එයත් එක්ක රෙදි අපුල්ලන්න ආසයි බං

ගොත ගහ ගහ ඉන්න රම්බාගේ මුණ නිකන් හරියට පැණි කොමඩු ගෙඩියක් වගේ වුණා. මු කියන දෙයක් කියන්නේ නැති කොට මමත් අමාරුවෙන් දත කාගෙන හංගගෙන ඉන්න ඉවසීම, පනින්න ඔන්න මෙන්න වගේ.

"ඉතින් මොකද උඹ මට ආදරෙයිද. එව්වා හරියන්නේ නෑ පුතෝ ලංකාවේ තාම ඒ නීතිය සමාජගත කරලා නෑ, හොරෙන් ජීවත් වෙන එවුන් ඇති. ඒත් උඹේ අදහස් සුම්මා, එව්වා හඳේ හරිය, හොඳ හිතින් ඔය විකාර හිතෙන් අතැරලා  දාපන්" මටත් ඇති වෙච්ච කුතුහලේ හින්දයි මුගේ කෙකර බෑවිල්ල අන්තිමට මොකක් වෙයිද කියල නොදන්න හින්දයි බයේම මමත් කියලම දැම්ම.

"බොල අලගොඩුවෝ, මගුලක් කියනවද, බොට ආදරේ කරන්ඩ මට මඤ්ඤඃද......ඊට වඩා හොඳයි පිහියෙන් කෑල්ල කෑල්ල කපාගෙන මැරෙනවා. ඒක නෙමෙයි බං මම........උඹට...."

"දඩාන්....."

එතකොටම මගේ රතු කට්ට පනිනවා පනිනවා වගේ දැනුනා. මට මාවම කන්ට්‍රෝල් නැතුව ගියා, එවලේම අතට අහුවෙච්ච පොත් මිටිය රම්බාගේ මුණ සිපගත්ත සද්දේ තමයි ඒ..

රම්බගේ වම් කම්මුල ආනමාලුව වගේ දික් වෙලා එද්දී, ඇහැකින් දොට්ට පැන්න කඳුළු කැට සට සට ගාල වැටෙද්දී,

"මචන් මට හිතෙනවා මම බොරලුවත්තේ වෙරළු කඩේ ඇන්ටිගේ දුවට ආදරේ කරනවා කියලා, පෙරේදා ඒකි මට හිනා වුන වෙලේ ඉඳන් මං නිකං පාවෙනවා පාවෙනවා වගේ බං. මේ පපුව අස්සෙන් හිරි වැටෙනවා වගේ බං ඒකි මතක් වෙනකොට, අනේ බං මට ඒකි දකින්නේ නැතුව ඉන්න බෑ ..මට ඒකි මගේ කරගන්න ඕනේ බං. ඒකිගේ අතින් අල්ලන් ගම වටේ ඇවිදින්න ඕනේ බං..... එයා කන්න කැමති කෑම ගෙනත් දීල ඒවා ආසාවෙන් කන හැටි බලන් ඉන්න ආසයි බං...., බත් පංගුව අනල හිමින් සැරේ කට කට කවන්න ආසයි බං.... එයත් එක්ක ෆිල්ම් හෝල්  ඒකෙ අඩ අඳුරට වෙලා චිත්‍රපටි බලන්න ආසයි බං. මුහුදු වෙරළේ අත් අල්ලාගෙන ඇවිද ගෙන ගිහින් රැල්ල පාගන්න ආසයි බං. රෑට රෑට එස්.එම්.එස්. වලින් මල් කඩන්න ආසයි බං, ගමටම මගුල් කියල ඒකිත් එක්ක එක වහලක් යටට එන්න ආසයි  බං.  ළමයි පෝලිමක් හදල උන් එක්ක ඇලේ නාන්න යන්න ආසයි බං.එයත් එක්ක රෙදි අපුල්ලන්න
ආසයි බං.... මට කන්නත් ඕනේ නෑ බං......, බොන්න ඕනෙත් නෑ බං....... ඊයේ දවසටම එක වේලයි කෑවේ. මං කියන්නේ බොරුනම් අත තියල බලපන් මේ පපුවට ගැහෙනවා දිඩි දිඩි ගාල"

"ඉතින් බොල රත්තරනේ පපුව ගැහෙන්නේ නැත්තම් තෝ මැරිලානේ." වෙන්නේ මොකද කියල හිතා ගන්න බැරිව වෙව්ලන මගේ කටහඬ වෙව්ල වෙව්ල එහෙම කියනකොට, මෙච්චර වෙලා කටේ පිරිලා තිබ්බ කෙළ  ටික මම අමාරුවෙන් ගිල්ලා.

"නෑ යකෝ විනාඩියට වාර එකසිය පනහක් විතර ගැහෙනවා බං. මං හිතන්නේ ආදරේ කරනකොට එහෙම වෙන්න ඇති. ඇයි බං මගේ හදවත විතරක් නෙමෙයිනේ, හදවත් දෙකක්නේ"

මම නිකමට කිට්ටු වෙලා රම්බාගේ පපු කිණිත්තට අත තියල බැලුවා. විනාඩියට එකසිය පනහක් තියා ඒකෙ එක ගැස්මක්වත් නැති තරම්. එක පාරක් ගැහිලා ආයේ තප්පර දහයක් පහලවක් යනකම් හාවක් හුවක් නෑ. මගේ පපුවත් සීතල වෙලා ගියා. මු දැනටමත් මැරිලද කොහෙද කියල, වෙරළු ඇන්ටිගේ සකුන්තලා ලමිස්සිට ආදරේ කියල කියන්නත් කලින් මෙහෙමනම් කිව්වට පස්සේ මේ ගැහෙන ටිකත් නතර වෙලාම යාවිනේ කියලා.

දැන් මගෙත් තුන්කාන්දෙන් දාඩිය වැක්කෙරෙනවා, මුට දිෂ්ටියක්වත් වැහිලද කියල,  ඇයි පෙරේදා බෝක්කුවේ කොපින් කනුව උඩ ඉඳගෙන "ඕන් බලපන් මගේ ජීවිතේට මං කෙල්ලෙක් එක්ක යාලුවෙන්නේ නෑ"  කියපු රම්බා අද මෙහෙම කියනකොට.  බයවෙච්ච පාර  මම,

"කියපන් කියපන් ඉතින් මගෙන් කෙරෙන්න ඕනේ"  මොනවා වුනත් මගේ බොක්කේ යාලුවනේ, ඕනේ සප් එකක් දෙන්න මේ රයිටර් එවරෙඩි

උගේ මුනෙන් ආදරේ පිටාර ගලල යනවා. පොල්කට්ටක් තිබ්බනම් එකතු කරන්න තිබුනා කියල මගේ කවි හිතට හිතුනා, පව් අහිංසකයා, මිත්‍යාවෙන් වෙලිලා, ආලෝකය හොයාගන්න බැරුව ලත වෙනවා. බ්ලොග් එකට කෙටි කතාවක් ලියන්න පට්ට මාතෘකාව, මම ශේප් ඒකෙ මේසේ උඩ තිබ්බ නොට් පොතේ ලියා ගත්තා. "රම්බාගේ විලාපය කියලා".

 

"මචන් රයිටර් උඹ අර බ්ලොග් ඒකෙ ලියන වචන සෙට් එක පාවිච්චි කරලා මට ආදරණීයම ආදරණීයම ආදරණීයම... පෙම් පතක් ලියල දියන්කෝ බං"

හුටා මු මගේ බ්ලොග් එකත් කියවනවද ඇයි හත්වලාමේ ඊයේ පෙරේදා වෙනකම් කියෙව්වට නම් කමක් නෑ ලඟක් වෙනකම් යස අගේට තිබුනා, ඒත් මේ ලඟදි ඉඳන්  ලියවෙන කැටගරිය දැක්කොත් රම්බා මගේ ආයේ මුණ බලන එකක් නෑ. මගේ අත කට වෙව්ලනවා. මු අපහාස නඩු දාන්න බැරිකමකුත් නෑනේ.

"උ...ඹ.. කොහෙන්...ද මම බ්ලොග් එකක් ලියනවා කියල දන්නේ"

"ඇයි බං අර රෙදි නැන්දගේ දුව කිව්වේ...... ඒකිගේ ෆේස්බුක් ෆේක් අකවුන්ට් එකෙන් දවසක් උඹත් එක්ක චැට් කරනකොට උඹෙන් දස වදේලු."

"උඹ ලයින්කු ද මොකක්ද හැමවෙලේම එවනවලු"  "මං බ්ලොග් එකක් ලියනවා කියවන්න, ඔයත් බ්ලොග් එකක් ලියන්න මං උදව් කරන්නම්".. කියලා වැඳ වැඳ කියන සයිස් එකෙන් කියනවලු.   ඉතින් ඒකිට දුක හිතිලාම ඒකට ගිහින් බලලා.

කවුද බොලේ මම කීදෙනෙක්ට එහෙම කියල තියනවද, රම්‍යාද, දීපාද, සුගන්දිකාද, ගීතිකාද, දිල්කිද, සරෝජිද,  කවුද යකෝ මාව කාපු රෙදි නැන්දගේ දුව ? මම දිව හපාගෙන කල්පනා කරන අතරේ රම්බා කියනවා,

"අඩේ උඹ ලස්සනට ලියනවලු, හිතට වදින්න ලියනවලු. උඹ ලියපු ඒවා කියවලා ඒකිට ඇඬිලා. උඹට තියෙන්නේ කවි හිතක්ලු, කෙල්ලෝ මුලා කරන්න පුළුවන්ලු" 

ඒක අහපු මගේ හිත ප්‍රීතියෙන් ඔද්දල් වෙන්න පටන් ගත්තා. නහරයක් නහරක් ගානේ ආඩම්බරකම දෝරේගලන්න ගත්තා. මම මෙතෙන්ට එන්ඩ කොච්චර දුකක් වින්දද, ඒවායේ ප්‍රතිපල තමයි මේ, මගේ ඇස් ලාවට තෙත් වුණා. කමෙන්ට් දාන උදවිය එහෙනම් බොරුවට නෙමෙයි කියන්නේ. හ්ම් හ්ම්..

"ඇයි බං උඹ අඬන්නේ"  උඹ සකුන්තලාට ට්‍රයිද, මේ මේ මරාගෙන මැරෙනවා යාළුවා කියල බලන්නේ නෑ. ඒකි මගේ කැපුවත් මගේ. අදහසක් තියනවනම් දැන්ම අතැර ගනින් "

"පයිත්තියන් තොට ට්‍රයි මගුලක් නෙමෙයි..............උඹලට මං ගැන අගේ නැති වුනාට රටේ ලෝකේ එවුන්ට මාව මාව වටිනවා බං,"
ඉකියක් එක්ක පිට වුන මගේ කටේ අවංක සද්දෙට උට දුක හිතෙන්න ඇති

"අනේ නෑ බං කාට නැතත් මට උඹව වටිනවා"

රම්බා ලෝකේ හදන බටර් ටික ඔක්කොම තලපේ වගේ හදල මගේ ගාන්නයි ලෑස්තිය.

"අනේ බං ඒ විදිහට මට සකුන්තලාට දෙන්න ලියුමක් ලියලා දියන්කෝ"

රයිටර් රම්බාට ලියල දුන්න ලියුන් කඩදහිය කියවන්න කැමති ළමයි ඉන්නවද ?