මගුල් නඩය

මනමාලිය සමග ඈගේ දෙමාපියනුත්, කපු මහතාත් අප නිවසට සේන්දු වීමට බලාපොරොත්තු වුවාට වැඩි වෙලාවක් ගත විය. බලාපොරොත්තු ඇතිවෙමින් නැතිවෙමින් තිබුණු පැය කීපයක කාල අන්තරයකට පසු, මිදුල මත ඇඳී ඉදල් රටා මතින් වැලි කැට අවුස්සමින් පැමිණි කුඩා ප්‍රමාණයේ වැන් රථයක් නිවසේ ඉදිරිපස පෝටිකෝව මැද නතර කෙරුණි. ඉදිරිපස ආසනයේ හිඳගෙන ආ කපු මහතා ඉන් බසිනු, මා උන් කාමරයේ දොර සළුව එහා මෙහා වීමෙන් ඇතිවූ හිඩැස තුලින් දුටුවෙමි. එහෙත් ඈගේ වතින් දශමයකුදු දැක ගැනීමට පෙරාතුව දොර සළුව නිශ්චල වීම නිසා මාසිතේ කනස්සල්ලක් ඇති විය. ආලින්දය දෙසින් ඇසුණු විවිධ කටහඬ පරාසයන්ට අනුව, පස් දෙනෙකුට වැඩි පිරිසක් මගුල් නඩය සමග පැමිණ ඇතැයි මම අනුමාන කලෙමි.

පාපිස්නාව මත දෙපා පිසදමන හඬට පසුව රිද්මයකට ඇසුණු "ටොක්" "ටොක්" හඬ, ඈ පැළඳි පාවහන් යුගලෙන් නික්මෙන්නට ඇතැයි මා අනුමාන කලෙමි. ඈ ඉතා සුන්දර ලෙස ඇවිදිනු ඇතැයි මට හැඟිනි.  නොබෝ වෙලාවකින් සාලයේ පුටු කකුල් පොලව මත ලිස්සා යන හඬ ඇසෙද්දී, කුෂන් පුටු කවර තුළ පිරී තිබු හුලං පිටව යන හඬ කීපසැරයක් ඇසී නතර වුයේ සියල්ලෝම වාඩිවී අහවර වූ නිසා විය යුතුය.

පෙර සුපුරුදු පරිදි මා මනාලියන් බැලීමට ගොස් ඇති බොහෝ දිනවල මෙන්, අප පාර්ශවයත් මනාලියගේ පාර්ශවයත් සමග ඇතිවෙන සුලභ කතා බහට සමාන අල්ලාප සල්ලාපයක්  අදත් සාලය දෙසින් ඇසුණි. වෙනදා මෙන්ම මා දැඩි ලෙස හුවා දැක්වීමට අකමැත්තක් දැක්වූ මාගේ අධ්‍යාපන තත්වයන් පිළිබදවත්, ඇල්කොහොල් සිගරට් වලින් තොර මාගේ ආත්ම ශුද්ධත්වය පිළිබඳවත් තාත්තාගේ පමණ ඉක්මවූ පම්පෝරිය මට මෙදිනද නොදිරවන්නක් විය.

"ඉතිං..!!! පුතා කෝ" යෝජිත මනමාලියගේ අම්මා යැයි සිතිය හැකි කාන්තාවක් ඇසීය.

 "කාමරේ ඉන්නවා, ඉන්න මං එන්න කියන්නම්" ඒ අපේ අම්මාගේ කටහඬය.

"දෙන්නට කතා කරගන්නත් කොයි තරම් නම් දේවල් ඇද්ද" පෙර නෑසුණු කට හඬකින් පිටවුනු ඒ වැකිය අවසානයේ නැගුනු සිහින් සිනා රැල්ලක් මුනුමුනුවක් බවට පත්විය.

මාගේ සිත කෙතරම් නිර්භීත වුවද, අනිවාර්යයෙන් මුහුණ දිය යුතුව තිබු ඉදිරි මොහොත නිසා හටගත් සියුම් චකිතයක් සිතේ නොරැඳුනාම නොවේ. දෑතේ හා දෙපයේ ඇඟිලි ගණනත් ඉක්මවමින් මා විසින් බැහැදකින ලද මනමාලියන් සියල්ලෝම ඒ පීඩනයට අනියම් වශයෙන් හෝ ගොදුරු නොවිනැයි පැවසිය නොහැකිය. බුලත් තට්ටුවක් රැගෙන මා ඉදිරියට පැමිණි බොහෝ කාන්තාවන්ගේ මුහුනුවල රැඳුණු කිසියම් අපුල ගතිය මුසු භීතිය හටගත්තේ එනිසාවෙන්ද නැතහොත්  මාගේ රූපකාය දැකීමෙන් ලද කුකුස නිසාදැයි නොදනිමි. සැලකිය යුතු අඩුපාඩුවක් මා වෙතින් බාහිරව නොපෙනෙන නමුදු කිසිවිටකත් මා එකඟ නොවන, වටහා ගත නොහැකි කාරණාවක් නිසා ඔවුන් මා ප්‍රතික්ෂේප කළ බව පසුව දන්වා එවා තිබිණි.

පුවත්පත්වල පළවූ මංගල දැන්වීම් දහස් ගණනකට පිළිතුරු ලියමින් දවස් මැරූ මාගේ කාමරය පුරා අස්සක් මුල්ලක් නෑර  මංගල දැන්වීම් අතිරේක පිරී තිබුණි. විටෙක විකල් වූ සිහි ඇත්තකු මෙන් මා සියල්ල එක් ගොඩකට කර ගිණි තැබීමි. නමුත් ඊට නොදෙවෙනි පත්තර ගොඩක් දෙසතියක් නොඉක්මවීමටත් මත්තෙන් කාමරය පුරා ගොඩ ගැසිණි. ලිවූ පිළිතුරු දැන්වීම් වලින් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයකටද ප්‍රතිපිළිතුරු ලැබිණි. ඒ අතර තිබුණු එක් ලියමනක්වූ "මාධවී" විසින් එවන ලද ලිපිය මාගේ සිත දැඩිව පැහැර ගැනීමට සමත්වූවා සේම, ඈ පිලිබඳ අරුම පුදුම ආලයක්ද මසිතේ පිලිසිඳුනේ කවර පදනමක් මතදැයි අදවන තුරු නොදනිමි. ඇය හඳුනාගැනීමෙන් අනතුරුවද මා අඛණ්ඩව මංගල දැන්වීම් තීරු පිරිස්සුවේ මන්දැයි පැහැදිලි වැටහීමක් නොතිබුණද, ඒ පිලිබඳ  දෙමාපියන්ගේ අප්‍රසාදය නම් නොඅඩුව ලැබිණි.

හඳුනා ගැනීමේ පළමු ලිපියෙන් අනතුරුව දෙමාසයක්  පමණ අප අතර හුවමාරුවූ ලියුම් හේතුවෙන් යම් පැහැදීමක් ඈ කෙරේ ඇති කරගත හැකිවිණි. වෙනස්ම ආකාරයකට සිතන පතන ඈගේ අදහස්වලට මා ඇලුම් කලෙමි. මා සාම්ප්‍රදාය රකින සාම්ප්‍රදායික මිනිසෙක් වුවද ඈගේ ගතිගුණ කෙරෙහි එසේ ඇල්මක් බැල්මක් ඇතිවුයේ මන්දැයි නොදනිමි. විටෙක ඒ පිලිබඳ මා පුදුමයට පත්වුවෙමි. බොහෝවිට පිදුරු ගසේ න්‍යාය ඒ සඳහා බලපාන්නට ඇත. යතාර්ථවාදී සම්මතයට ඔබ්බෙන් අදහස් දැරූ ඈ විසින් මා බැහැදැකීමට ඇගේ දෙමාපියන් සමග නුදුරේම පැමිණෙන බව මෑතක එවූ ලිපියක දන්වා තිබුණේ ඈගේ අරුම පුදුම චින්තන රටාවේ ස්වභාවය තහවුරු කරමිනි.

ඈගේ උපහාසාත්මක යෝජනාවට සාම්ප්‍රදානුකුල පවුලක් වූ අප නිවසින් කිසිදු විරුද්ධත්වයක් නොඑල්ල වීම පිලිබඳ මා සිතේ සැකයක් ඇති නොවුනාද නොවේ. එල්ලෙන්නට වැලක් නොවූ කල්හි දියෙහි ගිලෙන්නා පිදුරු ගසක හෝ එල්ලෙන සේ ඔවුන් තීරණයකට එන්නට ඇත. විකල්පයක් සොයාගත නොහැකි බොහෝ විට, සාම්ප්‍රදායන්, ප්‍රතිපත්තීන් තුට්ටුවකට මායිම් නොකරන තැනට මිනිසා පත්වේ. කෙසේ කවර හේතු සාධකයක් මුලික කොට ගෙන හෝ එසේ යෝජනාවක් කළ ඈ, දැන් දෙමාපියන් සමග සාලයේ සිටින්නේ මා මුණ ගැසීමේ අභිලාශය ඇතුවය.

"පුතා....!!!. අන්න අර දුවගේ දෙමාපියෝ පුතාට සාලෙට කතා කරනවා" කාමරයට පැමිණ පැවසු අම්මා ගේ මුහුණේ කුමන හැඟීමක් සටහන් වී තිබුණාදැයි මට නිච්චියක් නොවිණි.

ඈගේ යෝජනාව සම්මත සිරිත් විරිත් පුර්ණ වශයෙන් උඩු යටිකුරු කරන්නක් වුවද,  පිරිමියෙකු ලෙස සාම්ප්‍රදායික මනාලියකගේ භූමිකාවට අනුගත නොවීමේ පුර්ණ නිදහස මා සතුව තිබුණි. නමුදු මනාලියගේ පාර්ශවයෙන් ආරාධනය ලැබෙන තුරු ඔවුන් හමුවට නොපැමිණියේ සාම්ප්‍රදාය බිඳ දැමීමට අවශ්‍ය වූ නිසා වුවද එසේ නොකළ යුතුව තිබුණිදෝයි මට පසුව සිතුණි. ආලින්දයේ සැටියේ අසුන්ගෙන සිටි ඇගේ දෙමාපියන් යැයි සිතිය හැකි දෙදෙනාට මුලින්ද සෙසු වැඩිහිටියන්ට පසුවද අතට අත දුන්නෙමි. ඉනික්බිතිව මා ඈ අසලට පැමිණ අතට අත දී යාබද අසුනක හිඳ ගතිමි. සියල්ලන්ගේම අවධානය සෘජුව මාවෙතට යොමුවී තිබිණ නමුදු ඈ පමණක් බිම බලාගෙන සිටියාය.

"සාම්ප්‍රදාය" මට කියැවුණි.

"එහෙනම් දෙන්නා කතා කරගෙන දැන අඳුන ගන්නකො" පැමිණ සිටියෙකුගේ කටහඬය.

 මා මිදුලේ කොනක තිබු සිමෙන්ති බංකුව වෙත ඈ කැඳවාගෙන ගියෙමි.

"සාම්ප්‍රදාය..." මා ගුගුලෙමි.

"හ්ම්..ම්..සාම්ප්‍රදාය..." සිනහවෙමින් ඈ එයම ප්‍රතිරාවය කළාය.

"ඇයි  අපි සාම්ප්‍රදාය රකින්නේ....?"

"දන්නෑ.....!!!" ඈ සැහැල්ලුවෙන් පිළිතුරු දුන්නේ මා අපේක්ෂා කළ දීර්ඝ පැහැදිලි කිරීම නොකරමිනි.

දෙදෙනෙකු අතර, විශේෂයෙන් ආදරය කරන දෙදෙනෙකු අතර  මිනිත්තු කීපයක නිහඬතාව මෙතරම් අපහසුතාවක් දනවන ලද්දක් බව මා අසා තිබුනේ නවකතා, කෙටි කතා තුළදී පමණකි.

"මාධවී..."

"හ්ම්ම්"

"මම දන්නේ නෑ ඔයා මට කැමති වෙයිද කියලා, මොකද... මම සාම්ප්‍රදායික මනුස්සයෙක්. ඒත්..... මට බැරිවෙන එකක් නෑ  ඔයාගේ රටාවට හුරුවෙන්න"

"හුරුවෙන්න...?" ඇය උපහාසාත්මකව මදෙස බැලුවාය.

"ඔව්.. මං කිව්වේ කාලයක් ගිහිල්ලා හරි..."

"අපි මොකටද කවුරුවත් වෙනුවෙන් කාලයක් රැකගෙන ආව සාම්ප්‍රදායක් බිඳින්නේ...?"

"නැ.. මං කිව්වේ..මේ..මේ.." මා ඈගේ වචන අතර අතරමං වූවෙමි.

"ඇයි ඔයා අපි එනකොට කාමරේට වෙලා හිටියේ..." ඈ මගෙන් විමසීය.

"ම්ම්...." මොහොතක් කල්පනා කරමින් "මට ඕනි වුනා ඔයාගේ රටාවට හැඩ ගැහෙන්න..ඔයාගේ අසම්මත සම්ප්‍රදායේ කොටස්කාරයෙක් වෙන්න" මම කීවෙමි.

"සාම්ප්‍රදාය බිඳිනවා කියන්නේ සාම්ප්‍රදායේ හරියටම ප්‍රතිවිරුද්ධ පැත්ත අනුගමනය කරන එකද.....?"

"මට තේරුණේ නෑ"

"අතෑරලා දාමු..... මං කැමති නෑ මං වෙනුවෙන් වුනත්, කෙනෙක්ගේ ප්‍රතිපත්ති, සාම්ප්‍රදාය බිඳගන්නවට" ඈ කීව නමුදු මට තේරුණ දෙයක් නොමැත. මා හිස සැලීමි.

"මට ඔයාට දෙයක් කියන්න තියනවා." ඈ නැවත කීවාය. මම කුතුහලයෙන් හිස එසවීමි.

"මං කැමතියි ඔයාට.. ඔයා මොකද කියන්නේ...?" ඈ අසා නිමවනවාත් සමග මට සිනා ගියේය. මා සමග ඈත් සිනාසුනාය.

"සාම්ප්‍රදාය.....?" හිනාව අස්සෙන් මම ඇසීමි..

"හ්ම්ම් සාම්ප්‍රදාය" හිනාව අස්සෙන් ඈ සුන්දර ලෙස පැවසුවාය.


සිංහල බ්ලොග්වල ලියවෙන කෙටිකතා, කවි, නිර්මාණ ගැන විචාර ලියන්න පුළුවන් කෙනෙක් ඒවා විචාරය කරන්න වෙනම බ්ලොග් එකක් හදලාඅඩුපාඩු පෙන්නන්න පුළුවන් නම් මං  හිතන්නේ ඒක  ගොඩක් වටියි. (කමෙන්ට් එකකින් වුනත් කරන්න පුළුවන් වුණාට මම හිතන්නේ අර විදිහ ගොඩක් පහසු වෙයි. කවුරු හරි පිංවතෙක් ඒ අයට අත දෙන්න කියලා බ්ලොග් අවකාශේ ඉන්න කෙනෙක්ට  මම ආරාධනා කරනවා.