නෑවිත්ම හිඳින්නය තිබුණේ ඔබට

නෑවිත්ම හිඳින්නය
තිබුණේ ඔබට...,

ඉතා දිගු වූ ඒ
වෙහෙසකර කවිය,
කියවා අහවර
කළා පමණෙකි,
වාහල්කඩින් යළි
ඔබේ රුව,
ඇස ගැටෙන විට...

ඔබ විසූ තැන අහසෙහි
දැල්වුණ අවසාන තරුවද,
නිවී ගියායින්
කල්පෙකටත් පසුවය,
ඒ තරු සොහොන් බිම
අතහැර ගියේ මම...

ඉනික්බිති
කළු කුහර තුළ,
සුවහසක් මන්දාකිණි වල,
උමතුවෙන් සැරිසරමිනි
හදාගන්නට වූයේ හිත...

එනිසාවෙන්ය යළි
නෑවිත් හිඳින්නට,
ගත යුතුව තිබුණේ
ඒ තීරණය ඔබ...

~ ටර්න්ඩ් බැක් රයිටර් ~