වියරුව

දෙකේ ලැයිම් කාමර පේලිය දෙසින් බොහෝ වෙලාවක සිට ඇසෙන කන්දොස්කිරියාව දැන්ම නවතින පාටක් නැත. තියුනුව ඇසුණු එකෙකුගේ කටහඬ පරයා එතන සිටියායැයි විශ්වාස කළහැකි පිරිසකගේ කාලගෝට්ටිය ඇසෙන්නට විය. මේ විරසකයට හේතුව හරිහැටි මා නොදැන හිටියත් නිසැකවම එය එතරම් තැකිය යුතු එකක් නොවන බව ඉඳුරාම පැවසිය හැකිය. මන්දයත්  දිනකට කීපවරක්ම කිසිදු වැදගැම්මකට නැති මෙවන්  සිදුවීම් අනන්තවත් මේ ලැයිම් වත්තේ සිදුවන නිසාවෙනි. පටු මාවත දෙපස අක්‍රමවත්ව හා ඉතා අපිරිසිදුව පිහිටියාවූ මුඩුක්කු කාමරවල සිටිනවුන්ට ගම්මානය සුරපුරයක් විය. ඔවුන් ඇදහුයේ මින් එහාට ලෝකයක් ඔවුන්ට නොමැතිබවය. පල්වී කුණු ගඳ ගසන කානුවෙන් එපිට ලෝකය කිසිදා ඔවුනට උරුම නැතැයි  ඇදහුවන්හට මා සාප කලද මේ නරාවලෙන් ගොඩයාමට වලිකන්නන් අතර සිටින්නේ මා පමණක්ම විය යුතුය. අරුණැල්ලේ උදාවෙන හිරුරැස් පවා මේ වපසරිය නොසලකා හරින බවක් මට හැඟේ. එහෙයින් දවසේ බොහෝ වෙලාවක් අඳුරුව ගියාවූ පටු මාවත දැඩි කාලකන්නි බවක් නිතැතින්ම ඉසිලීය. ඉඳහිට ගහක පිපෙන මලකින් වුවද හමන්නේ කුණු ගඳ මිසක වෙනකක් නොවන බව මට සිතුන වාර අනන්තවත් ඇත.  පියඹා ඇදෙන සමනලුන්ගේ වුවද දිස්න දෙන වර්ණවත් පිහාටු මා දැක ඇත්තේ කලාතුරකින්ය, බොහෝ විට මා දකින්නේ ඒවා කළුපාටට හුරු අඳුරු  මුසල පාටකින් යුක්ත බවකිනි. විටෙක පාන්දර නිවස පිළිකන්නට එන දෙමලිච්චි රංචුව ඇතුළු බොහෝ කුරුල්ලෝ පනුවන් අහුලන්නේ ඕනෑවටත් වඩා අලසකමිනි. ඔවුන්ගේ ගීතවත් කුරුළු නාද නම් ඇසුණු දිනයක් මට මතක නැත. ඒ වෙනුවට නිතරම කාකොටාගන්නා කුරුළු රංචුව වුවද ලැයිම් ජනපදයේ වෙසෙන නහරකාරයිට අනුරුප වන්නේ යැයි මගේ යටිසිත නිතරම පැවසීය. 

ක්ලෝරීන් ගඳ ගසන වතුර කරාමය හැර කේතලය පුරවා මා  මුළුතැන් ගෙයි මිටි බංකුවේ හිඳ ගත්තේ එය ලිප මත තබා බිත්තිය කෙලවර යකඩ කම්බි දැල් ජනේලය තුලින් එපිට බලමිනි. සුලෝචනා අක්කා සකසුරුවමට හැඳ පැළඳ පටු මාවත අසල පහන් කණුවට බරවී සිටගෙන සිටියේ ජංගම දුරකතනයක් කනේ රුවාගෙන සුපුරුදු පරිදිමය. ඉනික්බිතිව වෙනදා පැමිණෙන සුදු කොරොල්ලා කාරය වෙනුවට පැමිණියේ මෝටර් බයිසිකලයකි. ඇය බයිසිකලයේ පැමිණි කෙනාගේ උරහිසට වාරු වී එම බයිසිකලයටම නැග පිටව ගියේ දුම්වලාවක් අතරිනි. බොහෝවිට ඒ ඇයගේ වත්මන් පෙම්වතා වන්නට ඇති මම නිගමනය කලේ මීට පෙරත් ඇය මෙවන් පෙම්වතුන් කීප දෙනෙක් ඇසුරු කරනවා දැක ඇති නිසාවෙනි. ලැයිම් පේලියේ ජීවත්වනවුන් ඇගේ පැටිකිරිය ඕනෙවටත් වඩා දන්නා නමුදු ඇයට දෙස් දෙවොල් තබනවා විනා ඇය යහමගට ගැනීමට එක උපදෙසයක්වත් නොදෙන බව සහතිකය.  ඇය කෙරේ මහද ආත්මානුකම්පාවක් හටගනිත්ම  හමා ආ සුලන් රැල්ලක් දැල් කවුළුව තුලින් රැගෙන ආවේ සුපුරුදු පරිදි කුණු කාණුවේ දුර්ගන්ධයත් ඊට අමතරව සොලොචනා අක්කා නැග පිටව ගිය බයිසිකලයේ පෙට්රෝල් දුම් කරගඳත්ය. විශාමාකාර, ජුගුප්සාජනක ජීවිත ගෙවන්නවුන් ලැයිම් පේලියේ අනන්තවත් අරක්ගෙන සිතිනි. කළු සුදා, සයිකල් බන්ටි, මාළු පද්මේ, පොලී මරියා, ආදී ලෙස ඔවුනොවුන්ගේ රැකියාවට අදාළ බොහෝ නම් මෙහිම වෙසෙන්නන් විසින් ලියාපදිංචි කර තිබිණි. කොතරම් යහපත්ව ජීවත් වුනත් මගේ අම්මාටද වත්තේ එවුන් කයි කතන්දර කියනවා මා ඉවසා දරා සිටින්නේ ඉමහත් පිළිකුලෙනි. ඒ බොහෝ කතා අවසානයේ මාද වැරදිකාරයෙක් වන්නේ නිතැතිනි,  මා ආතක් පාතක් නොමැතිව අවජාතකව ඉපදීම හේතුවෙන්ය ඔවුන්ගේ දෙස් දෙවොල් වලට මා බඳුන් වන්නේ. අම්මාට එකල අත්වූ ඉරණම මහපොලව පවා නුහුලන තරම් වුවද, ඊට එරෙහි වන්නට ඇයට ශක්තියක් තිබුනද ඇය එසේ ඉවසාදරගෙන සිටියේ ඇගේ කුසතුල නුපන්  මාගේ ආත්මය කලලයක්ව ඇතිදැඩි වන බව ඇයට දැනුනු නිසා බව මා හොඳාකාරව දනිමි. 

හාල් පෙගෙන්නට දමා තිබු කොරහේ මැස්සෙක් වැටී ඌ එයින් මිදී ඉගිල යෑමට මරණයත් සමග වලිකමින් සිටියේය. කිසිදු හව්හරණක් නැති මාද ඒ තිරිසනාද අත්විඳින්නේ එකම ඉරණම බව මට එවලෙහි සිතුනේ මන්දැයි සිතීමට පමා නොවී දබර ඇඟිල්ලෙන් මැස්සාව ගොඩගතිමි. ඇඟිල්ල මත තටු ගසා දමා සැනින් ඉගිල ගියෙන් මා නැවත ඌ නොදිටීමි. අළු ගසා දමා නිදහසේ අනන්තයට පාවෙන්නට මගේ හිතේ නොනිම් ආශාවක් ඇතිවිය. අන්ධකාරයෙන් වැසුණු අපැහැදිලි අනාගතයක් සිතේ මායම් කරන්නට විය. කේතලේ වතුර පැහීගෙන එද්දී  නාස් පුඩු වැකුණ  සිගරට් දුම් ගඳ නිසා මසිත සැකයකින් මෙන්ම ත්‍රාසයකින් ඇවිලී ගියේය.  මුළුතැන්ගේ උළුවස්සට දෑතම තබා මදෙස එක එල්ලේ බලා හුන් ගිල්බට් මගේ දෑස ග්‍රහණය කරගත්තේ බිල්ලක් ගිලදැමීමට කෑදරකමින් බලා සිටින රකුසකුගේ විලාසයකිනි. ඔහුගේ දෙනෙත්වල තිබුණු අසාමාන්‍ය හැඟීම මට වටහාගන්නට අපහසු නොවිණි.  පාදාන්තයේ සිට කේශාන්තය දක්වා මා දවා හළු කරවන බැල්මෙන් බලා සිටියේ ඔහුගේ මීළඟ බිල්ල ලෙස මාගේ ජීවිතය පරිත්‍යාග කිරීමට ඔහුට අවනත වන ලෙස කියාපාමිනි.

"කෙල්ලේ......හරි තිබහයි බං..කහට උගුරක් වක්කරහන්කෝ...මැගීගේ කඩෙත් වහලා බං..කහට උගුරක් බොන්න ඉල්ලුවට වත්තේ එකෙක් දෙන්නේ නෑ බං. හොඳ කෙල්ල වගේ මට කහට උගුරක් වකරලා දියන්කෝ. "

 රස මසවුලක් ඉදිරියේ තලුමරන පෙරේතයෙක් විලසින් ඔහු පැවසුවේ මදෙස බලා තොලකටද ලෙවකමිනි. මගේ සර්වාංගයම පිළිකුලකින් හිරිවැටී යද්දී ඔහු පියවර කීපයක් ඉදිරියට තැබුවේය. ඒ සමගම මාද පියවර කීපයක් පිටුපසට තැබුවේ නිරායාසයෙනි. අහක් පැටලී  ලෑලි මැස්ස මත වූ පිඟානක් බිම වැටී කෑලි වලට කැඩී කැබලි සී සීකඩ විසිර ගියේය.

"ඔහොම ඉඳහන් කෙල්ලේ, උඹ මොකටෙයි බයවෙන්නේ, බය නොවී මට තේකක් හදලා දියන්."

 

ඔහු පියවරෙන් පියවර ඉදිරියට එද්දී මා පසුපසින් පසුපසට ගියෙමි. ඔහුගේ දෙනෙත් දෙස එක එල්ලේ බැලීම පවා  අපහසුය. රාගයේ අසම්මත ගිනිදැල් පිටවන ඔහුගේ විකෘර්ති ආශාවන් හමුවේ  මගේ දෛවය ලියවෙන්නට ඉඩ හැර නිශ්ශබ්ධව සිටීමට මා කිසිසේත් සුදානම් නොවුනෙමි. අකාලයේ  අම්මාට අත්වුණ ඉරණම මටද අත්වුණ  බව පිළිගන්නට අම්මා කිසිසේත් සුදානම් නැත. පළිගන්නට දැන් ඇය ඕනෙම දරුණු තීරණයක් වුවද ගන්නා බව දනිමි. මන්දයත් මා අහිමි වුවාට පසු ඇයට අහිමි වෙන්නට ජීවිතයේ තවත් වටිනා වස්තුවක් නොමැති නිසාවෙනි. එබැවින් මටද අම්මගේ ජීවිතය හැරුණු කල මගේ ජීවිතය තරම් වටිනා වූ වස්තුවක් නොමැති නිසා ඒ ජීවිතය වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරීමට වුවද ඉටාගත්තෙමි.

"හා.... මං... හද..ල දෙ.න්න..ම්...... මා..ම එළියෙ...න් ඉ.න්..නකෝ....." සැලෙන කටහඬින් මා පැවසු විට ඔහුගේ මුවේ සරදම් සිනාවක් ඇඳුනි.

"බය නොවී ඉඳහන් කෙල්ලේ..මම මෙහෙන් ඉන්නම්" ඔහු නොනැවතී ඉදිරියටම ආවේය.

ජීවිතය වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරීමට වුවද දැඩි තීරණයක හුන් මම මැස්ස මත තිබි කැත්ත  දෑතින් ගෙන අමෝරා ගත්තෙමි. 

"හෙල්ලෙන්නේපා....තව අඩියක් ආවොත් කොටනවා, හොඳ හිතින් ආපහු පලයන් ගිල්බට් මාමේ, ඉස්සරහට ආවොත් කොටනඑකත් කොටනවමයි " වියරුවෙන් මවිසින් එල්ලකල තර්ජනයට ඔහු මදක් සැලුණු බව ඔහුගේ ඉරියව් වලින් පෙනී ගිය අතර ඔහු අඩියක්ද පිටුපසට තැබීය.  

අසාමාන්‍ය ලෙස ගැහෙන හදවතින් යුතුව මා බිරාන්තව දෙවියන් සිහිකලෙමි. දේව රුප අතර මට අම්මගේ අසරණ මුහුණ මැවී මැවී පෙනෙන්නට විය.  

"හෙහ් හෙහ් හෙහ් හෙහ් මට කොටන්ඩ..උඹ...හා කොටහන් බලන්ඩ...කොටහන් මහ ලොකු කෙරුම්කාරී  " පිස්සු බල්ලෙක් බුරන්නා සේ ඔහුගේ මුවින් නික්මුණ හඬේ ගැබ්ව තිබුනේ පසුබසින ස්වරුපයක්නම් නොවේ.

  

ක්ෂණයෙන් මුව නාම්බෙක් වෙත පනින කොටියෙක් සේ මා වෙතට පැමිණි ඔහු මා අඩපණ කොට ඔහුගේ ග්‍රහණයට ගැනීමට  මා සමග පොරකන්නට විය. පොරය හමුවේ දෑතේ රැඳී කැත්ත විසිවී ගොස් ලෑලි මැස්ස මත තිබුණු වීදුරුවක එය ගැටී  "සලං" හඬින් බිදී ගියේය. ඉතින් .... සවිමත් දරදඬු හස්තයකට හසුවී මිරිකීයන මල්පෙත්තක්  ගැන කිනම් කතාද.?. දෑස පියාගෙන ලේ පිපාසිත පාපතරයාට ජීවිතය විනාශ කරන්නට ඉඩ දී  නිහඬ වනවා හැරුණු කල අන්කුමක් නම් කරම්ද.? 

අවසානාවන්ත මිනිත්තු කීපයක් ඇතුලත බොහෝදේ සිදුවිය. දෛවයේ කෘර හස්තය විසින් උදුරාගත්  ජීවිතය දෙස මා බලා සිටියේ බලාපොරොත්තු විරහිතවය.  පමණට වඩා උතුරා යන කේතලය "සොස්, සොස්" හඬින් කොඳුරනවා ඇසිනි. දෙනෙත් අග මෝදු වී කැටි ගැසුණු  කඳුලැලි අතරින් විල්බට් නැගිට යනු දුටුවෙමි.  බොහෝ වෙලාවක් නිසොල්මනේ සිටි මට අන්ධකාරයෙන් අන්ධකාරයට පත්වූ අනාගතය සරදම් ලෙස ඔච්චම් කරනවා පෙනුනි.