම කල මිල අඩු කිරීමට පින්සෙන්ඩු වීම ඔහුගේ සාමාන්‍ය පුරුද්දකි. එනමුදු ඔහු මෙවර ඒ තොප්පිය මිලදී ගත්තේ කිසිම විමසීමකින් තොරව නොපැකිලිවය. ඒ අනුව පිටතින් ඔහු දෙස බලන කල ඔහුගේ සිතේ කිසියම් දෙවන සැලසුමක් ක්‍රියාත්මක වන සෙයක් ඇත.

නිවසට පැමිණි ඔහු තරමක් කලබලකාරී ස්වරුපයෙන් නිවස ඔබ මොබ සක්මන් කරන්නට විය.  ගතින් වැඩිහිටියෙක් වුවද සිතුම් පැතුම් අතින් ගැටවරයෙක් කියා ස්ව හැඳින්වීමක් කර ගන්නා ඔහුම, මේ කාරණය තුල යම් පසුගාමීත්වයක් අත්කර ගැනීම පිලිබඳ ඔහුටද විමතියකි. ඒ පිළිබද තව දුරටත් සිතීමද වෙහෙසකාරී විය.


"සුමනා..අපිට ගොඩ කාලෙකින් චිත්‍රපටියක්වත් බලන්නවත් යන්න බැරි වුනා නේද...?"


"හ්ම්....බලන්න යන්න හොඳ චිත්‍රපටි දැන් එන්නේ නෑනේ" සුමනා පැවසුවේ උපහාසාත්මකව සරදමක් ලෙසය. එයින් පෑරුණු සිත් ඇතිව තිලකරත්න අපහසුතාවට පත්විය.


"ඔ....ව්...ඔව්..ඒක නම් ඇත්ත.. ඒවුනාට .මං මේ කල්පනා කලේ මේ සිකුරාදා ගෙදර නැවතිලා ඉහල ඉඩම සුද්ද කරලා දාල හවස් වරුවේ ඔයත් එක්ක චිත්‍රපටියක් බලන්න යන්න"

"හදිස්සියේම....?"


"නෑ එහෙමට හදිස්සියක් නෑ..ඉහල ඉඩමත් කැලෑවනේ හරියට,... තවත් නොසලකා හිටියොත් කැලෑව ඉහටත් උඩින් වැවෙයි."


බිරිඳගේ තදබල අකමැත්තක් නොමැතිබව පෙනුන නිසා ඔහු ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියේය.

----

 උදා වූ සිකුරාදා දින උදෑසන කාර්යාලයට ඇමතුමක් දී සැලැස්ම අකුරටම ක්‍රියාවට නැංවීය. හවස් වරුවේ  චිත්‍රපටිය බැලීමට යාම සඳහා ඔහු ලකලැස්ති විය.


"මොකද මේ කවදාවත් නැතුව තොප්පියක් දාගෙන තිලකේ, අනික පට්ටි කාරයෝ දාන තොප්පියක්....ඔය ඇඳුමට ගැලපෙන්නෙත් නැතුව ?


"ආහ්.... නැ... නැ විශේෂයක් නෑ..මේ දවස් ටිකේ හවස පින්න වැඩි නිසා පරිස්සම් වෙන එක හොඳයි, සෙම හැදුනොත් හරි අමාරුයිනෙව.... ඇඳුමට ගැලපෙන්න ඕනේ නෑ..පරෙස්සමනේ වටින්නේ..අනික ඔයා දන්නවද දැන් මේක අවුට් ඔෆ් පැෂන් වුනාට මේක ඒකාලේ ජනප්‍රිය විලාසිතාවක්." අතීතය ආවර්ජනය කරමින්ද ඔහු සැරසුනේ ඒ බව සාධාරණීයකරණය කරන්නටය.


පුරා හෝරා කීපයක් දැහැනකට සමවැදුනාක් මෙන් චිත්‍රපටිය නැරඹු ඔහුගේ මුහුණේ යම් තෘප්තිමත් බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. යොවුන් වියේ විඳි අත්දැකීම නැවත වරක් මුහුකුරා ගිය අවධියක සිට ඔහු නැවත හදවතින් වින්දේය. සිතු පරිදි එල්ල විය හැකි කරදර නොපැමිණීම පිලිබඳ ඔහු සතුටු විය. චිත්‍රපටි ශාලාවෙන් එලියට එද්දී ඔහු බිරිඳට සමග කතාවට වැටුනේ වටපිට බලමින් දන්නා හඳුනන කිසිවෙක් හමුවේදෝයි සැලකිල්ලෙන් බලමිනි .

"කාලේ හැටියට හොඳ නිර්මාණයක්, කලාතුරකින් බිහිවෙච්ච විශිෂ්ට නිර්මාණයක්, මං හිතන්නේ මිනිහට තව දුර ගමනක් යන්න පුළුවන් වෙයි".

"අනේ මන්දා ඉතින් මටනම් ඔව්ව තේරෙන්නේ නෑ, ඉස්සර බලපුවයෙයි මේකෙයි එහැටි වෙනසක් නම් නෑ" බිරිඳගේ රසවින්දනය ගැන ඔහු කම්පා වුනත් ඉක්මනින් පියගැට පෙළ බැස්සේ කිසිවෙකු දැකීමට පෙර නිවසට ඒමේ අභිලාෂයෙනි.


"හලෝ.......තිලකරත්න මහත්තයා, නෝනත් එක්ක ෆිල්ම් එක බලන්න ඇවිල්ල වගෙයි, තිලකරත්න මහත්තයට අසනීපයි කිව්ව හින්දා කන්තෝරුවේ කට්ටිය තීරණය කළා සෙනසුරාද ගමන කැන්සල් කරලා අද ෆිල්ම් එක බලලා හෙට තිලකරත්න මහත්තයාගේ අසනීප තත්වය බලන්න එහෙ ගෙදර එන්න"

ඒ අවට විසිරී සිටි කාර්යාලයේ උදවිය සියලු දෙනාම තමා අසලට පැමිණ  තමා දෙස උපහාසාත්මකව බලා සිටිනු දැකීමෙන් ඔහු මහත් අපහසුතාවට පත්විය. දෙකන් පෙති රත්වී අවට ශබ්දය මුනුමුනුවක් බවට පත්වෙද්දී ඔහු බිරිඳගේ අත තදින් මිරිකා ගත්තේය.


"තිලකරත්න මහත්තයට එච්චර අමාරුවක් නැති පාටයි" රත්නපාලගේ උපහාසාත්මක ස්වරය ඈතට පියමන් කරද්දීත් ඔහුට ඇහුනේ දෙසවන් බිහිරි කරන ඝෝෂාවකිනි.

නිමි.

"චීඊ..චීඊ..සර්...අවකැපෙන කැත කතා කියන්න එපා. මේක ලයිව් ටෙලිකාස්ට් කරනවා.

රම්බාගේ නංගි චාරු ලතා, තේරුණ "රියල් රියලිටි" ටැලන්ට් ෂෝ එක වැටිලා තිබුනේ පහු වෙනිදට කොළඹ විකාශනාගාරයේ. ඉතින් කට්ටිය යමරෙට වැඩ..එක කාමරේක චාරුලතා සංගීත ප්‍රැක්ටිස් තොරන්  සුනිල් අයියා එක්ක. තවත් කාමරේක රම්බාගේ අම්මා, හතර වරිගෙම බවලත් උදවිය එක්ක පහුවදාට අඳින්න සාරි තෝරනවා. ඒ බවලත් උදවියගේ සුහච කීකරු යුග පුරුෂයෝ ටික අතින් කුස්සියේ මේ ඔක්කොටම කෑම හැදෙනවා. ඔය අස්සේ මමයි රම්බයි සිම් කෑලි ටික බදාගෙන පහුවදාට ජිල්මාර්ට් එක දෙන්න නුලට තිතට දශමෙට ප්ලෑන් කරනවා. මේ වගේ උත්තුංග කාර්යක් සිද්ධ වෙන වෙලාවේ රම්බාව තනි නොකරහන් කියලා ඌ දෙපයින් වැටිලා මට කරපු ගෞරවනීය ආරාධනය සලකලාම නෙමෙයි මම කලින් දවසේ රෑ උන්ගේ දිහා නැවතුනේ. මේවා මගෙනුත් කෙරෙන්න ඕනේ යුතුකන්නේ. ඒකයි ජාති ජාති රම්බාගෙයි මගෙයි අතරේ තියන අන්තර් සහජීවනය හා භෞමික අඛණ්ඩතාවය, වගේම ස්වෛරී භාවය වෙනුවෙන් මම එදා  හිත හදාගෙන උන්ගේ දිහා රෑ පහන් කරේ.


වෙන්න ඕනේ ඔක්කොම කටයුතු ටික ගානට තිතට නුලට සෙට් කරලා මමයි රම්බයි දෙයියනේ කියලා පොඩ්ඩක් ඇහැ පියාගන්න කියලා උගේ කාමරේට ආවා. සසර කල කිරවන රුප රාමු සහිත දර්ශන දාමයක පලවෙනි දර්ශනය එපා කියද්දී ඇස් ඉස්සරහා මැවුනේ රම්බාගේ ඇස් දෙක දොට්ට පනින්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී කියලා මට හිතෙනකොටම බිත්තිය හයිකරලා තිබුන දඩාර් ඔරලෝසුවේ මහා රෑ දොළහේ බෙල් එක වැදුනා. රම්බාගේ දෛනික නාවර, කුණුකෙල වලින් තව තවත් ඔපනැංවුන දාර දාර  පෘෂ්ටයක් තිබ්බ හඩු ගඳ ගහන කොට්ටේ කොනක් හපාගෙන ඇස් දෙක බාගෙට ඇරගෙන නිදාගෙන හිටියේ රම්බාගේ ලොකු පූංචි කියලා ඌ මට ඊට පොඩ්ඩ වෙලාවකට පස්සේ  කිව්වට මම නම් හිතාන උන්නේ එවලේ මම දැක්කේ මොහිනීගේ නිවුන් සහෝදරී කියලමයි. රම්බා කේන්තියට දිව හපාගෙන මල විද විද මාවත් ඇදන් කාමර එකින් එක ගානේ ගියා.


හැම කාමරයක්ම සැමන් ටින් එකේ මාස තුනේ බ්‍රොයිලර් කුකුල්ලු අමුවෙන් පැක් කරලා වගේ, ඒතරමට ජනකාන්ත ජනතාව සූ ගාලා. සංගීත ප්‍රැක්ටිස් කාමරේ මුල්ලක උඩැක්කි බෙරයක් බෙල්ලේ බැඳගෙන චාරුලතා, සර්පිනාව උඩ ඉඳන් හිටපු තොරන් සුනිල් අයියාගේ බෙල්ල දෑතින්ම බදාගෙන උගේ ඔඩොක්කුවේ ඉඳගෙන නිදි.. ඒ මදිවට සුනිල් අයිය ගොරවන්නෙත් "සරිගම" තාලෙට. ඊටත් හපන් චාරු ලතා. ඒකි ගොරවන්නේ "පධනිස" තාලෙට. රම්බා චාරුලතා දිහා බලලා මුණට ගත්ත අමුම අමු දුක්ඛ දායක ලුක් එකකින් මං දිහා බලලා හීල්ලුවා. 


"පව්... අහිංසකී....නේද රයිටර්...?"


"හ්ම්....පව් නේද බං..දුකේ බෑ....බලපන් හෙට ලෝකය දිනන්න උඹේ නංගි විඳින දුක..මට ආඩම්බරයි මචන් මට ආඩම්බරයි"  මම රම්බාගේ උරහිස්සෙන් අල්ලලා හොල්ලල හොල්ලලා හෙන ඕවර් ඇක්ටින් ජවනිකාවක් රඟපෑවා.


කොහොම හරි අන්තිමට සක සයින් සබ කොස් සබ ටෑන් කියන්නෑහේ  අපි නිදා ගත්තේ රම්බාගේ අත්තාගේ ගොන් කරත්තේ දිරච්ච ලෑලි තට්ටුව උඩ. ඇස් දෙකට රබර් කිරි වැක්කෙරුවත් ඇහැ පියවෙන්නේ නැති කටුක නිර්ලජ්ජිත, අවජාතක, මුග්ධ මුසල, අධම,  රෑ  පාන්දර එකට විතර රම්බා යටිගිරියෙන්  "චමරීරී...රීරීරී.....!" කියලා උගුර කඩාගෙන ලතෝනි දුන්නා, ආයෙත් පාන්දර දෙක හමාරට විතර "සුගන්දිකා අක්කේ...අනේ...මගේ අක්කේ කේඒඒඒඒ ...." කියලා බලියෑවා...ඊටත් පස්සේ චන්ද්‍රා ඇන්ටී..ටීටීටීඊඊ., ඊටත් ඊටත් පස්සේ...ගුණවතී ආ........ච්.....චීචීචීචී.... !!......කාපන්කෝ අග්ගලා ඔලුවෙන් හිටගෙන කිව්වලු ..අනික් ඔක්කොමත් හරි ගුණවතී ආච්චි......යකෝ මුගේ කට කැඩිලා පලකො දෙයියනේ මේ විලම්භීත කතා කියනවට. මේකා දකින හීන වල තියෙන්නේ මොන මොන අලුකුත්තේරු ජවනිකාද කියල කවුද දන්නේ.  එක්කෝ මුට පේනවා ඇත්තේ හෙන  කිලෝ ගානක පජාත ඇවටියෙල් සීන් ගොඩක්, එහෙමත් නැත්තම් ගඟක මුහුදක ලයිෆ් සේවින්ග් මිෂන් එකක්,  තව පොඩ්ඩකින් මේකා අපේ අක්කගේ නමත් කියන්න බැරි නෑ . ඒක හන්දා  තවත් මෙතන ටැග් ගැහුනොත් මටත් ඔට්ටුපාල් සම්බෝලේ තෙල්දාලම කන්න වෙන හින්දා මම එතනින් ඉක්මනට වහන් වුනා. 

------------------------------------------------------------------------

පහුවදා බස් දෙකක් පුරෝලා නෑදෑයෝ හැත්ත බුරුත්ත දෙසීයක් විතර රියලිටි ටැලන්ට් ෂෝ එකට තිබ්බ තැනට ආවා....ෂාහ්...චාරුලතා..හප්පේ බලන්න එපායැ ලස්සන..කරමලේ මෝදුවෙච්ච බ්‍රොයිලර් කිකිලි වගේ..වරිගේ ඔක්කොම පෙරහරෙන් වගේ චාරුලතා පෝලිමේ මුලින් තියාගෙන රෙජිස්ටර් කවුන්ටරේ ගාවට ගියේ "චාරු...හ්..! චාරු...හ්...!!" කිය කියා. ඇවිත් හිටපු අනික් හැම මනුස්සයාම අපි දිහා බැලුවේ හරියට සහරා කාන්තාරේ මැදින් සෝමාලියාවට බලෙන් අරන් යන ඔටුවෝ රැලක් දිහා බලනවා වගේ.


කවුන්ටරේ හිටපු සුකුමාල මනෝහර චූටි නංගි තරඟය ගැන අපිට කෙටියෙන් විස්තරයක් කළා.

"මෙහෙමයි සර් වැඩසටහන් විස්තර, ඉස්සෙල්ලම තරඟකරු ගැන පොඩි ඇඩ් එකක් තරඟෙට කලින් ටීවී එකේ පෙන්නන්න ඕනේ නම් ඇඩිෂනල් ටෙන් තව්සන්ඩ් පේ කරන්න ඕනේ. ඒකෙ මේක් අප් එකට එක්ස්ට්‍රා  ටූ තව්සන්ඩ් චාර්ජ් කරනවා. තව තරඟය වෙලාවේ ඕඩියන්ස් එකට එන නෑදැයින්ගේ මේක් අප් වලට එක්කෙනෙක්ට වන් තව්සන්ඩ් පේ කරන්න ඕනේ, ඔක්කොම වෙන්න ඕනේ මේ ස්ක්‍රිප්ට් එකේ හැටියට. මෙතන යටම සයින් කරන්න ඕනේ අපේ ඇග්රීමන්ට් වලට එකඟ වෙනවනම්,  තරඟය විනිශ්චය වෙලාවේ කඳුළු පෙරාගෙන අඬන්න, බොරුවට කලන්තේ දාලා වැටෙන්න ඔක්කොම වෙන්න ඕනේ එදාට දෙන ස්ක්‍රිප්ට් එකේ හැටියට. තරඟයේ අන්තිම පස් දෙනා අතරට එන්න ඕනේ නම් වන් ලැක් ඩිපොසිට් එකක් තියන්න ඕනේ...."


"මේ.....මිස්  අපි එකඟයි එකෙන්ම....පූල් එකට බැස්සේ රෙදි අපුල්ලන්න නෙමෙයිනේ.... ඒත් මේ...මේ..මිස්....අපිට....මේක් අප් නැතුව වැඩේ ගොඩින් කරගන්න බැරි වෙයිද" රම්බා ඇස් දෙක උල් කරගෙන ඇහුවේ ගණන් අහලා තුන්කාන්දෙන් දාඩිය පෙරාගෙන වෙන්න ඇති.


"චීඊ..චීඊ..සර්...අවකැපෙන කැත කතා කියන්න එපා. මේක ලයිව් ටෙලිකාස්ට් කරනවා. සර්ලා මැඩම්ලා බාගෙට ටෝස්ට් වෙච්ච වඳුරෝ වගේ ටීවී එකේ පේනකොට අපේ චැනල් එකේ ඩිමාන්ඩ් එකට මොකද වෙන්නේ..? පොඩ්ඩක් ඒක ගැනත් හිතන්න"


රම්බාගේ පෞරුෂය වගේ එක ඒ සුකුමාල කෙල්ල ඉස්සරහ දෙදන පල්ලෙන් හේදිලා යද්දී  ඌ ඔක්කොම ඇග්රීමන්ට් ටිකට සයින් කළා ඇස් දෙක පියාගෙන.


තරඟයට කලින් කරනවයි කිව්ව ඇඩ් එකට ගෙව්ව හින්දා චාරුලතා ෂුටින් එකට ගියා. කෙල්ලට තිබුනේ බදන්න බැරි සයිස් මාර ගහක කඳ අයිනෙන් එබිලා පොඩ්ඩක් විරිත්තන්න.. ඊටපස්සේ දුවගෙන දුවගෙන ඇවිත් රවූමක් කැරකිලා එක පාරක් උඩ පැනලා බිම නිදාගෙනම පෙරලි පෙරලි සින්දුවක කෑල්ලක් කියන්න. අපරාදේ කියන්න බෑ, බැල්ලි පැඩ්ඩා වගේ චාරු ලතා ඒක ලෙසටම කළා.  ඉතින් ඒකත් අහවර වුන හින්දා ඒ අතරේ මේක් අප් එක කර කර හිටපු අපේ රම්බාගේ පවුලේ උදවියයි, ගමේ උදවියයි එකා දෙන්නා ඇවිත් අන්තිම එකාත් ස්ටේජ් එක තිබුන හෝල් එකට ආවා.. තරඟය පටන් ගන්න විනාඩි පහක් තියලා කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් බුරුසුවකින් ඕඩියන්ස් එකේ ඉඳගෙන ඉන්න අයගේ මුණ අතුල්ල අතුල්ල ගියා අන්තිම පාරට කරන මේක් අප් එක කියලා.


තරඟය පටන් ගත්තා, මුල්ම තරඟකරු විදිහට ස්ටේජ් එකට උඩින් කඹයකින් බැහැපු හෙන තඩි කෙල්ලට එයාගේ පර්ෆොර්මන්ස් එක හරියට කරගන්න බැරි වෙයන්, බැරි වෙයන්  කියලා අපි හිතුවට විනිශ්චය මණ්ඩලේ හිටපු ප්‍රවීණ දන්ත වෛද්‍ය රදනක මහත්තයාගේ චන්දෙනුයි, ප්‍රවීණ ව්‍යාපාරික හා ජෝතිෂ්‍යවෙදී  සුර්යමංගල මහත්තයගෙයි ඒකමතික චන්දෙනුයි ඊගාව වටේට තේරුනා.   තඩි අක්කා වැල ගෙඩිය පොලේ ගැහුවා වගේ වේදිකාවට වැටිලා වේදිකාව දෙවනත් කළා විනාඩි විසි පහක් හරියටම. 


"විශිෂ්ටයි දුව විශිෂ්ටයි, ඔයාට හොඳ අනාගතයක් තියනවා. ඔයා තාත්විකව අපේ ඇස් වලට කඳුළු එන විදිහට කළා. මම කැමතියි ඔයාව ඉදිරියට යවන්න. අපි බලමු අනික් දෙන්නගේ ප්‍රතිචාරේ කොහොම වෙයිද කියලා." එහෙම කිව්වේ දන්ත වෛද්‍ය රදනක මහත්තයා.


සභාව කන් අඩි පැලෙන අත්පොලසන්  නාදයෙන් දෙදරුම් කෑවා


"මට නම් තෘප්තිමත් වෙන්න බෑ.. ඔයාගේ ඇක්ටින් එක මම දකින්නේ හරියට ලුණු නැති හොද්දක් වගේ, මොකද ඔයා වේදිකාවේ එක තැනක විතරයි රංගනයේ යෙදුනේ., මට නම් අමාරුයි ඔයාව ඉදිරියට යවන්න, නමුත් අපි බලමු අනිත් කෙනාගේ අදහසත්" එහෙම කිව්වේ ප්‍රවීණ සූපවේදිනී රම්‍යා කුකරි මහත්මිය.


 
ආයෙත් සභාව කන් අඩි පැලෙන අත්පොලසන්  නාදයෙන් දෙදරුම් කෑවා.



"ඔව් දුව ඔයා හරියට මේ ඉර වගේ...ප්‍රතිභා පුර්ණ ලෙස රංගනය ඉදිරිපත් කළා..ඔයා  ලස්සනට පායලා ලස්සනට බැහැල ගියා, මම දකිනවා, මට පේනවා ඔයාට හොඳ ඉරණමක් තියනවා කියලා. මම කැමතියි ඔයාට අවස්තාවක් දෙන්න. ඒ ප්‍රවීණ ජොතිශයවේදී සුර්යමංගල මහත්තයා. 
 

 ආයෙත් සභාව කන් අඩි පැලෙන අත්පොලසන්  නාදයෙන් දෙදරුම් කෑවා.


"යකෝ මම වැටුණා, මගේ කොන්ද..මගේ දත අතනින් පහලට වැටුණා...තුනටිය තියද බලපන්, මට පෙන්නේ නෑ...යකෝ....අයියේ...මාව මෙතනින් නැගිට්ටපන් යකෝ.....ඕ.. ඉන්ඩ බැරියෝ.....බුදු අම්මෝ.....අනේ...හ් .!"


"ඔව්...ඔව්. අපි කෙටි විරාමෙකට යමු"  විරාමෙන් පසුව ඔබ යලිත් එකතු වෙන්නේ තාරුණ්‍යයේ මෝල් මංගල්‍යය වන රියල් රියලිටි තරඟය සමගයි.

"ජයන්ත....?...කවුද පරට්ටියේ ජයන්ත.....?"

හමු වෙන්නට සමුගන්නට ඇවිත් යන එන
රටක් වටින අපි ජීවත් වෙලා මොකටද
උස්සන්ගොඩ කඳු මුදුනට සිසිල ගෙන එන
දුක්බර ගී ආයෙත් නෑ  ඔබට ඇසෙන්නේ
අඩ්ඩ  ඩඩා අඩඩ ඩඩා අඩ්ඩ  ඩඩා ඩා....ආආ    


රම්බාගේ ගෙදර සාලේ ඇතුලෙන් ආව  සැමන් බෙලෙක් ටින්  වොයිස් එකට මගේ අක්මාව අන්දකයිප්පු වෙලා ගියා. මල්වර නැකතෙන් දීගෙක යන්න ගිහින් ගෙදරට අතේ මාට්ටු වෙලා  උන්නු රම්බාගේ නංගිගේ අජරාමර වොයිස් එක මගේ කන්බෙරේ අභ්‍යන්තර පටක සිසාරා පා....වෙලා ආවා. ආව විතරක් නම් මදැයි ඒ සුමිහිරි සුගායනය මගේ කන්බෙරේ හිල්කරේ නැති එක විතරයි. ඒ  තරම්ම සුමිහිරියි, සුභාවිතයි, සුගම්‍යයි, සුරම්‍යයි.   ඕනේ පොකිරිස්සෙක් කිලෝ එකයි කියලා මම ඉස්තෝප්පුවට ආව. "ම්හු" බල්ලෙක් තියා බලු මැක්කෙක් නෑ ඒපාර. සාලේ පුරාම තීන්ත කුප්පි, බැනරුයි පිරිලා. යකෝ මුන් කැරැල්ලක්වත් ගහන්න යනවද..."


"ආ.......ආ......ආආආආආ"


දෙයීයනේ..........චාරුලතාගේ කෙඳිරිය... රම්බාගේ නංගිට ඒකිගේ පෙම්බර කොල්ලා ඇවිත් අවැඩක්වත් සිද්ද කරනවද මේ අවේලාවේ...ඉස්තෝප්පු කාමරේ අස්සෙන් ඇහුන සද්දෙට මාව හීතල වෙලා ගියා....යටි පතුලේ ඉඳන් හිස්මුදුන වෙනකම් හිරිවැටිලා ගියා. රම්බාගේ මික්ස් පෘට් යාළුකම වෙනුවෙන් ජීවිතේ වුනත් කැප කරන පොරක් රයිටර්. එහෙව් එකේ රම්බාගේ නංගි "චාරුලතත්" මගේ නංගි හා සමානයිනෙව . බිත්තියට හේත්තු කරලා තිබ්බ කොස්ස උලුක් කරගත්තා හැරෙන තැපෑලෙන් පැන්නා කාමරේට.


"ඇඩෝව්.....කෙල්ල අතැරපන්, කපනවා කෑලි කෑලි  වලට...හොඳ හිතින් කියන්නේ ලයිට් දාපන් නැත්තම් අල්ලනවා තුවක්කු බටේ සවලෙන් එකතු කරන සයිස් එකට උඹව කුඩු වෙලා යන්න .. කළුවරේ මොකද කරන්නේ උඹලා....දාපන් යකෝ ලයිට්....විලිසන්ගේ නැද්ද බොලව්...මහා දවාලේ රට්ටු හිනස්සන්න.....රට්ටු මේවා දැනගත්තාම බොලාගේ අම්මා, තාත්තා, අයියා, බාප්පා ලොකු මාමා රෙද්දක් ඇඳගෙන පාරේ බැහැලා යන්නේ කොහොමද..පොඩ්ඩක් හිතපන් චාරුලතා....මට උඹත් එකයි අපේ නැන්දගේ දුවත් එකයි අල්ලපු වැටේ  සයිමගේ දුවත් එකයි...ඒක හින්දා හොඳ හිතින් කිව්වම අහලා ඇඳුම් ඇඳගෙන ලයිට් දාපං....!"



"චිකෙයියා.....හ...අ..කියන කතා !"  චාරුලතාගේ  වොයිස් එක  පිළිකුල් ස්වරයෙන් ඈතින් ඇහුනා


"දොරරෙද්ද....! දොරරෙද්ද...!!... "


"ආච්චිගේ දොර රෙද්දක්  නෙමෙයි යකෝ....ඇඳ ගන්න චීත්ත රෙද්දක් ඇඳගෙන...දාපන් ලයිට්..."


"හා හා...රයිටර්...ඔය දොර රෙද්ද ඔලුවෙන් පැටලුම් ඇර ගනින්....කෝ කෝ ඉඳහන් මං පැටලුම් අරින්න"


ඉහේ පැටලිලා තිබ්බ දොරරෙද්ද කකුල් දෙක පාමුලට වැටුන, ලැජ්ජාව අවුන්ස පහයි ස්කෝප්ප කාලයි. විලි ලැජ්ජාව අස්වභාවිකව අදෘශ්‍යමානව දියරමය  වශයෙන් කකුල් දෙක පල්ලේ බේරෙනවා වගේ දැනුනා, ඒ මදිවට චාරුලතාගේ ඇස් ගෙඩි දෙක දොට්ට පනින්න ඔන්න මෙන්න, අපේ ගමේ තොරන්වලට සින්දු කියන "තොරන්  සුනිල්" අයියාගේ කට මරියානා ආගාදේ වගේ පළල්  වෙලා. උන් ඔක්කොම මං  දිහා බලන්නේ හරියට කසකස්තානෙන් ඒඩ්ස් හැදිලා ආව හැලි වඳුරෙක් දිහා බලනවා වගේ. සර්පිනා, වයලීන්, තබ්ලා සේක්සපොන්, ගැටබෙර, යක්බෙර, කාමරේ පුරවලා.     


"නෙදකින් අලගොඩුවා, හිකනලා...ගස් මයිනා...යකෝ තෝ හිතුවද අපේ නංගි ඒවගේ අසමජ්ජාති  කෙල්ලෙක් කියලා, දහ පහළොස්  දෙනෙක් එක්ක යාලු වුනාට මෙකි තාම නෑඹුල් නොයිඳුල් ගැටිස්සි...උඹ ඒක  හොඳටම දන්නවනේ...මේකි  උණුවතුරත් රත් කරලා බොන්නේ" රම්බා ආ...ඩම්බරෙන් චාරුලතා දිහා බැලුවා. මට එතන තිබ්බ යක්බෙරේ පලාගෙන ඔලුව ගහගන්න හිතුනා. නටන්න තියන දහඅට සන්නියම නටලා අලුතෙනුත් සන්නි දහයක් පහලවක් හොයාගෙන නටලා ගෙදෙට්ට වෙලා ඉන්නේ මෙකි තවත් අඩව්වක් අල්ලන්න තමයි කියලා මම නොදන්නවැයි.. 


හේහ්  හෙහ් හෙහ් හේ.......උඹලා රැවටුනාද..මම විහිළුවක් කලේ...කෝ හිනා වෙයන්, අනේ කිව්වම අහලා හිනා වෙයන්කෝ...අනේ ප්ලීස්ස්....ප්ලීස්...!!!!...මම අව්‍යාජය මිශ්‍ර ජෝක් මූඩ් එකෙන් කිව්වා.....ඔහේප්...පලයන්..කිරි අප්පගේ කෙටේරිය කිව්වලු ..උඹල ඔබාමා මහත්තයා ආයෙත් ඡන්දෙන් දිනුවට පාර්ටියක්වත් ඔර්ගනයිස් කරනවද ඇඃ...සර්ප්‍රයිස් පාර්ටියක්...මේක දැනගත්තාම මිනිහා මාර හැපී වෙයි හැබැයි...උඹල දෙන්නව දරුකමට හදා ගනීවි බොලන් ...දරු කමට හදාගනිවී?.


"ඉලව් පාර්ටියක් නෙමෙයි බොල....චාරුලතා...මගේ එකම නංගි චාරුලතා "මල් මල් ටීවී" චැනල් එකේ "රියල් රියලිටි" ටැලන්ට් ෂෝ එකට තේරිලා..."

"ඔහෙප්ප් පලයන්...මගේ නංගිට හරි ගියාවාගේ බං....ඉතින් ඉතින් මගෙන් මොනවද වෙන්න ඕනේ"



"වැඩියම මුකුත් වෙන්න දෙයක් නෑ  රයිටර්..මම කොහොමත් උඹලගේ ගෙදර එන්න හිටියේ අද උඹට මේක කියන්න....කරන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි..දැන් අපේ අම්ම ලෝන් එක අරන් ඒවි, අපට තියෙන්නේ රුපියල් ලක්ෂෙක එක හමාරක විතර නිකන් වගේ දෙන සිම් අරගෙන ෂෝ එක දවසට ගෙදරට වෙලා  හිටු ගාලා එස්.එම්.එස් ගහන්න"


"කෝ කෝ චාරුලතා අපි ප්‍රැක්ටිස් පටන් ගමු , නැත්තම් ඔයාට ෂෝ එකේදී ස්ටෙප්ස් අමතක වෙලා අප්සැට් යයි"  තොරන්  සුනිල් අයියා වගකීමෙන් ප්‍රකාශයක් කළා." 
 මමයි රම්බායි බිමින් ඉඳගෙන පෝස්ටරයක් අඳින්න ගත්තා. ඔය අස්සේ අපට ඇහෙනවා සංගීත පාඩමත්.

"සා..... ආආආ......ආ"


"සා.......ආආආආ"


"හා හා..ඔහොම බෑ  නංගි ...මෙහෙම ගන්න..මෙහෙම..සආආආආ....කෝ ගන්න"  කියලා තොරන් සුනිල් අයිය මේසේ  උඩ  තිබ්බ වීදුරුව අරන් බිව්වා වතුර උගුරක්
චාරුලතා "සා...... ආආආ" ගාලා පැනපු ගමන් වීදුරුව අතට ගත්තා.


"හා හා නංගි....ඕක නෙමෙයි ඕක බිමින් තියන්න...මෙහෙම ගන්න......සාආආආ....."
"සා...........ආ"



ඔය අතරේ රම්බාගේ අම්මා හිනාවෙවී ඉහේ පිපුන මල් වල පැණි වලින් නෑවී  නෑවී කාමරේට ආවා.
"මගේ දුවට වරදින්නේ නෑ....හන්දියේ ඇස්කොට් මුදලාලි මට ණය දුන්නා..මොනවා වුනත් මිනිහා හොඳ එකා....තරගේ දවසට සෙනග අදින්න බස් එකත් දෙන්නම් කිව්වා. "


"අනේ ලොකු දෙයක්...දෙවියෝ බැලුවා.එහෙනම්..මං මේ ණය ගෙවනවා අම්මේ ඔව් මම මේ ණය ගෙවනවා.....මම කවද හරි රටේ ජනප්‍රියම කෙල්ල වෙනවමයි....අම්මේ ඔව් මගේ ජයන්ත අයියා පල්ලා" රම්බාගේ නංගි  චාරුලතා අධිෂ්ඨාන පුර්වකව කිව්වා.


"ජයන්ත....?...කවුද පරට්ටියේ ජයන්ත.....?"
   
  

සම්භාෂණය

"බෙල් ඒක වදිනකම් බලාගෙන හිටියේ මම"

"මොකටද...?"

"ඔයාව හම්බවෙන්න"

"මාව....?"

"ඔව්...ඔයාව, ඒක නෙමෙයි, මට ප්‍රශ්නයක් තියනවා"

"හ්ම්, ඉතින් කියන්න මොකක්ද"

"එකක් නෙමෙයි ගොඩක්...මේ දවස් වල මට අමුතු අමුතු දේවල් හිතෙනවා"
"අමුතු දේවල්...ඉතින් ඒක ප්‍රශ්නයක්ද...අද කාටද ප්‍රශ්න නැත්තේ ?"

"හ්ම්...ප්‍රශ්නයක් නොවන ප්‍රශ්න..ඒත් මට ඒවා ප්‍රශ්නයක්....හඳෙන් මටම කියල ඉඩම් කෑල්ලක් අරන් දාන්න, හඳ එලිය බෝතලේකට දාගෙන තියා ගන්න, මල් සුවඳ රුපියල් දෙකේ සිලි බෑග් එකක දාලා ගැට ගහලා තියාගෙන ඔයා ඉස්සරහට ඇවිත්  "පොහ්" සද්දෙට ඒක පුපුරවන්න, කඩින්ට කුඹින්ට මත් වෙනකම් මල්පැණි පොවන්න, හුස්ම හිර වෙනකන් වතුර යටට වෙලා ඉන්න, හුස්ම ගන්නේ නැතුව පපුව පැලෙනකම් ඉන්න, රතිඤ්ඤයක් මිටමොලෝල ඇඟිලිවල හිරකරගෙන පත්තු කරන්න. අලුත් භාෂාවක් හොයා ගන්න, ආදරේ වෙනුවට ආදේශකයක් හොයා ගන්න, දෙබස් වලින් විතරක් කතාවක් ලියන්න, ඔයාට ආදරේ කරලා බූට් එක තියන්න",

"අන්න ඒක පට්ට අයිඩියා එක"

"කෝකද පට්ට...?  ඔයාට ආදරෙයි කියලා  බූට් එක තියන එකද? දිමින්ට මල්පැණි පොවන එකද....ආදරේට ආදේශකයක් හොයන එකද?"


"කෙහෙම්මල"


"එහෙනම්"

"දෙබස්වලින් විතරක් කතාවක් ලියන එක"

"ඇත්තටම දෙබස් වලින් විතරක් කතාවක් කියන්න බැරිවෙයිද"

"කතාවක්..... හ්ම්.. ම්ම්ම්ම්...දෙබස් වලින් විතරක්...උත්සාහ කරලා බලන්න, සමහර විට බැරිවෙයි, මම හිතන්නේ නෑ පුළුවන් වේවි කියලා."

"එහෙනම් පට්ට කිව්වේ...?..අපේ යාලුකමේ නාමෙන්වත් ඔයා මාව බොරුවටවත් දිරිගන්වන්නේ නෑ"
"ඔව් මම බොරුවට කැමති නෑ, බොරුව ජීවිතේට පිළිලයක්"

"ඒත් ආදරේ කරනකොට බොරුවට හරි බොරු කරන්නත් ඕනේ"

"කවුද කියන්නේ..අනික අපි ආදරේ කරන්නේ නෑනේ"

"අපි ආදරේ නොකරන ඒක ඇත්ත....ඒත් මම කියන්නේ, ගොඩක් වෙලාවට අපි දකින හැම දේම ඇත්ත නෙමෙයි, මතුපිටට පේන ඇත්තට යටින් බොරුවක් තියනවා"

"කොහොමද කියන්නේ....?"

"පොඩ්ඩක් මෙහාට එන්න, හෙමින් හෙමින්, සද්ද කරන්න එපා...බලන්න මේ කුඹි පේලිය දිහා...පොඩ්ඩක් හිතන්න.. ඔයා හිතන්නේ මේ කුඹි එකමුතුයි කියලද...?"

"ඔව්, එකමුතුයි විතරක් නෙමෙයි උන් හරි කඩිසරයි,"

"කෙහෙම්මල, හොඳට බලන්න, ඔතනට බත් ඇටයක් දාලා....වෙන්නේ මොකද කියලා, උං එකෙක්ට එකෙක් නෑ, උං බත් ඇටේ වෙනුවෙන් සටන් කරනවා, පොරකනවා, අපිට පෙන්නේ උං එකමුතුව බත් ඇටේ ගුලට අරං යන්න හදනවා කියලා. උං කොහොම හරි බත් ඇටේ අරන් යන එකාගෙන් බත් ඇටේ පැහැර ගන්න හදන්නේ, මොකද කවද හරි දවසක කුඹි කටක් ඇරලා මිනිස්සුන්ට කියල තියද අපි මේ එකමුතුව කඩිසරව කෑම හොයනවා කියලා. ඉතින් මතුපිටින් බලලා මිනිස්සු හිතනවා උං හරි එකමුතුයි කියලා"

"මට එකඟ වෙන්න බෑ"

"කොහොමටවත් එකඟ වෙන්න එපා..ඒත් තේරුම් ගන්න බලන්න"

"බොරුවද"

"නෑ"

"එහෙනම්...?"

"බොරුවට යටවෙච්ච ජීවිත"

"වැඩක් වෙයිද"

"වැඩක් වෙන්නේ නෑ"

"ඇයි"

"අපි පරක්කු වැඩියි"

"අපි ඉක්මනින් ගියොත්....?"

"ඉක්මනින් එන්න පුළුවන් වෙයි....ඒත් වැඩක් වෙන්නේ නෑ"

"හේතුව....?"

"ලෝකේ හයියෙන් කැරකෙනවා"

"හැම තැනම බොරුව, බොරුව, බොරුව.......බලන්න අර කලුකරගෙන එන අහස, විටෙන් විට අහස එලිය කරන විදුලි එලිය, මේ හීතල හුළඟ, තනිකරම බොරුවක්නේ කරන්නේ, ඔය සද්දේ දැම්මට වහි කියල හිතනවද....?.ඔය ඔයාගේ අතේ මවිලුත් කෙලින් වෙලා, ඒ කියන්නේ ඔයත් බොරුවට යට වෙලා, ලෝකේ හැමෝම බොරු කරනවා, සොබාධර්මේ පවා බොරු කරනවා,  අපි ඒ බොරුවට යට වෙනවා"

"තේරෙනවා මට තේරෙනවා, සමහර විට ඕක තේරෙන්න අපි දෙන්නට විතරක්ම වෙන්න පුළුවන්, ඒත් කවුරු හරි අපේ කතාව අහගෙන ඉඳලා පොතක පත්තරේක ලියලා කාට හරි කියවන්න දුන්නොත් එයාල හිතයි අපිට පිස්සු කියලා, අපි මානසික ලෙඩ්ඩු කියලා."

"අන්න බෙල් ඒක වැදුනා විවේක කාලේ ඉවර වුනා, අපි යමු වාට්ටුවට...නැත්තම් අපි මෙහෙම කතා කර කර ඉන්නකොට අර පිස්සු දොස්තරයි, පිස්සු මිසීලයි අපිට ඇත්තටම පිස්සු කියලා හිතයි,"

"වොට්.....? හු ඊස් සෙනෙහෙ ලතා...?"

"එක්ස්....කියු...ස්ස්ස්...මී.....ගායිස්...! කැන් යූ ෂෝ මී ද වේ ටු කටුවැල් බටු වලව්ව"


රම්බායි මායි හැරිලා බලද්දී  කළු දොදොල් කෑල්ල වගේ හිටපු කෙල්ල ඇඹරි ඇඹරි කිව්වා.

"යාස්...ඔෆ් කෝස්....මැඩම්...ඩෙනිෆිට්ලි"

 රම්බාගේ හිනාවට කට කන ගාවට පළල වෙද්දී හක්ක දෙපැත්තෙන් කෙල ලීටර් දෙකක් විතර හැලුනා.
මට බිම තිබ්බ වැලි අහුරක් කටේ ඔබාගෙන මැරෙන්න හිතුනා ඒකිගේ කොමලේ දැකලා.. රම්බා අඩියෙන් අඩිය කෙල්ලට කිට්ටු වුණා. එක වීදුරුවක් පීරිසි කෝප්පයක් විතර සයිස් කලුපාට කන්නාඩිය ඒකි ගැලෙව්වේ නිකන් හරියට කතිරිනා කයිට් වගේ කියල පස්සේ දවසක රම්බා මට කිව්වා.


"ඔහේප් පලයන්....සෙනෙහෙලතා නැන්දා"  මගේ ඇස් දෙක ස්පෝඨනය වුණා, දිව එලියට විස්තාපනය වුණා"


"වොට්.....? හු ඊස් සෙනෙහෙ ලතා...?"


"ඇයි හත්වලාමේ මේ කටුවැල්බටු වලව්වේ රිචාඩ් මාමගේ......."


"ඕ...අයි...සී...අයි ටෝටලි කොන්ෆියුස්ඩ්....යේස්...යේස්..  මල්ලි අයි වොස් ලිවින්ග් දෙයාර් විත් රිචාඩ්...අයි චෙන්ජ්ඩ් මයි නේම් ඈස් ලතීනා, මම ලතා කියන එක චේන්ජ් කළා මල්ලි. මම ලතීනා. අබ්‍රෝඩ් ඉන්න කාලේ සෙනෙහෙ ලතා කියන නේම් එක යූස් කලේම නෑනේ. සෝ අයි ෆොර්ගොට්න් මයි ඕල්ඩ් නේම්"


"ඉතින් ඉතින් නැන්දේ...කවද්ද රට ගිහින් ආවේ"...ඉංගිරීසි අජීර්ණය වෙලා මට බඩ යන්ඩ වගේ ඔක්කාරෙටත් ආපු හන්දා මම සිංහලෙන් කතා කළා.


"මල්ලිට කියන්න මල්ලි ජස්ට් ඇරයිව්ඩ්..ජස්ට් ඇරයිව්ඩ්......සෝ...සෝ... හොට් මල්ලි" කියලා අතින් මුනට පවන් ගහලා සෙනෙහෙලතා නැන්දා බිම ඇදගෙන ආපු බෑග් එකෙන් අඩියක් විතර දිග පොඩි හතරැස් පෙට්ටියක් අරන් රම්බාට අල්ලගන්න කියල පියන ඇරියා.


"කිරි අප්පට සෙංගමාලේ කිව්වලු, සබන්, පව්ඩර්, දත්බෙහෙත්, කියුටෙක්ස්ට්, දිග ටියුබ්, කොට ටියුබ්, පාට පාට බෝතල්,  දුහුල් මල් හතරක් පහක් එක්ක තව නා නා ප්‍රකාර භාණ්ඩ ටිකක් එකේ තිබුනා ඒ මදිවට පෙට්ටියේ පියනේ තිබුනේ කන්නාඩියක් නෙමෙයි, තනිකර එල් සී ඩී ඩිස්ප්ලේ එකක්.


සෙනෙහෙ ලතා නැන්දා රම්බාගේ අතේ තිබ්බ පෙට්ටියේ ඩිස්ප්ලේ එකෙන් මුණ බල බලා දුහුල් මල මුණේ ඇතිල්ලුව බෙල්ල හරෝ හරෝ. ඊට පස්සේ ස්පොන්චි කෑල්ලක් අරන් බෝතලේක ඔබලා මුණේ ඇතිල්ලුවා. රතුපාට ලිෆ්ටික් එකක් අරන් තොල පෙරලා පෙරලා තොලේ ඇතිල්ලුවා. සෙනෙහෙ ලතා නැන්දා තොල පෙරලනකොට රම්බාගේ තොලත් ඒ විදිහටම පෙරළෙනවා. රම්බාගේ මුණ කෝච්චියට අහුවෙච්ච සත පනහක් වගේ ඇද වෙලා තිබුනේ අබුද්දස්ස කාලේ තිත්ත ලබු කැවිලා වගේ.


"මට අහන්නත් බැරි වුනානේ....මල්ලිලාගේ නෙම්ස්වත්" ඇහි බැම්මක් පීරන ගමන් ලතීනා නැන්දා ඇහුවා.


"මම රයිටර්, මේ රම්බා...කොහේ මතක තියෙන්නද නැන්දා ගමෙන් යනකොට අපි ඇච්ච කොල්ලොනේ..."

  
සීවරන් දෙයියනේ හත් අවුරුද්දකට කලියෙන් ගමෙන් යනකොට අපායටවත් යන්න ඇඩ්රස් නැතිව  පාතාලේ ජාතික පුෂ්පේ වගේ හිටපු සෙනෙහෙලතා නැන්දාගේ මුණ බලාගෙන ඉන්දෙද්දී ඉටි රූපේ වගේ ඔප වැටීගෙන ආවා.


"ඕකේ මල්ලි...තෑන්ක් යු සෝ මච්....." කියල නැන්දා ඩිස්ප්ලේ එකට විරිත්තුවා..


"ඉතින් නැන්දේ ගෙදරට යන පාර අමතක නම් අපි නැන්දා එක්කම එන්නද?"


රම්බා බෙල්ලේ ගලක් ගැට ගහගෙන වහ කුප්පියකුත් බීල බඩ කපාගෙන කොහිල වලට පනින්නයි හදන්නේ.


"මෙහ්...මෙහ්...මේ.. අපිට පාර පෙන්නන්න නැන්දා එක්කම එන්න තිබුනා, ඒත් අපි පස්සෙන් එනකොට නැන්දාගේ නමට හොඳ නෑනේ, අපි වගේ හිපාටුවෝ දෙන්නෙක් පිරිවරාගෙන යනකොට නැන්දගේ නම්බුවටත් හොඳ නෑනේ ..ඉතින් අපි පාර පෙන්නන්නම්කො" 


දීකිරි හට්ටි හට්ටි ඔලුවේ හලාගෙන කේරලෙන් ආපු කලටි පොල් නැව බාන්න වෙනවා කියලා දන්න හින්දා මම පරණ පුස්කොල පොතක තියරියක් දැම්මා.


"ඌකේ...ගයිස් දෙන්...ශෝව් මී ද වේ ටු මයි හෝම්"


 අපි දෙන්නා පුළුවන් විදිහට පාර කියා දීල ලතීනා නැන්දාව ගෙදර යවලා ආපහු අපේ ගෙවල් පැත්තට එන්න ආවා.


"ෂා....බලපන්කො බං....රට ගිහින් සෙනෙහෙ ලතා නැන්දා තිරිහන් වෙන්න ඉන්ජෙක්ෂන් එකක්වත් විදගෙනද දන්නේ නෑ, බලන්ඩ එපායේ කොමලේ, ගමේ කෙල්ලෝ පරාදයි බං"


ඔව්ව හිතන්න ගියොත් මගේ මොළෙත් කරපට් වෙලා, අච්චාරු වෙලා, දියාරු වෙලා වැක්කෙරෙන හින්දා රම්බාගේ ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන්න ගියේ නෑ ඉතින්.


ගෙදර ආවා විතරයි රම්බා දාඩිය පිටින් අපතයා ගහලා වගේ වැටුනා මගේ ඇඳ උඩ. ඊටත් පස්සේ මගේ කොට්ටෙ තුරුල් කරගෙන මුනට ලංකර ගත්තේ නිකන් හරියට කෙල්ලෙක් ආදරෙන් බදාගන්නවා වගේ.


"නෙදකින්...තුහ්...විතරක් යකෝ හඩු ගඳ....රයිටර්....තෝ මේ කොට්ටෙ අවුරුදු කීයකින් හේදුවේ නැද්ද"
"ගිය අවුරුද්දට එපිට අවුරුද්දට එපිට අවුරුද්දට හේදුවට පස්සේ හේදුවේම නෑ බං රම්බා....ඇයි ?"


"යකෝ මේ කොට්ටෙ යවපන් ඉස්පිරිතාලේ ඔපරේෂන් කරන මිනිස්සු සිහි නැති කරන්න ගන්න, තොට පිනක්වත් සිද්ධ වෙයි, දෙයියනේ කියල නහයටයි කටයි වැහෙන්න තප්පර පහක් අල්ලාගෙන හිටියා නම් සිහි නැති වෙනවා. උඹට ගෙවීමකුත් කරයි ආණ්ඩුවෙන්.."


මම ඇහුනේ නෑ වගේ ඉඳල කැරකෙව්වා "මල් මල් රේඩියෝ" චැනල් එක


මේ ගිහි මද්දහනේ කරපට් වෙච්ච කන් වලට මී පැණි සින්දු වක් කරන්න ඔන්න අදත් අපි ආවා "පුපුරු ගහන දවල් හීන" ප්‍රෝග්‍රෑම් එක අරගෙන, මම "පිහාටු"...මගේ ලඟින්ම ඉන්නේ "හිපාටු" ඔයාලටත් පුළුවන් අපේ පැත්තට හොට දාන්න, ජොයින් වෙන්න..අපි එක්ක...කරන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි ගන්න ෆෝන් එක ඩයල් කරන්න හත්සිය විස්සයි හත්සිය විස්සයි හතයි බින්දු හත. යුගයේ කුජීතම කුජීතම සින්දු අහන්න ඒ ගමන් අපිත් එක්ක චැට් කරන්න ලොග් වෙන්න මල් මල් එෆ් එම් ඉරක් ඩොට් කොම්  එකට. මෙන්න එහෙනම් අවිධිමත් සිත් විධිමත් කරන්න පැයේ අඟර දඟර සින්දුව..


"රයිටර්...."

"හ්ම්....?"

"අපිත් ගමුකො බං මල් මල් එෆ් එම් එකට කෝල් එකක්, බලපත් ඒ දැරිවියන්ගේ කටහඬ, මාල ගිරවුන්ගේ වගේ, ආසාවේ බෑ"

"මං ගාවනම් සල්ලි නෑ උඹේ එකෙන් ගනින්."


"ඔන්න අපිත් එක්ක ඉන්නවා අද කෙනෙක් දුරකතනයෙන්", ආයුබෝවන්ස්, වෙල්කම්ස්" ඔයාගේ නම මොකක්ද...?


"මම රම්බා"

"එකතුවෙන්නේ....?"

"එකතුවෙන වෙලාවට"

"ආඃ අහ්... නෑ නෑ මං ඇහුවේ කොහෙන්ද කියල කතා කරන්නේ"

"ටු වන් ඩබල් සීරෝ ෆෝන් එකකින්, නියම ෆෝන් එක, ගලේ ගැහුවත් වැඩ, හදිසියකට අඹයක් උනත් කඩා ගන්න පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්."

"හානේ..ඔයා නම් හරිම විහිලු කාරයෙක් තමයි"

"මොකක්ද අහන සින්දුව"

"ඔයා දෙන ඕනෙම එකක්"

"හ්ම් අපිට කියන්න දැන් කවුද සින්දුවට එකතු කර ගන්නේ...?"

"හ්ම්....ගිය සතියේ ගෙදරින් පැනල ගියපු නංගියි, මේ වෙලාවේ කුඹුරේ වැඩ කරන අපේ තාත්තයි, කුස්සියේ උයන අපේ අම්මයි, සකල විධ ලෝක වාසී "මල් මල් එෆ් එම්" අහන කට්ටියයි, මට ලයින් එක අරන් දුන්න ඇන්ටියි, ඔයාලා දෙන්නයිත් ආ.....දරයෙන් එකතුකර ගන්නවා."

"බොහොම ස්තුතියි අපි දෙන්නා එකතු කර ගත්තට"

"ආඃ මේ මේ. තව එක්කෙනෙක් ඉන්නවා..ගිය මාසේ මාව දාල ගිය මගේ පණයි, අද රට ඉඳන් ආවා සෙනෙහෙලතා නැන්දයි, නෑ නෑ ලතීනා නැන්දයිත් එකතුකර ගන්නවා.

"මේ...හිපාටු ඔයා පිහාටුත් එක්ක එකතු වෙලා ලස්සනට ප්‍රෝග්‍රෑම් එක කරනවා, මට ඔයාගේ නම්බරේ දෙන්න බැරිද"


"බීප්...බීප්..බීප්"

සිතාරි

 දවස පුරාම කැත්ත උදැල්ල මත්තේ හැප්පෙන දවාලට පුපුරු ගසන ගිනි අව්වෙන් බැට කන ගමේ මිනිස්සුන්ට,  ගස් කොලන්වලට වගේම සතා සිව්පාවට වුනත් අඳුර වැටෙද්දීම දැනෙන හීතල සනීපයක් ගෙන දුන්නත් හා හාපුරා දුෂ්කර සේවයට  ලැබුණු පත්වීම ගෙන දුෂ්කර යයි කියන ගමකට ආ මට මුල් කාලයේ ඒ සීතල දරාගැනීමට තරමක් අසීරු විය. එනමුත් දිනපතා හැන්දෑවේ කොහේදෝ ඈත පන්සලකින් හෙමීට ඇසෙන පිරිත් නාදයත්, ඝන්ඨාර නාදයත්,  හෙන්දිරික්ක මල් සුවඳත් සමග පැටලී ආ වියළි පොළවේ සුවඳත් නිසා මගේ හිතට දැනුනේ පුදුම තරමේ සැහැල්ලුවක් බව නම් කිව යුතුය. හවස පහ පසු වෙද්දීම වැව් බන්ට්  එකට පැන නාගෙන උණුවෙන් දුම් දමන ප්ලේන්ටියක් අතැතිව, වී බිස්ස අසල අඹ ගහට අල්ලා තනා තිබුන බංකුව මත හිඳ ඈත වෙල් යායට ඔබ්බෙන් අවරට යන ඉර දෙස බලා සිටිනා  විට  හිතට  දැනෙන්නට ගත් නිර්නාමික හැඟීම් වලින් පපුව පිරෙන්නට ඉඩ දෙමිනුයි මා  සුපුරුදු ලෙසම කල්පනාවට වැටුනේ.


බොහෝ දුරට ඒ කල්පනාවන් අතර සැරිසැරුවේ දීප්තිමත් නෙත් සඟලකි. වරක් දෙවරක් කඩා වැටෙන්නට ගිය ජීවිතය ඇගේ සිනිදු දෑත් මතින් ගෙන ඇගේම  වුවමනාවට සැලසුම්කර ශක්තිමත් අත්තිවාරමක් දමා ගොඩ නැංවූ මගේම ජීවිතය තුල ඇයට හිමි නිසි තැන මා විසින් ලබා නුදුන්නේය යන උභතෝකෝටික සිතුවිල්ල මට හරි හැටි පසක් වුයේ සරසවියෙන් පිටත් වුවාට පසුවය. ඒ එකල ඉගෙන ගැන්ම කෙරෙහි පමණක් දැඩිව පැවති මාගේ අධිෂ්ඨානය නිසා විය යුතුය.    එකිනෙකාගෙන් වෙන්ව පිටව යන එදා සරසවියේ සමකාලීනයන්ගේ  දෙනෙත්වලට කඳුළු නැගුනේ එකම කරුණක් නිසාම වුවද සමින්දිකාගේ දෙනෙත්වල පොපියමින් තිබුණු කඳුළුවල ඊට ඉඳුරාම වෙනස් කාරණයක් ගැබ්ව තිබුනා යයි මට දැන් දැන් සිතෙයි.



"නිමන්ත....!" 


සිහින් ඉකියක් සමග දෙනෙතේ පුරවාගත් කඳුළු අතරින් ඇය මදෙස බැලුවාය. මා ඇගේ දිලිසෙන කඳුළු කැට දෙස පළමුවත් සැලෙන දෙතොල් පෙති දෙස දෙවනුවත් බැලුවෙමි. බොහෝ වෙලාවක් ඇය විසින්ම දෙතොල් සපාගෙන සිටි නිසාදෝ දෙතොල් පෙති වලට සුදුමැලි මලානික ස්වරුපයක් එක්ව තිබිණි.



"අපිට අපිව ආයම මුණ ගැහෙන්නේ නැතිවෙයිද නිමන්ත"


"සමහර විට, එහෙම නොවෙන්නත් පුළුවන්"


"ඒ කියන්නේ මුණ ගැහෙන්න පුළුවන් කියන එකද"


පෙර පරිදි නොවෙනස් වූ ස්වරයෙන්ම ඇය පැවසුවද, එවර නම් යම්කිසි බලාපොරොත්තුවක පිබිදීමක් ඒ දෙනෙත්වල තිබුනා යයිද මට සිතේ.

වෙලේ ලියද්ද දෙසින් පාව ආ නන්නාදුනන කටකාරියන් කීප දෙනෙක්ගේ දඟකාර සිනා හඬක් මා එල්බ සිටි වසර කීපයක මතකයෙන් හදිසියේ මුදවා ගත්තේය. හිතේ ශේෂ වූ අසම්පුර්ණ හැඟීම මැඩ ගනිමින් මා ඒ කෙළිලොල් සිනා හඬට ඕනෑකමින් කන්දුන්නෙමි. ඔවුන් දැකීමෙන් මට මාගේ නැගණිය සිහිපත් විය. ඒ සමගම යටි බඩ ඇතුලෙන් සිහින් දැවිල්ලක් හටගත් අතර මුවින් සුසුමක්ද පිට විය. ඈතින් ගමන් ගත් යුවතියන්  එකිනෙකාට විහිලු තහළු කරමින් මා සිටි ඉසව්ව අසලින් ගම තුලට වැටී ඇති ගුරු පාරට සේන්දු වුහ. ගම තුලට යනවා නම් ඔවුන් මා පසුකර යා යුතුය. නිසැකවම ඔවුන් මා උගන්වන පාසලේ ශිෂ්‍යාවන් වියයුතුය.  ඔවුන් හමුවී කතා බස් කිරීමට කැමැත්තක් මා කෙරේ ඇති වුණද, ගමේ පාසලට අලුතෙන් පත්ව ආ ගුරුවරයෙක් වශයෙන් එසේ කිරීමෙන් මාගේ චරිතයටද, පාසලටද යම්කිසි කැළලක් ඇතිවිය හැකි බැවිනි මා නවාතැන් ගෙන සිටින නිවස දෙසට පෙරලා පියවර තැබුවේ.  උගන්වන පාසලේ දරුවෙකුට මහ මග අවේලාවේ කතා කිරීම වරදක් ලෙස දුටු මට මුලින් එසේ සිතීම පිලිබඳ පසුතැවිලි වීමි. ස්ව තීරණය පිලිබඳ සියුම් ලජ්ජාවක්ද හට ගත්තේය.  මන්ද ගුරුවරයෙකුට තම ශිෂ්‍යයෙකුට කතාරීමට වෙලාවක් අවේලාවක් නැත,  නීතියෙන්ද තහංචියක් නැත යන්න වැටහුනේ සිත තුල කලකිරීමක් ශේෂ කරමිනි. නමුදු එවලේ යම් සිතිවිල්ලක් නිසා හටගත් ක්ෂණික තීරණයක් මා එසේ පොළඹවන්නට ඇතැයිද එයට මා වරදකරුවෙක් නොවන්නේයැයිද සිතා මා සිත සනසවා ගතිමි.


බොහෝ වෙලාවක් යනතුරු සිතෙන් බැහැර නොවූ මෙවන් සිතිවිල්ලක් පිලිබඳ නිකරුනේ සිත වෙහෙසන්නේ ඇයිදැයි පැනයට මා නිරුත්තර නොවුයේ, ඊට හේතුව මාගේ යටි සිත හොඳින් අවබෝධ කරගෙන තිබු නිසාවෙනි.


උසස්පෙළ පන්තිය වලට ඉගැන්වීමට නියමිතව තිබු කාල පර්ච්චේද මුල් ගුරුතුමා විසින් සටහනක් මට ලබා දී තිබුනේය. ඒ අනුව දහතුන වසර කලා පන්තියට මුලින්ම මා පිය තැබුවේ කලක් තිස්සේ  කැපවෙමින් ජීවිතයේ මා විසින් ජයග්‍රහණය කරන ලද අරමුණක, අධිෂ්ඨානයක නිහතමානි සතුට හදපත්ලෙන්ම විඳ ගනිමිනි. ආගන්තුක බව ඉහවහා ගිය පන්තිකාමරයේ සිටි සියලු දෙනාගේ දෙනෙත් මා වෙතට ඍජුවම එල්ල වී තිබිණ. පන්තිය සිසාරා දෙනෙත් යැවූ මා කවුරුද යන්න ඔවුන් ඒවන විටත් අවබෝධ කරගෙන සිටි නිසාදෝ නොවේනම් ඔවුන් විසින් මනාව ප්‍රගුණ කරන ලද ගුණ සාරධර්මවල බලපෑම නිසාදෝ  සිසු සිසුවියන් සියල්ලෝම තම පුටු වලින් නැගිට ගත් අතර සිහින් මුනු මුනුවක්ද පන්ති කාමරය පුරා පැතිරී ගියේය.



"ආයුබෝවන්" යයි පවසා ඔවුනට හිඳ ගැනීමට අතින් සන් කර මා ඩෙස්ක් පුටු අතරින් පන්තිය ඔබ මොබ ඇවිද ගියෙමි.



මුල්ම දවසේ මාගේ විස්තර, මෙන්ම සරසවි ජීවිතය ගැන ඔවුන් අසන ලද ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු සැපයීම විනා ඉගැන්වීමක් එදින සිදු නොවිණි. එසේම ඔවුන්ගේ විස්තරද මා අසා දැන ගත්තේ මහත් සතුටකිනි. තිහක් පමණ සිටි පන්තියේ බොහෝ සිටියේ ගැහැණු ළමයින්ය, පිරිමි ළමයි සිටියේ දහයකට හෝ අඩු ගණනක්ය.  ඔවුන් හා සම වයසේ මිතුරෙකු සේ හැසිරීම නිසා ඔවුන් හා මා අතර හටගත් බැඳීම ඔවුන් මහත් සේ අගය කල බවක් මට දැනුනි. එබැවින් පාසලේ සිටි අතලොස්සක් ගුරුවරුන්ගේ අඩු පාඩුද මා සමග විවෘතව කතා කළහ. එදින මට ලැබී තිබුනේ අවසන් කාලච්චේදය ය. ඒ නිසා පාසල හමාර වීමේ සීනුව නාද වූ බැවින් විදුහල්පති කාමරයට ගොස් අත්සන් කර රත්පැහැති ගුරු පාර දිගේ නවාතැන වෙත ඇවිද ගියෙමි. 



"සර්....සර්.." පිටුපසින් ඇසුණ ආගන්තුක හඬ කාගේද යන්න බැලීමට මා නැවතී පසුපස බැලීමි.  මට යාර කීපයක් ඈතින් පොත් මිටියක් ලමැදට තුරුළු කර යුවතියක් දිව ආවාය. දෙකරලට ගෙතු කොණ්ඩය තාලයකට එහා මෙහා පැද්දින, තත්පර කිහිපයකින් මවෙත ලංවූ යුවතියගේ දෙතොල් පට මත දහදිය බිඳිති කීපයක් නලියමින් තිබිණ. දෙනෙත් හරවා මදෙස බැලූ ඇය කිසිම ආගන්තුක බවක් නොපෙන්වීම මා තුල යම් කුකුසක් ඇති කරලීය.   



"සර්, සර් නැවතිලා ඉන්නේ සුමනේ මාමලාගේ ගෙදර නේද.........?" ඇය හඬ අවදි කළාය.



"ම්ම්...ඔව්.. මේ ළමය කොහොමද දන්නේ...?"



"අපේ ගෙවල් තියෙන්නේ ඊට පොඩ්ඩක් එහායින්, ම්ම්ම්.. අර කුඹුරේ වක්කඩ පහුවෙනවත් එක්කම සුදු පාට ගාල තියෙන්නේ අපේ ගේ තමයි. දවසක් දෙකක් මම දැක්ක සර් එහෙ ඉනව."



"එහෙමද....? එහෙනම් දැනගත්ත එක හොඳයි, යමින් ගමන් එහෙ ගොඩවෙන්නත් පුළුවන්නේ." යුවතියගේ මුහුණේ සිනාවක් ඇඳුනේත් මාගේ සිත හිරිවැටී ගියෙත් ඒ සිනහවටය.



"සර් ඇවිල්ලත් දවස් දෙක තුනක් වුනාට අද නේද ඉස්සෙල්ලම ඉස්කෝලෙට අවේ.....?. මං දැකල තියනවා සර් සුමනේ මාමලාගේ දිහා අඹගහ යට තියන බංකුව උඩට වෙලා ඉන්නවා.



ඇය නම් ඔත්තු බලන්නියකි, නැතිනම් මා ගැන මෙතරම් සොයන්නේ කෙසේද, මා මීට පෙර කිසි දිනක ඇය දැක නැත. 



"ආ...ඔ....ව් ඔව්.....ගම හුරු වෙන්නත් එක්කම දවසක් දෙකක් කලින් ආවා, මේ ළමයගේ නම මොකක්ද......මොන පන්තියේද....? "



"...සර් අද අන්තිම පීරියඩ් එකේ ආවේ අපේ පන්තියට...මං සිතාරී" ඇය හිස ඇල කර තොල් පෙරලා සිනාසුණාය. වල ගැසුණු දෙකම්මුල් සහිත ඒ සිනාව මගේ දෙනෙත හරහා ලේ නහර දිගේ ගොස් හදවතේ ගැඹුරු තැනක පැලපදියම් විය. ගුරුවරයෙක් විසින් තම ශිෂ්‍යාවක් පිළිබද නොසිතිය යුතු දෙයක් මා සිත තුල කෙමෙන් වර්ධනය වෙද්දී මා විසින් නම් කරන ලද ඇය පිළිබද හටගත් "ආදරය" නම් වූ බැඳීම බලහත්කාරයෙන් යටපත් කරගත්තෙමි.


ඊට පසු බොහෝ දින වල පන්තිකාමරයේදී මා ඒ දෙනෙත් ඕනෑකමින් මග හැරියෙමි. විහින් පනවා ගත් ප්‍රතිපත්තියක් සුරකිනු පිණිසත් පාසලේ මෙන්ම, ගුරු වෘර්තියේ ගෞරවය රකිනු පිණිසත්ය මා විසින්ම පනවාගත් සම්මතයක් මා අනුගමනය කලේ.  නමුදු හදිසියේ මා සොයා ඇදී එන දෙනෙත් සරය මා නිබදවම පරාජය කළේය, දෙනෙත් මග හැරෙන වාර ගන්නට වඩා දෙනෙත් පැටලෙන වාර ගණන වැඩි විය. අමතක කරන්නට වෙර දරන සෑම සිතුවිල්ලක් පාසාම ඇගේ සිනහවම මැවුනි. පන්තියේ නිබදවම ඇසෙන කෑකෝ ගැසීම් පරයා ඇගේ හඬම සවනත වැකුණි.


ගලායන්නට වෙර දරන නදියක් හරස් කර වැව් බැම්මක් බැඳීම අසාධාරණය. ගලාගෙන යන ජලයට නිදහසේ ගලාගෙන යාමට ඉඩ දිය යුතුය, මන්ද බලහත්කාරයෙන් රඳවාගන්නා ජලය කවදා හෝ වැව් බැම්ම බිඳ දමා මහත් විනාශයක් කරනු නිසැකය. එබැවින්ම සිතේ තෙරපෙන හැඟීම් බලහත්කාරයෙන් මැඩපවත්වා ගැනීමත් එසේම විනාශයකට හේතුපාදක විය හැකිය. විහින් පනවාගන්නා සෑම නීතියක්ම අභිබවමින් ඈ පිලිබඳ ආලයක් මසිතේ මෝදු වෙන්නට පටන් ගත්තේය, ඈවෙත මසිතේ හටගත් ආදරය මගහරිනු පිණිසත් ගුරු වෘර්තියේ නම්බුව මෙන්ම, පාසලේ ගෞරවය ආරක්ෂා කරගැනීමත් පිණිස මගේ සිත තුල ද්වන්ධ සටනක් හට ගත්තේය.


සැන්දෑවේ දැනෙන පිච්ච මල් සුවඳ මට යලිත් නොදැනුනි, පන්සලෙන් ඇහෙන පිරිත් නාදය,  ඝන්ඪාර නාදය මට නෑසුනි. ඒ සියල්ලටම හිමි තැන ගෙවී ගිය දින කීපය තුල ඇය විසින් අත්පත් කරගෙන තිබිණි, ගිනිගෙන දැවෙන සිතුවිලි අතරේ මෙතෙක් වෙලා හාන්සිවී සිටි ඇඳෙන් නැගිට පොත් මේසය වෙත ගියේ තීරණයක් ගෙනය. මේසය මත වූ චිමිනි ලාම්පුවේ දැල්ල වැඩිකර සුදු කොලයක් හා පෑන අතට ගත්තේ ඈගේ දෙනෙත් මගහැරීමට හා ඈ පිලිබඳ සිතුවිලි වලින් ඈත්වීමට ගත යුතු හොඳම ක්‍රියාමාර්ගය ගැනීමටය. ඒ පාසලෙන් අස් වීම සඳහා අස්වීමේ ලිපිය ලියන අදහසින්ය.


(නිමි)
   

ඇවටියෙල් වූ හදවත

අනක් ගුණක් නැති, නාහෙට අහන්නේ නැති හිතුවක්කාර සිතුවිලි එක්ක පොරබදලා පොරබදලා බෝඩිමේ කාඩ් බෝඩ් අතුරපු ඇඳ උඩ ඉඳන්, ගෙදරින් ගෙනාව අම්මගේ සාරිය පොරෝගෙන, පල්ලේ හෝටලෙන් ඇහෙන කොත්තු දාන සද්දේට  එකතු වෙච්ච බෝඩිම් වහලේ එල්ලලා තියන බරස් බරස් ගාන, දැන් ගැලවෙයි දැන් ගැලවෙයි කියල හිතෙන ෆෑන් එකෙන් එන සද්දේ මික්ස් කරලා බීට් එකට අරගෙන ඔද්දල් වෙච්ච හිතෙන් ෆෝන් එකේ ඩ්රාෆ්ට් කරපු කවියක්. කවිය ලිව්වට පස්සේ හැමදාම වගේ පැත්තක ඉඳන් මාව මරාගෙන කන්න හදන තනිකම එදත් මට කින්ඩියට වගේ හිනා වුනේ මම ලියන හැම කවියකටම ඌ පරදින හින්දා වුනත්  පැරදෙන්න ලේසියෙන් ලැස්ති නෑ කියන ගතියක් උගේ අසමජ්ජාති මුණේ තිබ්බා. මොකද ඌ හොඳටම දන්නවා ඌ මට වැඩිපුර කොලොප්පන් කරපුදාට මම කවියක් ලියල ඌව තඹේකට ගණන් නොගන්න විත්තිය. 

2012.09.20

ඔබ දුරින් ඉඳන් හිනැහී 

ඇස් වලින් දොඩයි රහසින්

හෙමි හෙමින් මදෙස බලමින්

ඔබ දුරයි ලඟට මගෙ නම්

නුඹ දුකෙන් කියන කවිනම්

මගේ ලඟට ඇවිත් ගයපන්

ඔය කඳුළු බර වැඩී නම්

මගේ කොටහ මට දියන් දැන්

හිත හීන මවන බවනම්
දැන නොදැන වගේ ඉන්නම් 

ඔබ ලඟට මගේ එනකම්

නෙතු නොපියා ඇහැර ඉන්නම්

තනිවෙච්ච හිතේ සරදම්
උහුලන්නේ කොහොම කියපන්

ගල් ගැසුණු හදේ කොනකින්

දුක ගලයි කඳුළු විලසින්


 

නුඹ නොදැක ඉන්නේ කෙලෙසින්

හද පුපුරු ගසයි දැවෙමින්

මට අයිති නොමැති හිතකින්

මතු කොහොම පතනු පැතුමන්

මුදු පවන දිගේ ඇවිදින්

සිප ගන්න මගේ කම්මුල්

ඉඩ තියන හදේ තැනකින්

දඟ නොකර ඇවිත් හිටපන්

සමහරු නම් මට පලුයන්න බනිනවා ඇති තනිකමට අනම් මනම් කියන්න එපා ගරහන්න එපා කියල, කවුරු මොන බයිලා කතන්දර ගැහුවත් තනිකම සැපයි කියල කියන ගොඩක් උදවිය කාටත් හොරෙන් හිතෙන් වැලපෙනවා, එවුන්ගේ හෘද ශාක්ෂිය දන්නවා උන් තනිකම සැපයි කියල කියන්නේ එල්ලෙන්නවත් වැලේ වැල් නැතුව ඉඳිද්දී කියල,  හිත සනසවගන්න වගේම රවට්ටගන්න එහෙම හිතපුහාම ඒක ටිකක් සිම්පල් වැඩක්. එක්කෝ කෙල්ලෙක් හම්බුනේ නැති කොල්ලෙක්, කොල්ලෙක් හම්බුනේ නැති කෙල්ලෙක්, සැර බූට් පාරක් කාපු කොල්ලෙක් හරි කෙල්ලෙක් හරි ගොඩක් වෙලාවට තනිකම සැපයි කියල හිතන් ඉන්නවා. ඒත් ගොඩක් වෙලාවට එවුන් හිතෙන් වැලපෙනවා. හරියට මේ මං වගේ.

ඊයේ රෑ දහයට විතර ඔෆිස් එකෙන් ඔෆ් වෙලා බෝඩිමට පයින් ඇවිදන් යද්දී ටයිම් ටේබල් වැරදිච්ච හිතුවක්කාර බඹරෙක් ඇනපි කිව්වලු මගෙ ඉස් මුදුන හිල්වෙලා යන්න. වෙනදට විනාඩි විස්සෙන් බෝඩිමට යන මම ඊයේ විනාඩි එකොලක් විතර යනකොට බෝඩිමේ.  බෝඩිමට ඇවිත් ඔලුවේ සිද්ධාලේප ටිකක් අතුල්ලගෙන ඇඟ හෝදලා නිදියන්න ගියේ අද වැඩට එන්න ඕනේ හින්දා. ඒත්  අද උදේ පාන්දර ඉඳන් ඇඟට හෝන්දු මාන්දු ගතියක් එක්ක ඇවටියෙල් ගතියක් තිබුනට ඒක අතකට එකේ ඇඟම කිලිපොලායන කික් එකක් තිබ්බා. මොකද අද දවසෙම මට සකලවිද විශ්වයේම නැති දාර්ශනික අදහස්මයි පහල වෙන්නේ. 

[ලියන්නේ නෑ කියල හිතල ලිව්ව එක]

කළු දොදොල් තමයි බං රහ

අතේ ඉතුරු වුනේ රුපියල් පහයි. ඉතින් බස් එකේ ආපහු එන්න සල්ලි මදි හින්දා දිලුගෙන් රුපියල් පහක් ඉල්ලගත්ත. රුපියල් පහ දෙනකොට බස් එකේ එද්දී ඉතුරු වෙනුවට කොන්දා දුන්න ටොපි තුනෙන් එකක් දිලුට දුන්නාම එයා ඒක ගත්ත විදිහට බඩපපුව හෝස් ගාල පත්තු වෙලා ගියා. දිලූ ගැන මගේ හිතේ ආදරේ දෝර ගලායද්දී අපි වෙන් වුනේ ආයේ හම්බෙන්න පොරොන්දු වෙලා.

"පරිස්සමෙන් යන්න රයිටර්...ඊගාවට හම්බෙනකොට පොඩ්ඩක්හරි

මහත් වෙලා  ඉන්නකෝ....., ඔයාගේ කැපවීම තමයි හැමදේටම"

"ඇඃ...ලබන සතිය වෙද්දී මහත් වෙයිද....කිරිවලට දාලා දියකරලා බොන්නම බැරිනම් මම රොටී හරි හදාගෙන කන්නම්කො"

"පිස්සුද රයිටර්...රොටී හදාගෙන කන්නද මම මේවා අරන් දුන්නේ,"

දිලුගේ මුණ ෂඩාශ්‍රය වගේ වෙද්දී මං කියපු මෝඩ කතාව ගැන මම පසුතැවුනා.

"හරි හරි මම මගේ උපරිමෙන්ම කැපවෙන්නම්කො"

"හ්ම්....ම් හොඳ රයිටර්" දත් දහතුනක් විතර එලියට දාලා එහෙම කීවම මට තැන නොතැන ගානක් නැතුව ගියා.  මම අමන්දානන්දයට පත්වුණා. පපුව අස්සෙන් ආදරේ වෑහෙනවා වෑහෙනවා වගේ දැනුනා, හිත කීරිගැහුනා. ඒ ඒක කීරක් පපුවේ අභ්‍යන්තර පටකයක ඇනිලාද කොහෙද මම ආපහු පියවි ලෝකෙට ආවා.

බස් හෝල්ට් එකට වෙලා ගමටම හාල්පොත වගේ තියන බස් ඒක එනකම් පැයක් හමාරක් නිරපරාදේ කාලේ කනකොට, මේ අපතේ යන කාලේ ගැන මම පසුතැවිලි වුනේ හදවතින්මයි. කරන්න වැඩකුත් නැතුව, ගෙදෙට්ට වෙලා කවියක් කතාවක් ලියනවා ඇරෙන්න කික් එකක් එන වැඩක් ඇත්තෙම නැද්ද අම්මපා, සමාජෙට බැහැලා කරන්න. ලොවෙත් නැති කල්පනා සාගරේක, රදනක දත ගාවට ගිලිලා හිටපු මට පියවි ලෝකය ගැන නිච්චියක් නැතුවම ගියා. ඒ අස්සේ දිලුගේ හිනාව, සික්ස් පැක්, "මාස් බෝතලේ" මට සැරින් සැරේ මතක් වුනා. එකපාරටම කන ගාව ගහපු බ්රේක් පාරටයි හෝන් සද්දෙටයි, කල්පනා සාගරේ වතුර පෙවිලා මැරෙන්න ගියපු මට යාන්තමට නිනව්වක් ආවේ. පැයක් විතර තොන්තුවාවෙන් කල්පනාකරපුහාම නිච්චියක් නැතුව යනවා, හයියෙන් හුස්මක් අරගෙන මම බස් ඒක දිහා බැලුවේ ඔද්දල් වෙච්ච හිතෙන්.

"අඩෝ මල්ලි, නැගපන් බස් එකට, මොනවද ඩෝ බලන් ඉන්නේ, යකෝ මල්ලියේ අගය කරපන් මේවගේ බස්, ලඟට ඇවිත් නතර කරලා දාගෙන යන්නේ, අපේ අමාරුවට,  රටේ සංවිධානය කරන උපහාර උළෙලවල් වලින් සම්මාන දෙන්න ඕනේ අපිට.. හා නැද්ද මං අහන්නේ ? "

"උපහාර උළෙලක්.....!" හප්පට සුර ගල්බනිස් කිව්වලු,  අයිය නම් දෙයියෙක් යකෝ මේ තියෙන්නේ අයිඩියාවක් මගේ හිත කෑගහල මටම කිව්වා, ඇඟේ  ලේ පයින්ට් හතරක් පහක් සන්තෝසෙට පිරිසිදුවෙද්දී මම සාක්කුවට අත දාලා රුපියල් පහේ කාසි දෙකයි රුපියලේ ටොපි දෙකයි උගේ අතේ තිබ්බා  "දොළහේ එකක්..!" කියලා ස්ක්‍රිප්ට් එකේ විදිහටම. කොන්දාගේ ඇස් දෙක නළල ගාවට ගියා, කට කන ගාවට පළල් වුනා.  "කාපන් කටුව බළලෝ....."  කියන්නේ ඔව්වට තමයි කියල කොන්දා උටම කියාගනිද්දී  "ස්...ස්...ඌරගේ කැවුතු ඌරගේ පිටම තියල කපනවා කියන්නෙත් ඔකටමයි අයියේ" කියල ඇහෙන නොඇහෙන ගානට කියල සීට් එකක් හොයල ඉඳගත්තේ ඉහවහා ගියපු සන්තෝසෙන්.

"ස්..ස්..ස්" "ස්...ස්...ස්"

කවුද බොලේ සුස් සුස් ගාන්නේ කියල බෙල්ල අංශක එකසිය හැත්තෑපහට විතර කරකවලා පිටිපස්ස  බලද්දී හප්පට සුර, රම්බා මට පිටිපස්සේ සීට් එකට පිටිපස්සේ  සීට් එකේ ඉන්නවා. ඊටම ඉස්සරහ සීට් එකේ,...සීවරන් දෙයියනේ සකුන්තලා නංගි.  මට රම්බාගේ ලයින් එක වැටහෙනවත් එක්කම එහා හෝල්ට් එකෙන් සකුන්තලා බැහැලා ගියා. රම්බත් සට පට ගාල නැගිටලා බස් එකෙන් බහින්න හදද්දී මම උගේ කමිසේ කරෙන් අල්ලලා නවත්ත ගත්තා  "හදිස්සි වෙන්න එපා යකෝ" කියලා.

"මොනවද බං පිවිතුරු පරම ආදරේට අකුල් හෙලන්නේ, තොටනම් හොඳක් වෙන්නේ නෑ, ඒකි මට හා කිව්වා  බං"

"ඇඃ...හා කිව්වා.. අම්මපා කියපන්"

"ඔව් යකෝ මුත්තපල්ලා....හා කිව්වා, පන්ති ඇරිලා එනකොට එයත් එක්ක බස් එකේ ආවට කමක්නැද්ද කියලා අහපුවාම හා කිව්වා"

"නෙදකින් තෝ නම්.. මම හිතුව ඒකි උඹට බහ දුන්න කියල," 

"බහ දෙන්නෙත් ඔහොම තමයි බං, බලපන්කො, සත්‍ය ප්‍රේමය කවද හරි ලෝකේ දිනනවා,"

"ඔහෙප්පලයන්, උඹ දන්න දේවල්, උඹට හරි ගියා කියන්නේ මට හරි ගියා වගේ තමයි බං"

"මගුලක් කතාකරන්ඩ එන්ඩ එපා, එකට කෑවට කෙල්ල වෙනස්........හරිරිරිරිරි ....!, ඕනේ දෙයක් බෙදාගන්නම් හැබැයි සකුන්තලා ගැන නො වර්ඩ්ස් හරි....!"

"ශිකේ.....බං උඹේ ඇස් ආදරෙන් අන්ධ වෙලා, උඹට යාළුවා පෙන්නේ නෑ, අම්ම තාත්තා පෙන්නේ නෑ,  උඹ හිතනවද මම උඹට එහෙම කරයි කියල, ආ කියපන්... රම්බා..කියපන්."

"හරි හරි රයිටර් ඔව්ව අමතක කරපන්, උඹ කියන කතාව හරි රයිටර් මම ආදරෙන් අන්ධ වෙලා මන රන්ජිත වෙලා කුජීත වෙලා ඉන්නේ"

හෝල්ට් එකෙන්  බැහැලා අපි දෙන්න ඇවිදගෙන යනකොට ගෙජ්ජි සද්දයක් පස්සෙන් ඇහෙන්න ගත්තා,

"හප්පට සුර කවුද බං මේ හඳෙන් බැහැපු දිව්‍යාන්ගනාව"

"ශික් බං උඹට කෙල්ලෙක්ට බැල්ම දානවා නේද රම්බා..... ඇයි උඹ අර සකුන්තලා නංගිට මෙහෙම ද්‍රෝහී වෙන්නේ, ඔව්ව කැත වැඩ රම්බා, අනික බලපන් කළුවට කලුවේ, මේකිගේ හැටි, අව්වට හම  පිච්චිලාද කොහෙද"

"අනේ පලයන් බං යන්න කළු දොදොල් තමයි රහ"

නන්නාඳුනන ආගන්තුකයා

දෙනෙත් පවා රතුවී පුපුරු ගසන ගිනි කාෂ්ටක අව්වෙන් හෙම්බත්වුන කාපට් පාර තව තවත් ඔපේට දිලිසෙන්නට විය. ගහක් කොලයක් හෝ දකින්නටවත් නොමැති නිරුදක කතරක ඇති උණුහුමක් වාතලය පුරා පැතිරී තිබිණි. වරෙක සුවිසල් වූ අහස සිඹින ගොඩනැගිලි අතරින් පතර හමාගිය සුළඟ පවා ගෙන ආවේ දැඩි කටුක බවක් මිසක සිහිලසක් නොවේ. ජනාකීර්ණ වීදි මතින් ඇවිද යද්දී තියුණු  හී පහරවල් සේ මදෙසට යොමුවෙන නන්නාදුනන මිනිසුන්ගේ නොමනා නෙත්සරය මගේ හදවත අභ්‍යන්තරයටම කිඳා බැස්සේ ලේ නහර පවා හිරිවට්ටමිනි. කෘතීම නගරය තුල ගොඩනැගිලි මංමාවත් අතර  ජීවිතය සොයන්නන්, ජීවිතය යදින්නත් අතරේ ජීවත්වන්නවුන් සොයා මා බොහෝ දුරක් ඇවිද ගියේ අත වූ වේවැල් මල්ලේ තිබුණු බත්පැකට් කීපය නගරයේ හිඟන්නන් කීපදෙනෙක් අතරේ බෙදා දීමටය.  ඒ නිහාල්ගේ මරණයෙන් පසු අද දිනට හරියටම වසරක් සපිරෙන නිසාවෙනි. නිවසට හිමිනමක් වඩම්මවා සඟසතු දානයක් දී නිහාල්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමට නොහැකි වීම පිලිබඳ සිතේ කැකෑරුනේ කනස්සල්ල මුසු හැඟීමකි. එහේතුවෙනි  මා මෙසේ බත් පැකට් කීපයක් මහමග හිඟමන් යන්දින්නන් අතර බෙදා දී නිහාල් වෙනුවෙන් පින් අනුමෝදම් කිරීමට ඉටා ගත්තේ. එමගින් සිතට දැනුනු තරමක හෝ සැනසිල්ල මට මහත් අස්වැසිල්ලක් විය.

බොහෝ වයස්ගත වූ අපිරිසිදු සිරුරින් වහැරීගිය සිඟමන් යදින්නන් දුටු මගේ හිත ඔවුන් කෙරේ මහත් අනුකම්පාවකින් පිරි ගියේය. ගෙනා බත්මුල් පහලවෙන් දාහතරක්ම බෙදා දී අවසානයේ අත ඉතුරු වූ බත් මුල බෙදා දීම සඳහා අයෙක් සොයනු පිණිස මා බොහෝ වෙලාවක් වෙහෙසුනමුත් අසාර්ථක වීමි.. එහේතුවෙන් අසල සිටි  පදික වෙළෙන්දෙකුට  එය දී එන්නට සිතුවේ නිහාල් වෙනුවෙන් හවස පන්සලේ පැවැත්වීමට සිතා සිටින බෝධිපුජවට සහභාගී වීම සඳහා සුදානම් විය යුතු නිසාවෙනි. හිස් වූ වේවැල් මල්ල දුටු කල  සිතට දැනුනු සැනලිසිදායක හැඟීම මා වින්දේ යටි සිතින් නිහාල්ට ඒ සියලු පින් අනුමෝදන් කරමිනි. දෙනෙතට නැගුනු කඳුලත් මුවගට නැගුනු සියුම් මදහසත් එලෙසම මොහොතක් ඒ අකාරයෙන්ම පැවතියේත් මා මොහොතක් ගල් ගැසුනෙත්  ලොතරැයි කුඩුව අසල සිටි පුද්ගලයා නෙත ගැටුණු නිසාවෙන්ය.  මැදිවයසේ පසු වූ ඔහු කිළුටු සරමක්ද දුර්වර්ණ වූ බැනියමක්ද හැඳ සිටි අතර ඔහුගේ දෙනෙත්වල  කිසියම් හුරුපුරුදු බවක් දැනුනත් එබවක් නොතකා මා හදවතින් සන්තාප වුයේ අවසන් බත් මුල හෝ  මොහුට ලබාදෙන්නට නොහැකි වීම හේතුවෙන්ය. වමත රැඳී කිහිලි කරු යුගලය දකිත්ම මා දෑස නතර වුයේ ඔහුගේ දෙපා  අසලය. ඇවිලීගිය හදවත, නොදන්නා හැඟීමකින් සසල වුයේ හුරු පුරුදු දෙනෙත් වලට උරුමකම් කියන්නා අබ්බගාතයෙක් වූ නිසාවෙන්ද නැතිනම් කුමක් නිසාද යන්න පැනයට නිවැරදි පිළිතුරක් මා සතු නොවුනි. නන්නාදුනන මහ මග සිඟාකන්නෙකු පිලිබඳ මා හද ලතැවෙන්නේ කුමක් අරබයාද යන්න යන පැනය මා හද විසින්ම මගේ හෘද ශාක්ෂිය වෙත ඍජුවම යොමු කරද්දී  ඒ නිර්නාමික සිතුවිලි වලින් අපමණ වෙහෙසට පත්වීමි.  ඔහු වෙනුවෙන් හද කම්පා වන්නේ බත් මුලක් ඔහු අත තැබීමට නොහැකි වූ නිසාමද යන පැනය පමණක් අවසානයේ මා අත ඉතිරි විය. මාගේ අහේතුක සිතුවිලි මගහැර යාමට නම් ඔහු මග හැර යායුතුය. එබැවින් ආපසු ඒමට ඉදිරියට පියවර තැබූ නමුදු  මා දෙපා ගල් ගැසී ඇති බවක් හැඟුනි, ආගන්තුකයාහට මුදලින් හෝ උපකාරයක් කලයුතුයි මා අවසානයේ තීරණය කලේ ආයාසයෙන් මැඩගත් හදවතිනි.

ආපසු එන අතර තුර බස් රියේ දෙදරන වීදුරු කවුළුවට මා හිස තබා ගත්තේ එයින් නැගුනු ශබ්දය කන්දොස්කිරියාවක් වූ නිසාත් එය වලක්වනු පිණිසත් අපමණ සිතින්ද ගතින්ද වෙහෙසට පත් වී සිටි නිසාත්ය. නමුදු සිදු වුයේ අනෙකකි, වීදුරුවෙන් නැගුනු ශබ්ධය බොල් වී ඇසුණ නමුදු මගේ හිසත් වීදුරුව සමග දෙදරීමට පටන් ගත් අතර සවන් පත් අගින් හටගත් සිහින් දෙදරීමක් සර්වාංගය පුරාම පැතිරෙන්නට විය. මිනිසුන් ගැවසෙන පෙදසක වුවද හුදකලාව සිටීමට මා සෑම විටම ප්‍රිය කලේ බොහෝ විට නිහාල්ගේ ඇවෑමෙන් පසුවය. කාලයෙන් කාලයට ජීවිතය විසින් කීයාදෙන පාඩම් සිත නමැති පිටුවල සටහන් වෙන්නේ දෛවයේ අක්ෂර ලෙස කිසිදා නොවෙනස් කළහැකි ලෙසින් බව මට වැටහුනේ මෑතකදීය. ඒද නිහාල් අවාසනාවන්ත ලෙස මෙලොව හැරාගියාට පසුවය.   කිසිදින කිසිවෙකුට වෙනස් කළනොහැකි දෛවය ජීවිතවලට බොහෝ දේ එක් කරන්නේ නිතැතිනි. ජීවිතය පිළිබද යථාර්තය තේරුම් ගනිමින් සිටින අවධියක දැන් මා පසුවන බව මගේ දිනෙන් දින  මුහුකුරා යන අදහස් නිබඳවම පසක් කළේය. විවිධප්‍රකාර සිතුවිලි අතරේ කැළඹෙමින් තිබුණු හුරුපුරුදු ඇස් ඇති නන්නාදුනන්නාගේ අපැහැදිලි චායාව හිත පුරා අනවසරයෙන් සක්මන් කරන්නට වූයෙන් මා සතු වටිනා දෙයක් මහමග දමා ආවා සේ සිතුවිල්ලක් හතවතින් පැන නැග  එය මට නැවත නැවත වදදෙන්නට විය. යලිත් වරක් ඔහුව දැකීමට හා ඔහු සමග වචන කීපයක් හෝ කතා කිරීමට අවැසි වූ මැඩගත නොහැකි ආශාවකින් මගේ හදවත හදිසියේ පෙළෙන්නට විය. අහඹුවකින් දුටු  නන්නාදුනන්නෙක්ගේ හුරුපුරුදු බව කෙලෙසින් කෙලෙස හදවත ඇතුළු පටක ස්පර්ශ කරන්නේද යන්න මා බොහෝ වෙලා කල්පනා කලෙමි. ඔහු ගැන සිතිවිල්ල අවසානයේ නතර වුයේ මා පිළිබඳවම බරපතල වරදකාරී හැඟීමකිනි. නමුදු එය සාධාරණීයකරණය කරන්නට මා සිතුවිලි සමග තනිවම සටන් කලෙමි.  නිහාල් මෙලොව හැර ගියද ඔහු තවමත් මාගේ නීත්‍යානුකුල සැමියා බව නොදන්නවා නොවුනද, නන්නාදුනන්නාගේ හුරුපුරුදු බව කෙරේ මා සිත චංචල වුයේ  ඔහු කෙරේ හටගත් ආදරයකින් නොව, විසඳාගත නොහැකි, වටහාගත නොහැකි සංක්ෂිප්ත කාරනාවක් නිසා බව වටහා ගන්නට මට පුළුවන් විය.

  

බසයෙන් බැසගත් මා ඉක්මනින් නිවස දෙසට පියනැගුවේ චංචල වූ හදවතිනි. පදනමක් නොමැති, හරයක් නොමැති අහේතුක සිතුවිලිවලින් හෙම්බත්වී ගිය කල ගතද නිරායාසයෙන් විඩාවට පත්විය. ගෙට ඇතුළුවත්ම වම්පස බිත්තියේ රාමුකොට මල්මාලයක් දමා ඇති නිහාල්ගේ පින්තුරය නෙත ගැටුණු විට පපු කුහරයතුල හටගත්තේ  අකුණක් පුපුරා ගිය කල්හි ඇතිවන වේදනාවක්ය. දෙනෙතින් පැනනැගුනු කඳුළු කැට නොනවත්වා ගෙබිම මත පතිත වන්නට විය. බොඳව ගිය දෙනෙත් අතරින් නිහාල්ගේ දෙනෙතත් නන්නාදුනන්නාගේ දෙනෙතත් මැවී මැවී පෙනෙන්නට විය. මේ ආගන්තුකයාගේ හැඩහුරුකම මෙතෙක් වෙලා යන තුරුත් මාහට තේරුම් ගන්නට නොහැකි වීම පිලිබඳ කලකිරීමක්ද ඇතිවුයේ, නිහාල් මෙලොව  හැරගොස් වසරක් යන්නටත් මත්තෙන් ඔහුගේ අධ්‍යාත්මය මසිතෙන් බැහැර වූ නිසාදැයි යන සිතිවිල්ල ඉස්මතුවී නැගුනු නිසාවෙනි. නන්නාදුනන්නෙක්ගේ හුරුපුරුදු බව මෙතරම් සිතට කුහුලක් වුයේ මන්දැයි අවසානයේ මා තේරුම් ගත්තෙමි. ඒ නිහාල්ගේ ප්‍රතිරූපය දෙස බලාගෙන නැවත ඒ ඇස් කිසිදිනක අමතක වන්නට ඉඩ නොතබන බව තරයේ මා හටම ප්‍රතිඥාවක් දෙමිනි.