නන්නාඳුනන ආගන්තුකයා

දෙනෙත් පවා රතුවී පුපුරු ගසන ගිනි කාෂ්ටක අව්වෙන් හෙම්බත්වුන කාපට් පාර තව තවත් ඔපේට දිලිසෙන්නට විය. ගහක් කොලයක් හෝ දකින්නටවත් නොමැති නිරුදක කතරක ඇති උණුහුමක් වාතලය පුරා පැතිරී තිබිණි. වරෙක සුවිසල් වූ අහස සිඹින ගොඩනැගිලි අතරින් පතර හමාගිය සුළඟ පවා ගෙන ආවේ දැඩි කටුක බවක් මිසක සිහිලසක් නොවේ. ජනාකීර්ණ වීදි මතින් ඇවිද යද්දී තියුණු  හී පහරවල් සේ මදෙසට යොමුවෙන නන්නාදුනන මිනිසුන්ගේ නොමනා නෙත්සරය මගේ හදවත අභ්‍යන්තරයටම කිඳා බැස්සේ ලේ නහර පවා හිරිවට්ටමිනි. කෘතීම නගරය තුල ගොඩනැගිලි මංමාවත් අතර  ජීවිතය සොයන්නන්, ජීවිතය යදින්නත් අතරේ ජීවත්වන්නවුන් සොයා මා බොහෝ දුරක් ඇවිද ගියේ අත වූ වේවැල් මල්ලේ තිබුණු බත්පැකට් කීපය නගරයේ හිඟන්නන් කීපදෙනෙක් අතරේ බෙදා දීමටය.  ඒ නිහාල්ගේ මරණයෙන් පසු අද දිනට හරියටම වසරක් සපිරෙන නිසාවෙනි. නිවසට හිමිනමක් වඩම්මවා සඟසතු දානයක් දී නිහාල්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමට නොහැකි වීම පිලිබඳ සිතේ කැකෑරුනේ කනස්සල්ල මුසු හැඟීමකි. එහේතුවෙනි  මා මෙසේ බත් පැකට් කීපයක් මහමග හිඟමන් යන්දින්නන් අතර බෙදා දී නිහාල් වෙනුවෙන් පින් අනුමෝදම් කිරීමට ඉටා ගත්තේ. එමගින් සිතට දැනුනු තරමක හෝ සැනසිල්ල මට මහත් අස්වැසිල්ලක් විය.

බොහෝ වයස්ගත වූ අපිරිසිදු සිරුරින් වහැරීගිය සිඟමන් යදින්නන් දුටු මගේ හිත ඔවුන් කෙරේ මහත් අනුකම්පාවකින් පිරි ගියේය. ගෙනා බත්මුල් පහලවෙන් දාහතරක්ම බෙදා දී අවසානයේ අත ඉතුරු වූ බත් මුල බෙදා දීම සඳහා අයෙක් සොයනු පිණිස මා බොහෝ වෙලාවක් වෙහෙසුනමුත් අසාර්ථක වීමි.. එහේතුවෙන් අසල සිටි  පදික වෙළෙන්දෙකුට  එය දී එන්නට සිතුවේ නිහාල් වෙනුවෙන් හවස පන්සලේ පැවැත්වීමට සිතා සිටින බෝධිපුජවට සහභාගී වීම සඳහා සුදානම් විය යුතු නිසාවෙනි. හිස් වූ වේවැල් මල්ල දුටු කල  සිතට දැනුනු සැනලිසිදායක හැඟීම මා වින්දේ යටි සිතින් නිහාල්ට ඒ සියලු පින් අනුමෝදන් කරමිනි. දෙනෙතට නැගුනු කඳුලත් මුවගට නැගුනු සියුම් මදහසත් එලෙසම මොහොතක් ඒ අකාරයෙන්ම පැවතියේත් මා මොහොතක් ගල් ගැසුනෙත්  ලොතරැයි කුඩුව අසල සිටි පුද්ගලයා නෙත ගැටුණු නිසාවෙන්ය.  මැදිවයසේ පසු වූ ඔහු කිළුටු සරමක්ද දුර්වර්ණ වූ බැනියමක්ද හැඳ සිටි අතර ඔහුගේ දෙනෙත්වල  කිසියම් හුරුපුරුදු බවක් දැනුනත් එබවක් නොතකා මා හදවතින් සන්තාප වුයේ අවසන් බත් මුල හෝ  මොහුට ලබාදෙන්නට නොහැකි වීම හේතුවෙන්ය. වමත රැඳී කිහිලි කරු යුගලය දකිත්ම මා දෑස නතර වුයේ ඔහුගේ දෙපා  අසලය. ඇවිලීගිය හදවත, නොදන්නා හැඟීමකින් සසල වුයේ හුරු පුරුදු දෙනෙත් වලට උරුමකම් කියන්නා අබ්බගාතයෙක් වූ නිසාවෙන්ද නැතිනම් කුමක් නිසාද යන්න පැනයට නිවැරදි පිළිතුරක් මා සතු නොවුනි. නන්නාදුනන මහ මග සිඟාකන්නෙකු පිලිබඳ මා හද ලතැවෙන්නේ කුමක් අරබයාද යන්න යන පැනය මා හද විසින්ම මගේ හෘද ශාක්ෂිය වෙත ඍජුවම යොමු කරද්දී  ඒ නිර්නාමික සිතුවිලි වලින් අපමණ වෙහෙසට පත්වීමි.  ඔහු වෙනුවෙන් හද කම්පා වන්නේ බත් මුලක් ඔහු අත තැබීමට නොහැකි වූ නිසාමද යන පැනය පමණක් අවසානයේ මා අත ඉතිරි විය. මාගේ අහේතුක සිතුවිලි මගහැර යාමට නම් ඔහු මග හැර යායුතුය. එබැවින් ආපසු ඒමට ඉදිරියට පියවර තැබූ නමුදු  මා දෙපා ගල් ගැසී ඇති බවක් හැඟුනි, ආගන්තුකයාහට මුදලින් හෝ උපකාරයක් කලයුතුයි මා අවසානයේ තීරණය කලේ ආයාසයෙන් මැඩගත් හදවතිනි.

ආපසු එන අතර තුර බස් රියේ දෙදරන වීදුරු කවුළුවට මා හිස තබා ගත්තේ එයින් නැගුනු ශබ්දය කන්දොස්කිරියාවක් වූ නිසාත් එය වලක්වනු පිණිසත් අපමණ සිතින්ද ගතින්ද වෙහෙසට පත් වී සිටි නිසාත්ය. නමුදු සිදු වුයේ අනෙකකි, වීදුරුවෙන් නැගුනු ශබ්ධය බොල් වී ඇසුණ නමුදු මගේ හිසත් වීදුරුව සමග දෙදරීමට පටන් ගත් අතර සවන් පත් අගින් හටගත් සිහින් දෙදරීමක් සර්වාංගය පුරාම පැතිරෙන්නට විය. මිනිසුන් ගැවසෙන පෙදසක වුවද හුදකලාව සිටීමට මා සෑම විටම ප්‍රිය කලේ බොහෝ විට නිහාල්ගේ ඇවෑමෙන් පසුවය. කාලයෙන් කාලයට ජීවිතය විසින් කීයාදෙන පාඩම් සිත නමැති පිටුවල සටහන් වෙන්නේ දෛවයේ අක්ෂර ලෙස කිසිදා නොවෙනස් කළහැකි ලෙසින් බව මට වැටහුනේ මෑතකදීය. ඒද නිහාල් අවාසනාවන්ත ලෙස මෙලොව හැරාගියාට පසුවය.   කිසිදින කිසිවෙකුට වෙනස් කළනොහැකි දෛවය ජීවිතවලට බොහෝ දේ එක් කරන්නේ නිතැතිනි. ජීවිතය පිළිබද යථාර්තය තේරුම් ගනිමින් සිටින අවධියක දැන් මා පසුවන බව මගේ දිනෙන් දින  මුහුකුරා යන අදහස් නිබඳවම පසක් කළේය. විවිධප්‍රකාර සිතුවිලි අතරේ කැළඹෙමින් තිබුණු හුරුපුරුදු ඇස් ඇති නන්නාදුනන්නාගේ අපැහැදිලි චායාව හිත පුරා අනවසරයෙන් සක්මන් කරන්නට වූයෙන් මා සතු වටිනා දෙයක් මහමග දමා ආවා සේ සිතුවිල්ලක් හතවතින් පැන නැග  එය මට නැවත නැවත වදදෙන්නට විය. යලිත් වරක් ඔහුව දැකීමට හා ඔහු සමග වචන කීපයක් හෝ කතා කිරීමට අවැසි වූ මැඩගත නොහැකි ආශාවකින් මගේ හදවත හදිසියේ පෙළෙන්නට විය. අහඹුවකින් දුටු  නන්නාදුනන්නෙක්ගේ හුරුපුරුදු බව කෙලෙසින් කෙලෙස හදවත ඇතුළු පටක ස්පර්ශ කරන්නේද යන්න මා බොහෝ වෙලා කල්පනා කලෙමි. ඔහු ගැන සිතිවිල්ල අවසානයේ නතර වුයේ මා පිළිබඳවම බරපතල වරදකාරී හැඟීමකිනි. නමුදු එය සාධාරණීයකරණය කරන්නට මා සිතුවිලි සමග තනිවම සටන් කලෙමි.  නිහාල් මෙලොව හැර ගියද ඔහු තවමත් මාගේ නීත්‍යානුකුල සැමියා බව නොදන්නවා නොවුනද, නන්නාදුනන්නාගේ හුරුපුරුදු බව කෙරේ මා සිත චංචල වුයේ  ඔහු කෙරේ හටගත් ආදරයකින් නොව, විසඳාගත නොහැකි, වටහාගත නොහැකි සංක්ෂිප්ත කාරනාවක් නිසා බව වටහා ගන්නට මට පුළුවන් විය.

  

බසයෙන් බැසගත් මා ඉක්මනින් නිවස දෙසට පියනැගුවේ චංචල වූ හදවතිනි. පදනමක් නොමැති, හරයක් නොමැති අහේතුක සිතුවිලිවලින් හෙම්බත්වී ගිය කල ගතද නිරායාසයෙන් විඩාවට පත්විය. ගෙට ඇතුළුවත්ම වම්පස බිත්තියේ රාමුකොට මල්මාලයක් දමා ඇති නිහාල්ගේ පින්තුරය නෙත ගැටුණු විට පපු කුහරයතුල හටගත්තේ  අකුණක් පුපුරා ගිය කල්හි ඇතිවන වේදනාවක්ය. දෙනෙතින් පැනනැගුනු කඳුළු කැට නොනවත්වා ගෙබිම මත පතිත වන්නට විය. බොඳව ගිය දෙනෙත් අතරින් නිහාල්ගේ දෙනෙතත් නන්නාදුනන්නාගේ දෙනෙතත් මැවී මැවී පෙනෙන්නට විය. මේ ආගන්තුකයාගේ හැඩහුරුකම මෙතෙක් වෙලා යන තුරුත් මාහට තේරුම් ගන්නට නොහැකි වීම පිලිබඳ කලකිරීමක්ද ඇතිවුයේ, නිහාල් මෙලොව  හැරගොස් වසරක් යන්නටත් මත්තෙන් ඔහුගේ අධ්‍යාත්මය මසිතෙන් බැහැර වූ නිසාදැයි යන සිතිවිල්ල ඉස්මතුවී නැගුනු නිසාවෙනි. නන්නාදුනන්නෙක්ගේ හුරුපුරුදු බව මෙතරම් සිතට කුහුලක් වුයේ මන්දැයි අවසානයේ මා තේරුම් ගත්තෙමි. ඒ නිහාල්ගේ ප්‍රතිරූපය දෙස බලාගෙන නැවත ඒ ඇස් කිසිදිනක අමතක වන්නට ඉඩ නොතබන බව තරයේ මා හටම ප්‍රතිඥාවක් දෙමිනි.