මව් තන බුරළු

තබා තම තුරු පත් හිස
දෙනියෙ ඇළ ඉවුරත,
උණ පඳුරු
පෙම්වතියන් මුමුණති,
පෙමින් දිය දහරාවක
ගීතය..

යහමින් ගත හළාගත්
සේපාලිකා, කපුරු
මල් මුසු සුවඳක්,
සැක කළ හැකියි
පිය නගන බව,
සැඳෑ සාදය වෙත
මුදු සිහිල් සීතල
සුළඟක්,


පළමු වෙඩි පහරින්
ළය දැදුරු වුණ,
මුව මවක
සිරුරක් දැවෙයි,
අසල ගිණි මැලයක,


විතෙන් විත මධු
බඳුන් සපිරෙන'තර,
බිඳෙන් බිඳ
කටගැස්ම හිස්වෙයි,
ඈතින් වැයෙන
ඝන්ඨා නාද මැද,


ගහකින් වැටෙන පතටත්,
මායා'ඳුරු සෙවණැලිවලටත්,
රවටා ගනිති, රැවටෙති,
මුව පුතණුවන්
රෑනක හිත්,


මව්දෙන එතැයි ඇතිවුණ
තැවුල් සංකාවෙන්ද,
බැට කකා ඉල් මස
කුරිරු සීතල
චණ්ඩ සුළඟින්ද,
උනුන් උන් තුරුළුව නිදති
ඈ මියැදුන තැනම
තැන්නෙහි ලැග,
මව් තන බුරුල්ලක්
සිහිනෙන් දැක දැක,
හාමතින්
කිරි බඩගින්නෙම...


~ හන්ටඩ් රයිටර් ~